Merel van Dooren heeft altijd een camera mee: ‘Ik mocht André van Duin fotograferen voor mijn vader’

Als klein meisje had Merel van Dooren (30) altijd een camera bij. Het maken van foto’s voelt zo natuurlijk voor Merel dat fotograaf worden altijd het plan was. Ondanks dat ze niet de traditionele weg van een fotograaf bewandelde, maakte ze van haar grootste passie haar werk.

Op 21 januari bestaat Merels bedrijf acht jaar. Maar met fotografie is ze altijd bezig geweest. “Elf jaar geleden heb ik mijn eerste camera gehaald. Een tweedehands model, dat ik kon overkopen van iemand. Als klein meisje maakte ik ook al foto’s op vakantie, met een wegwerpcameraatje. Dan ging ik in Frankrijk, stiekem in een tent een fotoshoot houden voor mijn tweelingbroer. Daar waren mijn ouders dan weer niet zo blij mee, want het hele rolletje zat vol. Ik had altijd wel een camera mee, waar ik ook heen ging. Het werd heel vanzelfsprekend voor mij om foto’s te me maken.”

Een andere opleiding

“Voorheen deed ik een opleiding in de zorg. In het dorp waar ik vroeger naar school ging, was de modeopleiding de enige ‘aparte’ opleiding waarvoor je kon kiezen. In mijn tijd was het niet zo vanzelfsprekend om een creatieve opleiding te doen, je ging eerder voor de zorg- of technische richting. Ik koos voor de zorgopleiding, maar in mijn hoofd wist ik altijd al dat ik fotograaf wilde worden. De opleiding was voor mij een soort Plan B, want de fotografie ging ik sowieso in. Ik heb geen spijt dat ik geen fotografieopleiding heb gevolgd. Ik ben later nog eens uitgenodigd door de fotoacademie voor een open dag. Dat vond ik zó verschrikkelijk.”

Tekst loopt door na de foto>

Shoot voor twee tientjes

Haar allereerste betaalde fotoshoot kan Merel nog goed herinneren. “Dat was voor twee tientjes. In het dorpje waar ik woonde, heb ik wel vijf uur lang foto’s gemaakt voor een meisje. Ik durfde de foto’s op mijn camera niet te laten zien omdat de kwaliteit van toen veel minder goed was. Wel ben ik blij dat de mensen in mijn omgeving, vanaf de eerste foto die ik maakte, altijd achter me stonden. Ik ben zeker gegroeid als fotograaf sinds die eerste shoot. Elk jaar vind je de foto’s van het jaar daarvoor iets minder worden en dat is voor mij een goed teken.”

André van Duin op de foto zetten

“Zeven jaar geleden wilde ik iets onmogelijks doen. Ik wilde iets bijzonders neerzetten voor mijn vader en tegelijkertijd was het ook de eerste keer dat ik een portretfoto speciaal voor iemand maakte. Ik had de man van André van Duin een SMS’je gestuurd met de vraag of ik André mocht fotograferen. Uiteindelijk heeft hij mij in contact gebracht met zijn manager. Die belde mij op en zei dat het oké was om André op de foto te zetten. Het verliep allemaal heel apart, maar ik vond dit zo’n toffe kans om aan te nemen. Hij had natuurlijk ook kunnen zeggen dat hij geen tijd had voor mij. Maar André gunde mij ook die foto en deed er helemaal niet moeilijk over. De dag van die fotoshoot zelf is voor mij heel belangrijk geweest, omdat ik écht iets moois wilde voor mijn vader.”

Tekst loopt door na de foto>

Een eigen plekje

“Ik hoop snel een fotostudio te hebben. Een eigen plekje waar ik lekker mijn ding kan doen. Nu heb ik natuurlijk wel een studio die ik op kan zetten, maar ik wil heel graag iets voor mezelf. Corona gooit op dit moment een beetje roet in het eten, maar ik hoop snel weer volle bak aan de slag te gaan.”