Hoe komt het station eigenlijk aan dat bijzondere ‘kroepoekdak’?

Als we denken aan bijzondere gebouwen in de stad dan komen we al snel bij station Tilburg uit. Dat komt natuurlijk door dat dak met die aparte vorm. Hoe is het kroepoekdak eigenlijk ontstaan?

We hebben al een station in het centrum vanaf 1863, maar dat is niet het gebouw waar we nu vaak langsrijden. Het was tijd voor een verbreding van de Spoorlaan, dus moest er ook een nieuw station komen. Voor het ontwerp werd een eigen architect van de NS aan het werk gezet, namelijk Koen van der Gaast. Zijn eerste grote opdracht was het station van Eindhoven in 1956. Een paar jaar later had hij een design voor station Tilburg klaarliggen.

Aparte vorm

Het dak komt aan die aparte vorm door iets wat architecten een hypparschaal noemen. Een watte?! Nou, dat is een vierkant vlak waarvan twee hoeken die tegenover elkaar liggen naar boven en twee hoeken naar beneden gebogen zijn. Zo krijg je niet alleen een kromming aan twee kanten, maar ook een stabiele constructie. Het ‘kroepoekdak’ bestaat uit twaalf van deze schalen die 21 bij 21 meter breed zijn. Het dak wordt trouwens ondersteund door maar tien betonnen kolommen.

Niet van een leien dakje

Het ontwerp werd in 1960 goedgekeurd. Een jaar later werd de bouw gestart. Het ging niet bepaald van een leien dakje. Koen van der Gaast wilde het dak eerst volledig van hout te maken, maar dit bleek niet stevig genoeg te zijn. Toen is er besloten om een stalen constructie bedekt met hout in elkaar te zetten. De gemeente peinsde er niet over om het ontwerp te veranderen. Ze waren er namelijk erg blij mee en dachten dat het dak de stad meer allure zou geven. Op 16 november 1965 konden treinreizigers een feestje vieren: toen werd het station officieel geopend. Inmiddels is het gebouw door dit dak zelfs een monument geworden.

Zie ook…