Rob was hypotheekadviseur en runt nu Robbie’s Friethuys: ‘Dit was altijd al een droom’
Geen ervaring in de horeca, komt niet uit de buurt én onzekere coronatijden. Het hield Rob (47) niet tegen om...
Pauline en Johan van Voor Elk Wat Wils: ‘Enige regel is dat er Nederlands gesproken wordt’
Je hebt zo van die ondernemers die het niet alleen voor zichzelf doen, maar ook voor de gemeenschap. Wie weleens bij Stichting Voor Elk Wat Wils naar binnenstapt, weet meteen wat dat inhoudt. Daar werken Pauline en Johan voor hun eigen boterham én een fijner Tilburg.
Pauline kun je kennen van De Wolmuis, een garenwinkel die vroeger zo’n honderd meter verderop te vinden was. Nu zit ze, samen met Johan die een pakketservice runt, aan de Dragonstraat. Eigenlijk valt in één artikel niet te benoemen wat ze allemaal doen. We gaan toch een poging wagen.
Zwemmers
“We focussen ons vooral op zwemmers”, legt Pauline uit. “Kinderen waarvan de ouders geen zwemkleding kunnen betalen bijvoorbeeld. Of we regelen een aandenken als ze hun eerste wedstrijd hebben gezwommen. Je moet die gezichtjes eens zien dan!”
Vetpot
“Dat geld krijgen we bij elkaar door tweedehands kleding, boeken en bijvoorbeeld puzzels te verkopen. Dat is geen vetpot, daar verdienden we zelf niks aan: de kleding kost maar één euro! Het is echt voor mensen die het nodig hebben. Laatst was er een oud vrouwtje die binnenkwam in een zomerjas. Het vroor bijna buiten… Dan is het toch mooi dat je die mensen kunt helpen? Bovendien zijn er veel mensen die hier wat kopen en het dan naar hun familie in een ander land sturen.”
Nederlands
Het beeld bij binnenkomst valt vooraf te schetsen: Pauline zit aan de tafel te breien, en Johan is druk bezig met de constante stroom aan pakketjes. DHL, DPD, GLS, UPS, Homerr en Mondeal Relay : Johan is in Tilburg degene die de meeste pakketdiensten in beheer heeft! Soms zit Pauline alleen, soms wordt ze vergezeld door anderen. “Ik leer mensen hier ook haken en breien. Iedereen is welkom en ik heb maar één regel: hier wordt Nederlands gesproken. Soms is dat met handen en voeten, maar uiteindelijk leren mensen hier meer dan alleen breien.”
Voor Elk Wat Wilshahaha
Om er zelf wat aan over te houden – Stichting Voor Elk Wat Wils krijgt geen subsidie – verkoopt Pauline garen. “Ik verkoop hier topkwaliteit en ik vind dat garen kopen ook echt een ding is waar je voor naar de winkel moet. Je moet het voelen. Eigenlijk heb ik het winkeltje De Wolmuis gewoon mee hier naartoe genomen, en nu doen we er meer bij. Zo kunnen we zelf rondkomen én helpen we de mensen”, besluit Pauline.
Lees ook:
