Daisy (31) over Million Dollar Island: ‘Poepen was het gesprek van de dag’

Ze is een van de meestbesproken deelnemers van het nieuwe tv-programma ‘Million Dollar Island’: Daisy Leijdekkers (31). De Rotterdamse kermisexploitant en oliebollenbakker overleefde maar liefst 32 dagen op een Filipijns eiland, en transformeerde in een echte survivor.

In ‘Million Dollar Island’ overleven honderd Nederlanders op een onbewoond eiland. Voor alle deelnemers is er één polsbandje, die elk 10.000 euro waard zijn. Opgevers moeten hun bandje weggeven aan een achterblijver naar keuze. Daisy verloor een spel in de Arena en moest naar huis, tot haar grote teleurstelling.

Mis je het eiland?

“Ik heb echt heimwee. Als ik niet kan slapen zet ik op mijn telefoon het geluid van de zee aan. Ook draag ik nog iedere dag dezelfde schelp om mijn nek. Als een soort houvast. Ik had daar zoveel rust, en dat heb ik in mijn dagelijkse leven als kermisexploitant niet. Het is moeilijk uit te leggen, maar ik mis het primitieve basisleven. Sommige mensen zeggen: dan ga je toch lekker in een hutje op de hei wonen? Maar dat is niet hetzelfde. Dit was de mooiste reis die ik ooit heb mogen maken. Ik raad het iedereen aan.”

Wat deed je heel de dag?

“Vissen, koken en sieraden maken van schelpen. Ik zorgde dat ik bezig bleef, want een telefoon of televisie is er niet. Sommige mensen lagen alleen maar te slapen, en daarvoor werd het eiland een soort gevangenis. Je houdt dat mentaal niet vol. Want er is ook veel verveling en dus tijd om na te denken: Wie ben ik nou echt? Wat wil ik met mijn leven? Op die vragen kreeg ik de antwoorden. Het was een soort therapie.”

Lees verder onder de video >

Waarom wilde je meedoen aan dit programma?

“Overleven op een onbewoond eiland was mijn kinderdroom. Vroeger was ik net ‘een half jongetje’. Boomhutten bouwen, vissen, kamperen en krabbetjes vangen: ik vond het allemaal geweldig. Ik wilde graag meedoen aan ‘Expeditie Robinson’, maar ik ben natuurlijk geen bekende Nederlander. Dus toen ‘Million Dollar Island’ mensen zocht, hebt ik me direct aangemeld.”

Heb je veel honger gehad?

“Jazeker, ik ben zeven kilo afgevallen. De eerste tien dagen waren het zwaarst, ik had veel kramp en werd ’s nachts wakker van de honger. We aten ook maar tien macaronischelpen per dag, dus dat was heftig. Maar niet alleen het eten was een uitdaging. Besef dat je niet kunt scheren, tandenpoetsen of je haar wassen. Ik liep steeds met vlechten, want ik kreeg gewoon dreadlocks. En je behoefte doen? Dat moet ook ergens. Het grappige is dat iedereen hetzelfde meemaakt. Dus poepen was het gesprek van de dag: ‘Ben jij al geweest?'”

Wat was je ultieme hoogtepunt?

“Varen op ons zelfgebouwde vlot! Je zit vast op dat eiland en kent iedere palmboom en zandkorrel. Dus we wilden het eens vanaf zee bekijken. Het was een kort fragment, maar we hebben ontzettend lopen struggelen, de zee was heel wild. Het was ook eng omdat we ver waren afgedreven. Misschien zwommen er wel haaien om ons heen! Het voelde alsof we Moeder Natuur aan het verslaan waren. In de beelden knallen mijn ogen bijna uit mijn kop van de adrenaline. Die kick was niet normaal.”

Lees verder onder de video >

Je ging niet vrijwillig naar huis, hoe was dat?

“Ik heb thuis drie weken gehuild. Ik had me ingesteld op de finale en heb gevraagd om mijn droom alsjeblieft niet af te pakken. Maar ik werd alsnog uitgekozen voor het spel in de Arena. Het voelt alsof er een mes in mijn rug is gestoken. Natuurlijk is dit een nieuw en experimenteel programma. Het draait vooral om het sluiten van vriendschappen, maar het werd uiteindelijk een naar spelletje. Want mensen slaan door als het om geld gaat. Ik ben in ieder geval honderd procent mezelf gebleven.”

Wil je nog een keer terug?

“Sowieso. Maar dan samen met mijn man! De Filipijnen zijn zo bizar mooi, en ik heb nu maar een klein stukje gezien. Als we gaan wil ik ook terug naar West Nalaut, want dat eiland zit in mijn hart.”