Vroeger vond Nina Rotterdam lelijk; nu schrijft ze reisgidsen over de stad

Nina Swaep schrijft al ruim acht jaar de Rotterdamse reisgids van time to momo (voorheen ‘100% Rotterdam’). Met haar tips helpt ze toeristen op weg om de leukste plekken in alle hoeken van de stad te ontdekken. “Van de beste Turkse pizza op de Middellandstraat tot een hippe koffiezaak in Noord.”

Wat vind je zelf het allerleukst aan Rotterdam?

“Dat je hier zo makkelijk in gesprek raakt op straat. Ik houd ervan om met mensen te praten en zo van elkaar te leren. Ik woon om de hoek bij de West-Kruiskade en doe mijn boodschappen bij alle verschillende toko’s. Ik vind het zo’n rijkdom dat we alle verschillende tradities en verhalen bij elkaar hebben. Daar mogen we wat mij betreft nog meer gebruik van maken. Qua specifieke plekken vind ik ook het Eiland van Brienenoord heel bijzonder en Huis Sonneveld is mijn favoriete museum. Maar er is natuurlijk te veel om op te noemen!”

Hoe ben je zo’n Rotterdamliefhebber geworden?

“Ik ben in 1988 geboren in het Havenziekenhuis en opgegroeid in Ommoord. Een geboren en getogen Rotterdammer dus. Als kind vond ik de stad zó lelijk. Als we onder de Kubuswoningen doorreden, dacht ik echt: ‘wat is dit?’. Ik ben in Utrecht gaan studeren en daar vond ik het prachtig. Maar na vier jaar had ik dat eigenlijk wel gezien, dus besloot ik toch in Rotterdam te blijven. Ik ging op de Meent wonen in de tijd dat de eerste palen van de Markthal werden geslagen. Toen voelde ik dat er wel echt iets gebeurde in de stad. Ik heb tussendoor nog een jaar in Londen gewoond, maar bleef altijd volgen welke nieuwe zaakjes en winkels er openden. Dus toen de kans voorbij kwam om precies daarover te gaan schrijven, heb ik meteen gesolliciteerd.”

Wat is er in de tussentijd allemaal veranderd?

“De groei van de stad zie je terug in de reeks gidsen die ik heb geschreven. De eerste Rotterdam-editie van (toen nog) 100% had maar ruimte voor drie routes. Noord stond er bijvoorbeeld nog niet in, dat kon natuurlijk op een gegeven moment niet meer. In het laatste boekje, dat net is uitgekomen, staan wel zes wijken. Rotterdam-West was eerst een beetje rond de Nieuwe Binnenweg en het Museumpark, nu loopt dat helemaal door naar de Merwe Vierhavens. In de routes tip ik altijd restaurants en horeca. Ik vind het belangrijk om hier de gelaagdheid van de stad in terug te laten komen. Niet alleen maar conceptstores en koffiebarren, maar ook kleinere eethuizen en minder ontdekte barretjes. In de laatste editie zijn toffe, nieuwe adressen bijvoorbeeld Ricetables, Lekker op Zuid, Clan de Banlieue en SpeakEasy. Ook staat bijvoorbeeld het monument voor de gastarbeider in de gids.”

Kom je vaak toeristen tegen met jouw gids in de hand?

“Op dit moment natuurlijk niet, maar in de afgelopen jaren ben ik regelmatig aangesproken op straat. Ik heb zelfs een aantal keer een boekje gesigneerd! Op een gegeven moment kwam ik ergens een koppel uit België tegen dat me herkende. Ik heb hen nog een heleboel extra persoonlijke tips gegeven. Ik werkte ook vaak op openbare plekken, zoals bij VeryCherry, het Wereldmuseum of UrbanGuides en die staan ook in de gids. Grappig feitje: de straat waar ik woon is ook onderdeel van een route. Er staat natuurlijk niet bij waar ik woon. Maar het is een van de oudste arbeidersstraatjes in de stad, dus ik vind het tof om mensen dit te laten zien.”

Hoe ga je op zoek naar nieuwe plekken voor de routes?

“Ik spring op de fiets en ga de wijk in! Ik loop bij ondernemers naar binnen en raak met ze aan de praat. Het afgelopen jaar was dat natuurlijk een stuk lastiger. Veel ondernemers hebben het zwaar en weten niet of ze het wel redden. Daar word je toch verdrietig van? Ik hoop dat ze de crisis allemaal overleven en daarna weer genoeg klanten mogen ontvangen.”

Wat hoop je voor de toekomst van de stad?

“Ik denk dat Rotterdam, als de wereld weer wat meer open is, gewoon weer populair is. We waren zo booming de afgelopen jaren, dat zal niet veranderd zijn. Ik denk wel dat de focus de eerste tijd nog meer op lokaal en regionaal toerisme ligt. En dat bezoekers van de stad meer op zoek zijn naar buitenplekken met groen. Daar heb ik ook al rekening mee gehouden in de laatste editie. Ik hoop dat toeristen, misschien juist door de crisis, meer aandacht krijgen voor de kleine en verborgen verhalen in de stad.”