Jeannette maakt mensen blij met poffertjes: ‘Tweehonderd stuks in vier minuten’

Jij bent echt knap als je het antwoord op deze vraag weet: wat hebben de Weissensee, Pinkpop en Ouwehands Dierenpark met elkaar gemeen? Nou? Poffertjes, natuurlijk! En wel die van Jeannette van Wijk uit Kamerik. Met haar poffertjespiaggio De Lachende Poffer toert ze stad en land af om iedereen van de dikke ‘pannenkoekjes’ te voorzien.

Dit jaar voor het eerst geen festivals, maar gelukkig voor Jeannette en de bezoekers van Ouwehands bakt ze weer op volle toeren vanaf haar vaste stek bij het dierenpark. “Daar sta ik al zo een 21 jaar, verder word ik ingehuurd voor feesten en partijen en ik bak poffertjes op locaties zelf.” En vergeet ook Koningsdag in Kamerik niet, het dorp waar ze zelf woont.

‘Op evenementen als Pinkpop is het echt volle bak’

“Sinds mijn 27e bak ik poffertjes, ik wilde altijd iets voor mijzelf doen in plaats van mijn werk in de horeca.” Niet dat Jeannette een grote voorliefde heeft voor de poffertjes. “Op een braderie zag ik iemand bakken, toen dacht ik gelijk: dat dat wel iets voor mij kon zijn.” Ze kocht een bakplaat met 56 ‘dops’ (kuiltjes) om te oefenen. “Op de vaste camping waar ik elke zomer stond, vroeg ik of ik poffertjes mocht bakken om te oefenen. Dat was zo leuk, vanaf toen is het gaan lopen eigenlijk.”

Nostalgie

Nu bakt ze soms met wel zes man poffertjes op platen met 200 dops. ”Op evenementen als Pinkpop is het echt volle bak. Dan bakken we drie dagen lang van elf tot elf, zeker aan het begin toen er nog niet zoveel aanbod in eten was.” Toch blijft het poffertje het volgens Jeannette altijd nog goed doen. “Het is nostalgie, de oma’s van nu nemen hun kleinkinderen mee naar de poffertjeskraam en zo blijft het bestaan.”

Tekst gaat verder onder de foto.

Even dacht Jeannette ook mee te gaan met de huidige voedseltrends. “Ik had al een idee voor een vega-poffertje: een hartige variant met Ras el Hanout-kruiden. Maar de vraag naar de gewone poffer bleef, dus toen dacht ik: waarom dan zoveel aanpassingen doen?” Dus bleef ze bij de oude vertrouwde poffer.

Applaus

“Als je zo lang staat te bakken denk je niet eens meer na over de poffertjeslucht. Waar ik vooral mee bezig ben, is het contact met de klanten. Ik vind het altijd zo leuk om mensen met een blij gezicht weg te zien gaan of als mensen geïntrigeerd blijven kijken naar hoe we de dops vullen en de poffertjes draaien. Een keer hebben we zelfs een applaus gekregen. Dat sfeertje, daar doe ik het voor.” Zelf eet ze nauwelijks poffertjes. “Ik ben niet zo van het zoet, maar als ik ze eet moeten ze goed bruin zijn met een krokant randje en dan gewoon met roomboter en poedersuiker.”

Record

De snelheid van het bakken is met een wachtende rij mensen voor de kraam een van de vele succesfactoren. “We hebben een keer gemeten hoe lang het duurt om 200 dops vol te spuiten, te draaien en daarna op te prikken. Rond de 4 minuten kwamen we uit. Dan heb je twintig porties.”  Daar komt ook techniek bij kijken. “Draaien doe je van boven naar beneden terwijl het opprikken van de poffertjes juist weer van beneden naar boven doet. Je moet wel een beetje handig zijn om dit werk te doen.”

De Lachende Poffer

Kamerik

Meer informatie

Meer informatie