‘Bij mijn eerste zoen stond ze te juichen’: José en Carina hebben een bijzondere vriendschap

Sommige mensen slurpen energie en andere mensen geven je energie. Voor José Schmidt Villalon (51) en Carina Schalkwijk (52) geldt laatst genoemde. Tussen hen is er één en al positieve energie. En wijn, dat ook. De twee geboren Woerdenaren zijn sinds de basisschool vriendinnen. ‘We staan hetzelfde in het leven.’

Hun eerste wijntje vierden ze met elkaar, de eerste vriendjes maakten ze mee, de geboorte van hun kinderen en elkaars bruiloft. José en Carina delen al meer dan 47 jaar lief en leed met elkaar. Bijzonder? Voor de twee vriendinnen voelt hun vriendschap heel normaal. “We zijn elkaar nooit zat geweest. Ik denk dat dat komt doordat we van dezelfde dingen houden”, zegt Jose vanuit haar huiskamer in Woerden.

Logeerpartij

“Dansen, zingen, een wijntje drinken maar ook serieuze gesprekken hoor”, vult Carina aan. Ze logeert een aantal dagen bij José vanwege de Koeiemart. “Ik woon niet meer in Woerden. Voor de liefde ben ik verhuisd naar Oosterhout. Maar als er iets is in Woerden, dan ben ik er wel vaak bij.”

Tekst gaat verder na de foto

De twee kennen elkaar sinds hun tijd op basisschool De Schakel in Woerden. Carina: “Ik ging altijd met de zus van José om. Toen ik een klas bleef zitten kwam ik bij Jose in de groep.” Jose: “Als we dan naar Carina gingen moesten we met het bootje over, Carina woonde aan de Rijn. Dan hielpen we met het voeren van de leplammetjes.” Carina: “En als we dan naar het centrum gingen of we hadden onze fietsen nodig dan riepen we van ver al ‘roepie roepie’. Dan wist mijn vader dat we er aan kwamen en zette hij onze fietsen klaar.”

Volleybal

Op de middelbare school leerden de vriendinnen het uitgaansleven kennen. “We houden beide van dansen en gezelligheid. Vaak gingen we vrijdagavond naar Arie Thuis of bleven we hangen in de kantine van de volleybalvereniging waar we beide in hetzelfde team speelden.” Carina: “Dat was ook meer een gezelligheidsteam dan dat we echt konden volleyballen.”

Tekst gaat verder na de foto‘s

2

Achter het schoolgebouw rookten ze hun eerste sigaretjes en hingen ze met de rest van hun vriendengroep. “Het was een soort hangplek waar iedereen altijd verzamelde. Dat was altijd heel gezellig.” Sowieso is er gezelligheid als José en Carina er zijn. “We lachen om niets met elkaar. Soms denken mensen ‘wat is er nu weer grappig’. We hebben gewoon lol met elkaar, we begrijpen elkaar.”

Zoen

Niet gek, de twee hebben al hun levensfasen met elkaar doorgemaakt. “Ik weet nog heel goed dat ik voor het eerst zoende met Wilco, dat is nu mijn man”, zegt José terwijl Carina haar vragend aankijkt. “Toen rende jij rondjes om ons heen terwijl je ‘jeej’ en ‘joepie’ riep.” Carina: “Echt? Daar weet ik niets meer van.”

Tekst gaat verder na de foto

Na de middelbare school kwam er meer afstand tussen de vriendinnen. Carina ging in Utrecht naar school en José in Alphen. “We bleven elkaar zien maar dan vooral in het weekend. Dan gingen we dansen en wijntjes drinken.” Dat zijn ze nog niet verleerd. “We zien elkaar nu niet zoveel meer als toen, maar als we elkaar zien is het gezellig. Laatst was ik naar Oosterhout. Kwamen we om half vier ’s ochtends pas thuis. Toen waren we wel kapot die dag erna. De hersteltijd is nu toch wel anders”, vertelt José lachend.

Serieus

Tussen het lachen en de lol door, is er ook ruimte voor serieuze gesprekken. “Als er iets gebeurt, is José altijd een van de eersten die ik het vertel.” José: “En andersom. Toen mijn vader een infarct had gehad belde ik Carina. Ze is toen ook nog bij hem langs geweest. We kennen elkaars families natuurlijk heel goed.”

Nu de Koeiemart weer voorbij is, gaat Carina weer terug naar Oosterhout. “We zien elkaar dit jaar waarschijnlijk niet meer. Maar dat maakt niet uit. Soms hebben we twee maanden geen contact en soms spreken of zien we elkaar wekelijks. Het is altijd goed.”