Nijmeegs stel loopt de 6 bekendste marathons wereldwijd: ‘Een avontuur van 15 jaar’

Denk je aan marathonlopers, dan komt misschien niet meteen het beeld van Riny Crul (62) en Alida Leeuw (67) in je op. Het stel uit Nijmegen-Oost liep de zes grootste marathons van de wereld en kreeg daarvoor een bijzondere onderscheiding. “Nooit verwacht dat het op onze leeftijd ging lukken.”

En toch kregen ze het voor elkaar. Berlijn, New York, London, Boston, Chicago en als laatste de marathon van Tokio afgelopen maart. In vijftien jaar tijd passeerde het Nijmeegste stel succesvol de finishlijn van deze marathons. Daarmee verdienden ze een Six Star Medal van de World Marathon Majors: een verzamelnaam voor de zes bekendste marathons wereldwijd. Met hen zijn er zo’n 12.000 mensen wereldwijd met eenzelfde medaille. “De weg er naartoe blijft het mooist”, vertelt Alida. “Het voelen dat je lichaam sterker wordt, er vertrouwen in krijgen. En de sfeer eromheen. De mensenmassa’s die alle lopers, snel en minder, vol overgave aanmoedigen.”

De marathon van Rotterdam

De liefde en het talent voor hardlopen zat er vooral bij Riny al vroeg in. Hij begon in zijn studententijd in Nijmegen met wedstrijdlopen bij atletiekvereniging ’t Haasje. Alida rende haar eerste marathon in 1994. Dat deden ze, tot 2006, los van elkaar.

In 2006 liep Riny de marathon van Rotterdam, de stad waar Alida toen woonde. De twee hadden elkaar nog nooit in levende lijve gezien, maar kenden elkaar van een online forum voor alleenstaande ouders. Op het forum werd de interesse al gewekt, in elk geval genoeg voor Alida om Riny te komen aanmoedigen tijdens de marathon. “Ik was geblesseerd dus zelf meedoen zat er niet in, maar ik besloot te gaan kijken. Voor alle hardlopers, maar vooral voor Riny”, vertelt Alida.

Onder een Coca Colaparasol

De ontmoeting ging bijna mis. “We hadden geen bereik op onze telefoons en konden elkaar in de krioelende mensenmassa niet vinden. Vlak voordat we het bijna opgaven, troffen we elkaar onder een Coca Colaparasol. De vonken sprongen er meteen vanaf.”

De liefde groeide en de passie voor hardlopen werd sindsdien gedeeld. Na een paar wedstrijden liepen ze in 2008 voor het eerst de marathon in Berlijn. Toen nog onwetend over het bestaan van de World Majors. “Toen bleek dat we ons na de marathon in Rotterdam in 2015 hadden gekwalificeerd voor de Boston marathon, begon het langzaamaan te kriebelen. Maar we hadden nooit verwacht dat het op onze leeftijd ging lukken. Je wordt immers niet zomaar gekwalificeerd.”

Lees verder onder de foto >

Een Zevenheuvelenloop van 42 kilometer

Ondanks wat blessures her en der, kwalificeerde het stel zich voor de andere marathons in het rijtje. “Die in Boston was bijzonder. Ook al was ik geblesseerd”, vertelt Alida, “liepen we ‘m toch uit. De aanslagen van de Boston Marathon in 2013 hadden een aantal jaar terug plaatsgevonden. Dat maakte diepe indruk op ons.” “En het parcours is anders”, vult Riny aan. “Het is namelijk geen rondje. Je wordt met van die gele schoolbussen landinwaarts gereden en rent vanaf daar de stad in. En dat is zwaar. Het is een soort Zevenheuvelenloop, maar dan 42 kilometer.”

Het laatste startschot

Tokio was de laatste in de rij en liet, vanwege corona, lang op zich wachten. Afgelopen maart klonk eindelijk het startschot en aan het einde van de rit werden Riny en Alida bekroond met de Six Star Medal. Of het voelt als de ultieme prestatie? Riny: “We relativeren het. Er zijn zat mensen die nog gekkere dingen doen. Wij deden vijftien jaar over de Majors, er zijn ook mensen die het in één jaar doen.”

Lees verder onder de foto >

Kloppend hardloophart

Het geheim van het succesvol volbrengen van de 42 kilometer durende tocht? “Het zit gewoon in ons systeem. We sporten vier à vijf keer per week en rennen vaak op zondagochtend 20 kilometer. Als je dat jaren doet, blijft die basisconditie wel hangen.”

Voor nu is het hardlopen even verruild voor wandelen: Alida loopt dit jaar de Nijmeegse Vierdaagse. Dat deed Riny vorig jaar. En toch blijft het hardloophart voorzichtig kloppen. Riny rende de afgelopen drie marathons met blessures. “Het zou leuk zijn als ik het nog een keer kan doen zonder.” Ook bij Alida is het vuur nog niet gedoofd. “We hopen nog één keer samen de marathon van Rotterdam te rennen, als afsluiting van ons marathonavontuur. Daar is de liefde voor elkaar en het gezamenlijk hardlopen immers begonnen.”