Bouchra helpt Arabische vrouwen in Tilburg: ‘Je moet iemand hebben die in jou gelooft’

Toen Bouchra Bouzarouata (53) naar Tilburg kwam, had ze niets anders dan de liefde van haar man. Ze sprak de taal niet en kende niks van de Nederlandse cultuur. 23 jaar later helpt ze Arabische vrouwen die in hetzelfde schuitje zitten met haar bedrijf Bouchra Maatschappelijke Ondersteuning (BMO) Tilburg.

Je merkt het meteen als je haar tegenkomt: Bouchra is een sociaal mens. Ze heeft een warme glimlach en raakt een gesprekspartner bij de eerste ontmoeting al liefdevol aan. Tijdens haar eerste jaren in Nederland kon ze die kant van zichzelf niet goed uiten, terwijl ze juist zó snakte naar een praatje. “Dus probeerde ik het met handen en voeten. Het ontcijferen was soms lastig. Mijn Engels was niet zo goed en Frans en Arabisch sprak hier niet iedereen.”

‘Ik voelde mij opgesloten’

In haar thuisland Marokko was er altijd iemand over de vloer. Buren, vrienden… de deur stond voor iedereen open. De heimwee was groot nadat haar man haar naar Tilburg haalde toen ze in 1993 in het huwelijksbootje stapte. “We zijn nog steeds gelukkig getrouwd en mijn man heeft mij altijd gesteund. Zonder hem ben ik ook niet wie ik nu ben. Maar de eerste jaren in Nederland waren best zwaar. Ik kende niemand en mijn man moest overdag werken. Ik voelde mij thuis echt opgesloten. Als ik naar de winkel ging, moest ik leren hoe ik met het geld omging.”

Tekst loopt door na de foto >

Contact leggen met een lach

Na de zwangerschap van haar dochter waren de hoogtepuntjes van de dag de wandelingen in de Reeshof, waar ze toen woonde. “Wat een mooie, groene omgeving. Bijna elke dag liep ik met het karretje met mijn dochter erin langs de rivier. Dat deed mij goed. Ook al kon ik niet praten, ik zorgde ervoor dat mensen mij bewust zien lachen om contact te leggen.”

‘Is dit alles?’

Een project waar Bouchra veel aan had was Op Stap. “Jammer dat dit nu is afgeschaft. Toen kwam er iemand bij ons thuis om mij de taal te leren. Dat was één keer in de week oefenen. Daar leerde ik hard voor en de taal werd steeds makkelijker. Ik werd weer zwanger en kon tijdens het halen en brengen van mijn kinderen steeds meer een gesprekje voeren. Toen mijn kinderen zelfstandig naar school konden dacht ik: is dit alles wat ik wil halen uit mijn leven?”

Tekst loopt door na de foto >

Veel ambities

Bouchra bleek veel meer ambities te hebben. “Ik heb in Marokko gestudeerd en vond het lastig om thuis te blijven en alleen voor de kinderen en eten te zorgen. Ik begon advertenties in de kranten te lezen. Zo kreeg ik een baan als schoonmaker. Ik was daar zo blij mee, want ik verdiende geld bij voor mezelf. Een jaar lang maakte ik bij andere mensen thuis schoon, maar daarna begon ik in de schoonmaak bij een stichting die Tilburgers met een multiculturele achtergrond hielp, Stichting Experimenten Werkgelegenheid (SEW).”

Kwaliteiten van anderen zien

Het was al snel duidelijk dat Bouchra talent had en dus werd ze bij ziekte van collega’s gevraagd om in te vallen. “Uiteindelijk ben ik erin gerold en heb ik meerdere functies bij die stichting bekleed. Dat heb ik 16 jaar gedaan en aan het eind van die loopbaan was ik mentor. Directeur Hennie van Deijck zag snel kwaliteiten van anderen. Als ze dat zag, investeerde ze daar ook in. Dat was heel mooi om te zien. Zoveel mensen hebben via haar een baan gekregen. Je moet iemand hebben die in jou gelooft. Dan kom je er wel.”

‘Wat ik zelf heb geleerd, geef ik door’

Bouchra geeft alles om Arabische vrouwen in Tilburg nu kansen te geven. “Ik richtte een stichting op, want ik zag de behoefte bij andere migranten die hier naartoe komen om geholpen te worden. Ik heb vrouwen kunnen helpen met hoe je leeft in twee culturen en wat je hier tegenkomt als je nieuw bent in het land. Wat ik zelf heb geleerd, geef ik door aan anderen. Dat is gelukt doordat ik via SEW uiteindelijk de studie sociaal pedagogisch werk kon doen.”

Tekst loopt door na de foto >

Zoveel meegemaakt

“Die stichting ging failliet doordat het doelgroepbeleid in Tilburg werd afgeschaft en er steeds minder subsidie was. In 2016 besloot ik mijn eigen bedrijf te starten en mij op dezelfde doelgroep te richten. Ik heb nu veel Syrische, Marokkaanse, Somalische gezinnen. Ze hebben zoveel meegemaakt, zoals oorlogen of de vlucht naar Nederland. Velen liepen daardoor een trauma op. Soms moeten ze families in een ander land nog onderhouden. Ik probeer een brug te zijn tussen deze doelgroep en de maatschappij.”

Bouchra is er altijd

Wat doet Bouchra eigenlijk tijdens haar werk? “Armoede speelt nu heel erg. De kosten van boodschappen zijn zo hoog, dat is niet te doen. Daardoor verwerk ik veel aanvragen voor de Voedselbank. Als je de taal niet spreekt, kan je dat niet zelf. Ook kom ik bij mensen thuis. Als zij ergens stress over hebben, wil ik er zijn. En ik zorg samen met mijn netwerk dat ze een leuk uitstapje kunnen maken om er even uit te zijn.”

Kleine stapjes

“Ik wil hun stem zijn in de stad. Zo zit ik in de sociale raad en geef ik samen met andere leden gevraagd en ongevraagd advies aan de wethouders en burgemeester. Er moet nog veel gebeuren als het gaat om diversiteit in Tilburg. Er zouden meer mensen van kleur in belangrijke organisaties moeten zitten, zodat die meer een afspiegeling worden van de stad. Tilburg is een mooie stad en ik zie kleine stapjes. En ik zie dat het beter kan.”

Lees ook…

• Rodgairo (34) brengt werelden samen in Tilburg: ‘Ik wil een ander geluid laten horen’

  Rodgairo Dalnoot (34) wil niet alleen een rolmodel zijn voor Tilburgers of andere Caraïbische Nederlanders. “Het is lastig om van…

  

• Jenny van studentencollectief MAP gaat het gesprek aan in Tilburg: ‘Vroeger verzette ik mij tegen mijn roots’

• Layla maakt een podcast over Nederland: ‘Ik wil een positief geluid verspreiden’