In deze Zwolse buurt schilderen enkel vrouwen: ‘Zo, de emancipatie heeft gewerkt’

Veertien huizen aan de Rozenboomlaan in Zwolle-Zuid krijgen dankzij acht vrouwelijke onderhoudsschilders weer een fraaie gevel. Best bijzonder, als je bedenkt dat zo’n tien procent van alle werknemers in de bouw vrouw is, blijkt uit cijfers van het CBS en de Bouwunie. “Vrouwen in ons vakgebied worden meer geaccepteerd”, vindt schilder Roos.

De klus waarbij veertien huizen in Ittersum in Zwolle-Zuid worden geschilderd, is in handen van projectleider Marjolein van der Harst. Het schildersbedrijf Mevrouw Schutte & Dochters bestaat uit enkel vrouwen, op leermeester Joost na. “Toen we zes jaar geleden begonnen, waren we een van de weinige schildersbedrijven in Nederland met alleen vrouwen in dienst. Nu zijn het er meer, maar het is nog steeds bijzonder.”

Tekst gaat verder onder de foto.

Back-up van andere vrouwen

Een van de drie fulltime schilders is Roos (22), die ruim een jaar bij het schildersbedrijf werkt en deze winter steevast van 08.00 tot 16.00 uur met een kwast in haar handen staat. Ze studeerde aan het Cibap en kwam via een tip van een docent bij Marjolein terecht. “Het contact met mensen vind ik heel leuk. Je wordt toch een beetje toegelaten in iemands huis. Je krijgt koffie en ook hele verhalen mee”, zegt ze over het vak.

Roos koos bewust voor een schildersbedrijf met veel vrouwen in dienst. “Want het is leuk en nieuw. Ik had er nooit van gehoord. Anders kom je in zo’n mannenwereld terecht en hier krijg je back-up van andere vrouwen.” Marjolein beaamt dat sommige vrouwelijke schilders soms in hun eentje met mannelijke schilders werken. Dat is volgens haar niet erg, ‘maar je moet je er wel prettig bij voelen’. “De clichés als scheten laten en vrouwengrappen maken komen soms voorbij. Ik ben ervan overtuigd dat veel mannen het ook niet bewust doen. Het is er ingesleten.”

‘Zo, een vrouwelijke schilder’

Die back-up van vrouwen in de schildersbranche is in Nederland zeldzaam. Recent onderzoek van de Bouwunie laat zien dat tien procent van alle werknemers in de bouw vrouw is. Het aantal vrouwen dat geen administratiewerkzaamheden doet maar zoals Roos arbeider is, is met zes procent nog lager. Roos merkt dat vooral in de reacties van voorbijgangers. “‘Zo, een vrouwelijke schilder, zie je niet vaak’, zeggen ze bijvoorbeeld heel vaak. Ik vind het wel grappig. Mensen die dat zeggen, zijn vaak van een andere generatie. Een vrouw zei ook eens: ‘Zo, de emancipatie heeft gewerkt.’ Dat vind ik dan heel mooi.”

Steigers opbouwen

Marjolein herkent de verhalen. Ze is er trots op dat de vrouwen in haar team spreekwoordelijk hun mannetje kunnen staan. “Vergeet ook niet dat de vrouwen zelf de steigers opbouwen”, licht ze toe. Een klus die Roos het zwaarst vindt. Het opbouwwerk, waardoor ze uiteindelijk op grote hoogte kunnen schilderen, gebeurt vaak met twee en soms met drie personen. “Er werkt vaak wel een persoon op de steiger. Met twee personen op een paar vierkante meter is een beetje krap.”

Tekst gaat verder onder de foto.

Mannen- en vrouwenwereld

Roos denkt dat er steeds meer vrouwen voor het schildersvak kiezen. “Het wordt meer geaccepteerd, en binnen mijn opleiding rollen ook weleens mensen via een stage dit vak in. Het zou mooi zijn als die mannen- en vrouwenwereld samenkomen.”