Lotte (28) was au pair bij twee Italiaanse filmsterren: ‘Ik wist meteen dat het niet leuk ging worden’

Lotte Petersen had vroeger twee dromen. Als au pair werken in het buitenland was daar één van. Ze werkte een seizoen in Rome bij twee Italiaanse filmsterren. Hoewel die droom dus leek uit te komen, werd het een nachtmerrie. ”Vanaf de allereerste dag wist ik dat het niet leuk ging worden.”

De nachtmerrie in Italië heeft haar wel iets anders moois gebracht. Het gaf haar de inspiratie voor het schrijven van haar eerste boek: een droom die ze ook als jong meisje al had. Zes jaar na haar hectische avontuur in Rome komt haar debuutroman uit: Een verrukkelijk fiasco. Lotte vertelt ons er alles over. Vanaf haar eerste ontmoeting met het Italiaanse gezin tot haar boekpresentatie drie weken geleden bij boekhandel de Kler in Leiden.

Mes! Mes!

”Ik was amper aangekomen of de twee kinderen over wie ik me moest ontfermen hadden knallende ruzie. De jongste van vijf rende naar de keuken en riep ‘coltello, coltello’. In het vliegtuig had ik op Duolingo wat Italiaanse woorden geleerd en daarom herkende ik dit. Het kleine mannetje ging gewoon een mes halen. Ik kon het bijna niet geloven, maar ik rende achter hem aan en kon het gelukkig voorkomen. Ik moet er niet aan denken wat er anders was gebeurd.”

”Het Italiaanse stel waarbij ik in 2015 ging werken, wilde per se een buitenlandse au pair. Ze waren bang dat Italianen alleen bij hen wilden werken vanwege hun bekendheid. Ik moest daarom Engels tegen de kinderen praten, maar de kids hadden daar echt een bloedhekel aan. Dan schreeuwden ze tegen me ‘no Inglese, no Inglese’. Ik kon me ook wel verplaatsen in de kinderen. Zij hadden al veel verschillende au pairs gehad en dat deed ze duidelijk geen goed.”

Verbaasd en geschrokken

”Als ik ze kwam ophalen van school, dan zag ik vaak de teleurstelling in hun ogen dat ik er stond en niet papa of mama. Dan zag je echt hun blik gewoon veranderen. Het naar school en naar huis lopen, waren sowieso hele belevenissen. Als de kinderen dan van alles uithaalden, dan zag je Italianen echt verbaasd en geschrokken naar ons kijken. Het was zo’n aparte ervaring. Aan de ene kant woonde ik een seizoen in een appartement zoals in de films, met een grote vleugel, bioscoopstoelen en enorme boekenkasten. Ook nog in de wijk ‘Trastevere’, met schitterende steegjes, prachtige terrasjes en heerlijke cafeetjes. Zoals je ze op ansichtkaarten ziet. Alleen zat ik daar vaker bij te komen dan te genieten.”

”Ook de communicatie met de ouders verliep moeizaam. Eigenlijk lieten ze me heel weinig weten. Ik had een kamer in hun grote huis. Op een dag kwam ik thuis en er was niemand te bekennen. Toen bleek dat de moeder en kinderen op vakantie waren gegaan, maar zonder dat ik daarvan op de hoogte was. Natuurlijk kun je dan lekker je eigen ding doen, maar het voelt raar. Je bent daar lang in huis, maar je voelt je geen onderdeel van het huishouden.”

‘Kom gewoon naar huis’

”Toen mijn ouders langs kwamen in Italië, merkten ze dat ik er doorheen zat. M’n vader zei: ‘kom gewoon naar huis’. Maar ik wilde doorzetten en toch nog mijn best doen om het tot een succes te maken. Eenmaal terug in Leiden is het moeilijk om anderen te vertellen over hoe het was. Voor je gevoel kunnen anderen wel je verhalen aanhoren, maar toch niet écht begrijpen hoe het was. Thuis blijft alles bij het oude en je laat een groot deel van je herinneringen toch daar in Rome bij de mensen met wie je ze hebt beleefd.”

”Ik wilde al sinds klein een boek schrijven. Vroeger schreef ik allerlei verhalen in schriften en dan maakte ik ook een echte kaft: alsof het een echt boek werd. Later ging ik in Leiden film- literatuurwetenschappen studeren. Die boekendroom bleef een beetje kabbelen. Af en toe begon ik aan een verhaal, maar dan zette ik niet echt door. Misschien ook uit angst. Als je het niet probeert, dan faal je ook niet. En als je iets heel graag wil, wil je natuurlijk vooral niet falen.”

”Toen ik begin 2020 terugkeerde naar Rome, om mijn man te laten zien waar ik vroeger had gewoond, kwam daar het idee om een boek te gaan schrijven over mijn avontuur als au pair. Alles kwam weer terug. Ik zag mezelf weer lopen met die kinderen door die straatjes. Maar zonder daar dezelfde emotie als toen bij te voelen. Ik kon gewoon genieten van de reis en de stad. Eenmaal thuis ben ik gelijk begonnen. Het werden uiteindelijk meerdere verhaallijnen die gedeeltelijk autobiografisch zijn. Eén daarvan speelt in Leiden.”

”Het was ontzettend spannend om de eerste manuscripten naar uitgevers te sturen. Vanaf dat moment is alles in een stroomversnelling gegaan. Dat ik gelijk van meerdere kanten positieve reacties kreeg, had ik nooit durven hopen. Uiteindelijk mocht ik zelfs een contract tekenen bij HarperCollins voor twee romans, waarvan Een Verrukkelijk Fiasco de eerste is. De boekpresentatie bij De Kler en de stapels boeken met je naam erop in de boekhandels: het voelt nog altijd onwerkelijk. Maar soms valt alles blijkbaar op z’n plek.”

Een verrukkelijk fiasco is te koop bij de meeste boekhandels en is ook verkrijgbaar als e-book en audioboek.