Het allereerste fietspad van Nederland? Dat vind je op deze plek in Utrecht

Je kunt het je misschien haast niet voorstellen, maar ooit waren er geen fietspaden in Nederland. 133 jaar geleden – in 1885 dus – kwam daar verandering in: aan de Maliebaan stelde het stadsbestuur van Utrecht één van de wandelstroken open voor fietsers. Hoe dat eraan toeging? Lees snel verder.

Stalen houten ros

Voordat we het over het eerste fietspad hebben, gaan we nóg verder terug in de tijd naar 1867, toen de allereerste fietsen vanuit Parijs naar Nederland werden geïmporteerd. Waar we onze tweewieler nu ‘stalen ros’ noemen, ging die vlieger toen niet op: de fietsen hadden namelijk een houten frame en houten, met ijzer beslagen, wielen. Verder bestond de fiets uit een heel groot wiel en een klein wiel, zoals je vast eens in een geschiedenisboek hebt gezien. In 1890 kwam de zogeheten veiligheidsfiets op: een fiets met een solide frame, twee even grote wielen en een ketting om de kracht van de pedalen op de wielen over te brengen. En – zoals de naam al doet vermoeden – het ding was een stuk veiliger. Pas rond deze tijd werd de tweewieler echt mainstream.

Geluksvogels

Goed, terug naar het allereerste fietspad. In 1885 waren er dus een paar geluksvogels met zo’n enorm gevaarte. De Maliebaan was toen bestraat met kinderkopjes en dat was verre van ideaal om over te fietsen met de fietsen uit die tijd. 45 fietsers stuurden daarom een brief naar het gemeentebestuur om te vragen of de Maliebaan een speciaal gedeelte voor fietsers kon krijgen. En jawel, daar werd gehoor aan gegeven: er kwamen wandelstroken met gravel. Wandelaars mochten er dus ook komen, maar moesten wel wijken voor fietsers. Bovendien hadden voorbijgangers op een tweewieler voorrang en waren ruiters niet welkom op het pad.

Arrogant

Al snel werd er druk gefietst op het pad, vooral op zondagen was het druk op de Maliebaan. Brievenschrijvers van De Kampioen – het tijdschrift van de ANWB, dat in 1883 aan diezelfde Maliebaan werd opgericht – klaagden erover. Volgens hen waren de wandelaars arrogant en maakten ze niet genoeg plaats voor de fietsers.

Inmiddels is de fiets natuurlijk niet weg te denken uit Utrecht. En die ergernissen over wandelaars? Tsja, die zijn er wat ons betreft op bepaalde plekken nog steeds…

Bron: entoen.nu/Canon van de stad Utrecht