Ramona Kimberley won een prijs met haar prentenboek over een prinses met kroeshaar

Ramona Kimberley Molhoop (30) won met haar prentenboek ‘Prinses Imara’s haar – Kroeshaar is mooi!’ de publieksprijs van Uitgeverij BoekScout. Ze zag hoe jonge meisjes soms huilend thuiskwamen en zichzelf niet mooi vonden. Met haar boek probeert ze daar verandering in te brengen. Ramona is onze Rotterdammer van de Week!

De eerste 28 jaar van haar leven bracht Ramona door in Crooswijk. Sinds twee jaar woont ze met haar vriend op Zuid, in een jarendertighuis in de wijk Bloemhof. Ze mist Crooswijk wel. “Daar had je bijna een dorps gevoel. Het voelde wat warmer, alsof je dichter bij de mensen stond.” Maar het Zuiderpark op fietsafstand is een luxe. “Daar zit ik dan lekker aan het water te genieten van de natuur, de dieren, de bomen. Dat geeft heel erg veel rust.”

Wat maakt jou ‘typisch Rotterdams’?

“Sowieso hoe ik praat. Mijn vriend zegt soms ‘Zo, kommie uit Crooswijk ofzo?!’ Maar vooral: de liefde voor de stad. Als iemand iets negatiefs zegt trek ik m’n mond wel open: ‘Weet je wat wij allemaal hebben? Hoe goed het hier allemaal is?’ Ik heb zes jaar Journalistiek gestudeerd in Tilburg, maar ben altijd hier blijven wonen. Mensen vroegen: ‘Reis je dan elke dag heen en weer?!’ Ja! Daar vond ik niks raars aan. Als de trein dan weer voorbij het Feyenoordstadion reed dacht ik: ahhh, thuis! Kijk hoe mooi het hier allemaal is! Hoe moe ik ook was; dat gaf me gelijk weer energie. M’n stadje, m’n mensen. Ik wil Rotterdam echt absoluut nooit verlaten.”

Hoe heb jij je jeugd in Rotterdam ervaren?

“Echt geweldig! Ik vond het zo leuk, en vooral in Crooswijk. Ik kon lekker op straat spelen en had altijd een veilig, warm gevoel. Op het moment dat ik iets deed wat niet mocht vertelde een buurvrouw dat aan mijn moeder. Daardoor wist ik dat ik in de gaten gehouden werd en dat er altijd iemand op me lette. Dat was zo fijn. En daarbij: iedereen speelde met elkaar. Het maakte niet uit hoe je eruit zag of wat je achtergrond vanuit huis was. Later besefte ik wel dat mijn zus meer opmerkingen kreeg. Ik had krullen, zij wat meer kroes. Ik vond haar haar juist prachtig, maar mensen zeiden: ‘Jammer hè, dat de een wel mooi haar heeft en de ander niet?’”

Denk je dat racisme minder of juist erger is geworden hier?

“Ik denk dat dingen steeds meer opvallen doordat we bewuster worden, maar dat het er altijd al was. Op de middelbare school merkte ik bijvoorbeeld dat mensen verwachten dat je niet zo slim bent, door je huidskleur. Toen dacht ik: dat zeggen mensen gewoon. Ik ben ook zo opgevoed: mensen zullen altijd wat over je zeggen, want je hebt een andere achtergrond. Het is aan jou om je daar overheen te zetten en te laten zien: ik ben niet wat je denkt dat ik ben. Nu sta ik er meer bij stil en denk ik: o, dat kun je eigenlijk niet tegen me zeggen.”

Lees verder onder de video >

Waarom heb je het boek geschreven?

“Ik zat in een Facebookgroep voor mensen met natural hair en zag steeds berichten voorbijkomen over jonge kinderen die huilend thuiskwamen. Zoals een meisje van drie dat zei ‘Mama, ik kan geen prinses zijn’. Haar moeder zei: ‘Jawel, je bent mama’s prinses!’ ‘Dat kan niet’, zei ze. ‘Ik heb kroeshaar, dus de kroon blijft nooit zitten. Kijk, deze prinses heeft toch glad haar?’ Dat brak mijn hart. Moeders probeerden alles om hun kinderen duidelijk te maken dat ze mooi zijn zoals ze zijn, maar merkten dat niks echt binnenkwam. Toen dacht ik: er ontbreekt iets. Door boeken zouden kinderen kunnen leren hoe ze zichzelf kunnen accepteren. Dat hoeft er niet dik opgelegd te worden; ze hebben gewoon een leuk verhaal nodig.”

Wat betekende het voor jou om de BoekGoud-publieksprijs te winnen?

“Heel veel. Ik probeerde het boek sinds 2013 op de markt te krijgen, maar kreeg elke keer te horen ‘dit past niet bij onze uitgeverij’. Niemand durfde het aan. Dat ik nu dan de publieksprijs win laat zien dat er wél behoefte aan is, en dat mensen het boek waarderen. Toen mijn uitgever de prijs overhandigde noemde hij wat reacties. Mensen zeiden dat het boek echt het verschil maakt voor hun kind. Dat er eindelijk een boek is waarin ze zichzelf herkennen. Een meisje wilde haar haar een keer los, maar werd meteen gepest: ‘je hebt een vogelnest op je hoofd’. Vanaf die dag zei ze: ‘Ik ben helemaal niet mooi’. Door het boek kreeg ze meer zelfvertrouwen en toen de juffrouw eruit voorlas vonden de andere kinderen haar haar ineens wél leuk. Dat raakt me.”

Prinses Imara’s haar – Kroeshaar is mooi! van Ramona Kimberley Molhoop is te koop via Bol.com. Het boek is gericht op kinderen van twee tot zes jaar.