Nené ging van klein huis in Tilburg-Noord naar penthouse in Italië: ‘Maar dit blijft mijn thuis’

Nené Kiameso (26) groeide op met een alleenstaande moeder in Tilburg-Noord die het contributiegeld van de basketbalclub niet altijd kon betalen. Een groot contrast met zijn volwassen leven waarin hij zijn droom als professionele basketballer waarmaakte. Daarbij overwon hij veel tegenslagen. “Nu wil ik iets terugdoen voor de wijk.”

Het woord thuis heeft voor Nené maar één betekenis: Tilburg-Noord. “Iedere zomer spelen op het basketbalveldje aan de Offenbachstraat kan ik mij nog goed herinneren. Eerst had ik niks met basketbal, liever voetbalde ik. Maar al mijn vriendjes speelden deze sport en ik wilde erbij horen. Toen ik merkte dat ik het goed kon, ging er een knop om en wilde ik steeds beter worden.”

Rare blikken

Op het basketbalveld hoorde Nené er al snel bij. Maar zo voelde het niet toen hij lid werd van een basketbalclub. “Mijn moeder kon vaak niet naar wedstrijden komen. Ze moest werken en had geen auto. Ik kreeg rare blikken van ouders van teamgenoten omdat ik altijd alleen kwam aanzetten. Ik voelde mij sneller een doelwit, alsof die volwassenen dachten: er is toch niemand anders bij die voor hem op kan komen. Op den duur mocht ik zelfs niet meetrainen omdat we de contributie niet konden betalen.”

Jongens van de straat

De Tilburger kan niet op één hand tellen hoe vaak hij door deze ervaringen wilde stoppen met basketballen. Het had niet veel gescheeld of hij ging een andere kant op. Hij keek als jochie op naar ‘criminelen’ uit de wijk. “Jongens van de straat zeiden: ‘Wij hebben geen andere keuze. Jij wel, want je hebt talent als basketballer. Maak daar gebruik van.’ Ik ben ook niet heilig, met mij had het anders kunnen aflopen. Jongens die in de jeugdgevangenis belandden, die ken ik goed. Daar had ik ook kunnen zitten.”

Tekst loopt door na de foto >

De kans van zijn leven

Ineens was er inderdaad een kans die hij nooit zag aankomen. Nené werd uitgekozen om te spelen bij het ‘Ajax’ van de basketwereld, Eiffeltowers Den Bosch [nu Heroes Den Bosch, red.]. Hoe dat lukte? “Ik moest mezelf bewijzen aan een scout tijdens een wedstrijd, maar had geen vervoer. De vader van Gavin, een vriend van mij, zei: ‘Je pakt je spullen en komt bij ons slapen. Dan breng ik je.’ Ik wist eerst niet dat ik geselecteerd was, want onze internetverbinding was afgesloten omdat we dat niet konden betalen.”

Zijn grootste voorbeeld

Toen Nené basketbalde op een erediviseniveau diende de ene na de andere kans zich aan. Zo kreeg hij op zijn 15de een beurs om in de Verenigde Staten high school te doen en daar te basketballen. Vanaf toen kende iedereen zijn naam. Op zijn 16de deed hij mee aan de Olympische Spelen voor Nederland. In dat team merkte hij af en toe ook dat hij anders was dan de andere jongens. Zo vroeg de NOC*NSF aan hem en zijn medespelers: wie is je voorbeeld? “Dat was grappig. Iedereen kwam aanzetten met grote sporthelden zoals Sven Kramer of Michael Jordan. Mijn antwoord was: mijn moeder. De jongens in het team dachten: hoezo? Zonder haar was ik hier niet. Ik heb echt alles aan haar te danken. Nog steeds is zij mijn grootste voorbeeld.”

Eind goed, al goed?

Na zijn high school experience volgde er een topsportcarrière in Europa. Nené speelde in volle arena’s en tekende meerdere contracten bij professionele Europese clubs. Eind goed al goed? “Nee, toen ik in 2018 terugkeerde in Nederland kreeg ik een hernia. Dat gebeurde terwijl ik twee weken daarna bij een club in België zou gaan spelen. Ik moest helemaal opnieuw leren lopen. Tijdens het revalideren heb zo hard moeten knokken om terug te komen. Ik wilde mijn droom niet opgeven.”

‘Ik leefde mijn droom’

Nené gaf in Nederland alles om er weer bovenop te komen. Wat niemand had durven voorspellen, gebeurde: na de eerste stappen leerde hij ook weer dribbelen en dunken. “Ik leefde mijn droom na hard werken en kon weer op professioneel niveau sporten. Dat gebeurde niet in België, maar in Italië. Daar woonde ik in een groot penthouse.”

Niemand om te knuffelen

Nené stond weer aan de top, maar zo voelde het niet. “Dit waren de zwaarste jaren van mijn leven, vooral door de coronaperiode. De lockdown in Italië was heel streng, dus ik zat dagenlang alleen opgesloten. Met kerst zat ik ook alleen in mijn penthouse. Er was niemand om te knuffelen. Uiteindelijk ben ik ontslagen in Italië, omdat ik het coronavaccin niet wilde nemen. Met die keuze had ik het heel moeilijk, want ik vind dat iedereen dat zelf moet beslissen.”

Beste beslissing

De eenzaamheid en het plotselinge ontslag deed veel met Nené, zoveel dat hij een depressie kreeg. Hij vond steun bij zijn psycholoog, moeder en vriendin, maar ook uit andere hoek. “Ik kom uit een gelovige familie en heb altijd steun gehad aan God. Maar het was alsof ik in Italië het licht zag. Daarom heb ik mij laten dopen in Tilburg-Zuid. De beste beslissing die ik ooit maakte.”

Impact op de volgende generatie

Nené heeft inmiddels weer het gevoel dat hij de wereld aankan. Hij hoopt snel aan de slag te gaan bij een nieuwe club, maar zet zich ook in voor jongeren. “Ik wilde iets terugdoen voor jongeren in de wijk, dat werd het project BLACK OPS basketball. Iedere zomer ga ik basketballen met jongens op het veldje aan de Offenbachstraat. Ik neem professionele basketballers uit heel Europa mee naar Tilburg-Noord. Waarom zou ik ze uitnodigen in Amsterdam of Brussel als het ook in mijn wijk kan? Dat ze hier naartoe komen, is een teken van respect dat ik door de jaren heen heb verdiend.”

Voorbeeldfuncties voor mensen van kleur

Nené vindt dat er meer aandacht moet komen voor mensen van kleur die voorbeeldfuncties zijn binnen de topsport. “Kwam ik in aanraking met criminaliteit en ben ik van school gestuurd? Ja. Maar die situaties maakten mij sterker en ik bereikte zoveel meer dan ik ooit verwacht had. Net als andere jongens in de wijk moest ik mijn moeder helpen met alle belastingaangiftes omdat ze de taal niet sprak. Ik wil meegeven dat iemand met diezelfde ervaringen dit alles ook kan bereiken. Niet alleen in Nederland, maar ook in Angola, het land waar ik vandaan kom. Daar wil ik, zoals ik in Tilburg deed, basketbaltrainingen geven aan jongeren.”