Teade (73) is taalvrijwilliger in Utrecht: ‘Ik ga ermee door tot ik erbij neerval’

Nederlands is geen makkelijke taal. Onze taal kent veel regels, uitzonderingen en is constant aan verandering onderhevig. Des te lastiger is het voor mensen met een migratie achtergrond of voor mensen van wie de ouders in een ander land geboren zijn. Teade Walma (73) zet zich vrijwillig in om mensen, die wel wat taalhulp kunnen gebruiken, bij te staan. 

Ja, je leest het goed; zelfs ver na zijn pensioengerechtigde leeftijd is Teade nog altijd druk in de weer. Hij heeft dan ook een speciale band met zijn pupillen. “Ik heb altijd in het basisonderwijs gewerkt, zo ben ik leraar en directeur geweest”, vertelt hij. “Ik was actief op een school voor kinderen van asielzoekers en heb veel gewerkt op scholen die in minder welvarende wijken staan. Ik haal veel plezier uit contact maken met andere culturen. Het maakt je scherp, flexibel en open. Het is elke keer weer anders, boeiend en verrassend. Dat vind ik heel bijzonder.”  

Betekenis in de samenleving

Na zijn 65e heeft Teade zich vrijwel meteen aangemeld als vrijwilliger bij de Utrechtse stichting Taal Doet Meer. De stichting koppelt vrijwilligers aan kinderen en volwassenen waarvoor taalvaardigheid een belemmering vormt. “Het is een soort zingeving wat je doet. Het zorgt ervoor dat je betekenis hebt in deze samenleving. Er zijn zoveel kinderen die het wel redden in deze wereld en als het kinderen niet voor de wind gaat, dan zet ik mij daar graag voor in. Ik heb heel veel plezier in mijn werk.”

Lees verder onder de foto‘s>

3

Taal Doet Meer

Als een school een leerling heeft die wat taalondersteuning kan gebruiken, schakelen zij Taal Doet Meer in. Zij verzorgen vervolgens de koppeling en zorgen dat er tussentijdse- en eindevaluaties zijn voor beide partijen. De organisatie streeft naar een ontspannen en veilige omgeving en de lessen vinden dan ook altijd bij de leerling thuis plaats. Ouders moeten altijd in de buurt zijn. “De begeleider is nooit alleen in huis”, licht Teade toe. Een vrijwilliger wordt vaak voor een schooljaar gekoppeld aan een en dezelfde leerling. Teade is per week een dagdeel bezig om twee volwassenen en een kind taalvaardiger te maken. De lessen duren een tot anderhalf uur. “In die anderhalf uur werken we hard, maar ik zorg vanaf het begin dat we plezier maken en dat de les afwisselend is. Als je de spanning erin houdt, dan gaat het vanzelf.”

Een hechte band

Maar wat nu als de leerling amper, tot geen, Nederlands spreekt? “Vaak zijn het leerlingen die al Nederlandse les gehad hebben, maar gewoon wat meer hulp kunnen gebruiken. Google Translate heb ik nog niet hoeven gebruiken. Er is altijd wel iemand in het gezin die goed Nederlands kan. Kinderen absorberen de taal echt. De ouders van het jongetje dat ik nu help, spreken geen Nederlands. Hier helpt de oudere broer bij het vertalen. Zo leer je ook andere leden van het gezin kennen.” En dat leidt soms toch een echte band, die langer duurt dan het Taal Doet Meer-traject. “Bij een Marokkaans gezin, waarvan ik de dochter les gaf, kom ik nog steeds over de vloer”, vertelt Teade. “Het contact werd aangewakkerd, doordat het Marokkaanse elftal heel ver kwam bij het voetballen. Er werd regelmatig over en weer geappt. Ik ben er ook eens met mijn vrouw thee wezen drinken.”

Geen einddatum

Voor Teade, en duizend andere Utrechters, is het werk bij Taal Doet Meer een schot in de roos. “Je volgt een verplichte cursus, maar daarna is er veel ruimte voor je eigen fantasie, je eigen openheid en vaardigheid om de lessen in te vullen. Ik heb geen einddatum in zicht. Ik heb met mijzelf afgesproken dat ik doorga tot ik erbij neerval.” 

Utrechter van de week

Iedere week benoemen we iemand tot Utrechter van de week. Ken jij iemand die onze stad een beetje mooier maakt? Heeft jouw buurman een bijzondere hobby? Of ken je een andere Utrechter met een steengoed verhaal? Laat het ons weten!