Dertig jaar vriendschap: ‘Linda is net zo trots op mijn kinderen als op die van haarzelf’

Linda Oosterbaan (36) en Karin de Gruiter (36) zijn sinds hun vierde vriendinnen. Op de stormbaan tijdens Mud Masters beloofden ze elkaar dat ze hun vriendschap voortaan gaan vieren. “Waaghalzen zijn we nooit geweest maar we hebben elkaar door de modder heen getrokken. We zijn zo vertrouwd met elkaar, dat we dit samen aandurfden.”

Karin en Linda geven elkaar één blik en ze weten genoeg. “Bekenden, die we tegenkomen tijdens een avondje weg, of zeurende mensen. Onze ogen kruisen elkaar en we weten precies wat de ander op dat moment denkt”, vertelt Linda. “Maar we verschillen ook van elkaar hoor”, zegt Karin. “Ik wil de controle houden en ik heb smetvrees. Linda is chaotisch maar ook heel verzorgend. We vullen elkaar aan.”

Stappen in Brouwhuis en Spoor 3

Op vierjarige leeftijd ontmoetten de vriendinnen elkaar op de Baanbreker in Noordhove. Op de middelbare school raakten ze elkaar even kwijt maar sindsdien zijn ze onafscheidelijk. “We hebben een gezamenlijke vriendinnengroep maar wij trekken wel het meeste met elkaar op. Ik ben weer single en Linda gaat gezellig met mij mee uit, net als vroeger toen we naar het Brouwhuis en Spoor 3 gingen. Soms zien we elkaar de hele avond niet maar we weten dat we in de buurt zijn. Dat geeft een vertrouwd gevoel. Sommigen vragen dan aan mij hé, waar is die kleine blonde?”

Lees het verhaal verder onder de foto’s ->

3

Als het niet goed gaat met de een, dan voelt de ander dat aan. “Op een nacht droomde ik dat Linda zwanger was”, vertelt Karin. “De volgende dag vertelde ik over mijn droom en dat ik het idee had dat het echt zo was. Linda was inderdaad zwanger maar ze wilde het eerst tegen haar ouders vertellen. Bijzonder toch, dat ik dat aanvoelde?”

Met de kinderwagen door de regen

Het pasgeboren zoontje van Karin lag zijn eerste weken in het ziekenhuis. De vader van Linda was ernstig ziek en Linda had zelf ook net een kleintje. “Ik voelde mij zo machteloos”, zegt Linda. “Ik was alleen thuis met een baby en ik wilde er voor Karin zijn. Met mijn dochtertje in de kinderwagen liep ik door de regen naar het ziekenhuis. Daar zat ik op de gang te wachten want ik mocht niet bij haar zoontje komen. Dat was het minste wat ik kon doen. Er gewoon zijn.” Na twee weken overleed de vader van Linda. Karin vertelt: “Linda regelde voor mij een plek vooraan bij de uitvaart omdat ik net was bevallen. We waren er voor elkaar in deze nare tijd.”

Snoepketting bij zwemdiploma

Het zoontje van Karin leek door een hersenbloeding weinig nog te kunnen. Toch haalde hij zijn zwemdiploma. “Als cadeautje gaf Linda hem een snoepketting. Ze is namelijk net zo trots op mijn kinderen als op die twee van haarzelf.” Die onzichtbare maar zo sterke band die de vriendinnen ervaren, lijkt doorgegeven aan hun jongste kinderen. Linda vertelt: “Ze zitten bij elkaar in de klas en beiden hebben verschillende vriendjes. Maar als er iets gebeurt dan weten ze elkaar te vinden. In de klas houden ze elkaars hand soms vast. Hoe bijzonder is dat?”

3