Eten bij een verborgen parel in Tilburg: Masal
Elke keer als ik over de Hart van Brabantlaan fiets, komt er een bepaalde nieuwsgierigheid in me naar boven: wat...
Volgens restaurantsite IENS hoort Sarban Afghaans Restaurant bij de beste restaurants van Tilburg. In de recensies lezen we dat gasten het prijzen dat de chef elk gerecht aan tafel komt uitleggen. “Echt een beleving om hier te eten.” Is dat zo? Is Sarban echt zo goed? Tijd om zelf aan te schuiven.
De avond begint verrassend. We nemen plaats op de banken aan de hogere tafels. Rechts aan de muur hangen beeldjes met Afghaans landschap, aan het plafond schitteren ‘Oosterse’ lampen. Weleens Turkije, Marokko óf Afghanistan bezocht? Dan weet je precies wat voor lampen we bedoelen. Of dat de verrassing is? Nee. De serveerster van Sarban schuift aan. “Zijn jullie bekend met Sarban? Nee? En met Afghaans eten? Oké, dan ga ik het uitleggen.”
Vijf minuten later zijn we bijgepraat. We kunnen zelf een driegangenmenu samenstellen of kiezen voor een kennismakingsmenu. Aangezien we nog nooit Afghaans gegeten hebben, valt de keuze op het laatste. Een goede keuze zo blijkt: wat we deze avond geserveerd krijgen, is ongeveer zestig tot zeventig procent van alle gerechten die bij Sarban op de kaart staan. Uiteraard wel in kleinere porties.
(tekst loopt door onder foto)
Zo’n tien minuten later volgt de volgende verrassing. Dat is niet de geur van Afghaans eten die op ons afkomt. Het is de vriendelijke chef die net als de serveerster aanschuift aan tafel. Ze vertelt per plateau (elk voorzien van één gerecht per persoon) wat we gaan eten. Bijzonder eten? Ja, zeker. We proeven vegetarische burgertjes van ui, ei, meel en verse kruiden (kofte tokhm), traditioneel met zout gekookte kikkererwten met stukjes aardappel (shor nakhot), gemarineerde stukjes kippendijfilet met uien en paprika (morgen degi) en een gestoomd kussentje van deeg gevuld met licht gekruid gehakt (mantoe). Uiteraard ontbreekt een mandje met Afghaans brood niet op tafel.
Onze eerste kennismaking met Afghaans eten is fantastisch. De gerechten zijn goed gekruid, de kippendijfilet is lekker mals en de vegetarische burgertjes zouden wat ons betreft een plekje verdienen op elke Tilburgse menukaart. Alleen het brood is een beetje droog, maar ach, daar hebben we de overgebleven saus op de plateaus voor.
(tekst loopt door onder foto)
Terwijl Sarban langzaam volstroomt worden de hoofdgerechten op tafel gezet. Een andere recensie die we lazen, blijkt ook te kloppen: hoe voller de zaak, hoe rumoeriger het wordt. Maar wat maakt dat uit als het eten goed is? Weinig. Ook het hoofdgerecht is weer een hele nieuwe kennismaking. Wederom vertelt de chef over de gerechten die we gaan proeven. “Dit is Qabeli Palauw, dat is door gekarameliseerde suiker gebruinde rijst met een deken van wortel, rozijnen, pistache en amandel. Onder de rijst vind je malse stukjes lamsvlees. Bij dit gerecht zit ook Daal (gestoofde gele linzen), Dopiaza (kalfsvlees met twee bereidingen van ui) en Sabzi (spinazie). Erg verfrissend om mee te beginnen.”
Verder worden er nog een paar bakjes op tafel gezet met daarin onder meer sperzieboontjes, spinazie en aubergine. Ook maken we kennis met Raane Morg (kipkarbonade uit de oven) en Qorme kadoe (pompoen in rode saus). Net als de voorgerechtjes smaken ook deze gerechten heerlijk. Grappig en bijzonder: mocht het hoofdgerecht te weinig zijn, dan zet de chef kosteloos nieuwe porties op tafel. Service!
(tekst loopt door onder foto)
Echter blijkt dat voor ons niet nodig (en we zijn toch vrij grote eters). Na afloop krijgen we ieder een laatste plateau geserveerd met daarop huisgemaakte pistache- en sorbetijs, Afghaanse kwark en stukjes gedroogd fruit. Zelfs het laatste kopje koffie smaakt uitstekend. Voldaan trek ik een conclusie: wie zoekt naar nieuwe avonturen en houdt van een diverse keuken, moet echt eens aanschuiven bij Sarban aan de Besterdring. Voor mij is na vanavond in ieder geval duidelijk: in Tilburg kunnen we eten in het paradijs!
Zie ook:
In onze gids
Populaire rubrieken