Emile (67) is de Leidse Glibber: ‘Die naam verzon ik uit angst voor inbrekers’

Het zijn heerlijke weken voor Emile van Aelst: de man achter weblog Leidse Glibber. Hij genoot volop van de serie Typisch Leiden en droeg daar als echte Leidenaar zijn steentje aan bij. Tijdens de lintjesregen van 2021 kreeg hij de erkenning die hij als betrokken verslaggever zo verdient. We interviewen Emile over zijn passie voor verhalen en hoe dat tot zijn website Leidse Glibber en een lintje heeft geleid.

”Toen ik in 2019 ereburger van Leiden werd, zei ik: dit vind ik mooier dan een lintje. Daar moet ik misschien een beetje op terugkomen. Ik was geraakt door de woorden van burgemeester Lenferink bij de uitreiking: Emile heeft positief denken tot een kunst verheven. Dat is, denk ik, de basis bij alles wat ik doe”, vertelt Emile.

Het begon zo..

Het is begin 2000 als een collega van Emile een weblog start. Dat lijkt Emile ook wel wat. ”Ik vroeg of hij het ook op mijn computer kon installeren. Hoogstwaarschijnlijk ben ik het binnen twee weken zat, dacht ik nog. Toch wilde ik het graag proberen. Ik vond het vroeger op school ook erg leuk om te schrijven.”

Emile merkt al snel dat zijn weblog een hobby is, die uit de hand kan lopen. Iedere avond plaatst hij een verhaaltje met foto over iets dat hij heeft meegemaakt. ”Het kon de grootste onzin zijn. Of iets doodnormaals, maar wat ik dan mooi vond. In het begin lezen tien mensen per dag dat. Dat zijn natuurlijk je vrouw en je beste vrienden. Maar, dat werden er toch steeds meer.”

Inbrekers

Iets meer dan vijftien jaar geleden is het voor Emile tijd om zijn weblog op zijn geliefde stad Leiden te focussen. ”Ik vond het leuk om de wereld te laten zien wat een mooi stadje we hebben.”

Het betekent de geboorte van de website Leidse Glibber: ”Mijn blog had eerst mijn eigen naam. Maar, ik werd op vakantie ineens bang dat inbrekers in de gaten kregen dat ik niet thuis was, omdat ik niets plaatste. Ik had dus een schuilnaam nodig. Die was zo gevonden: Leidse Glibber.”

Maxima of middagje vissen

Emile struint dus al jaren als Leidse Glibber door de stad om zijn website te vullen met leuke artikelen. Daar is sinds een aantal jaar een eigen, wekelijkse pagina in het Leidsch Dagblad bijgekomen. En daar is hij best een beetje trots op. ,,Ik focus me op de vrolijke verhalen, want over brand, politie en politiek lezen we al genoeg. De grootte van een evenement, festiviteit of gebeurtenis maakt me echt niets uit. Ik vind een foto en een verhaal maken over een bezoek van Maxima aan Leiden net zo leuk als over het gehandicaptencentrum dat een middagje gaat vissen.”

3

Zoektocht voor Typisch

Doordat Emile een echte Leidenaar is en bijna ieder verhaal van de stad kent, wist ook de redactie van Typisch hem te vinden. Hij hielp de documentairemakers op weg bij hun zoektocht naar echte Leidenaren. Zo kwam het programma bijvoorbeeld terecht bij Emel Lagas, die wij al eerder interviewden over het tv-programma. ”Ik vond het ontzettend leuk om mijn steentje bij te dragen aan het programma. Ik mocht bij veel opnames zijn en daardoor kom ik er zelf ook nog een klein stukje in voor.”

Over het eindresultaat was Emile erg te spreken. Vol bewondering en trots heeft hij de afgelopen drie weken naar zijn stadje gekeken. ”Ik vond het best spannend om te zien hoe het geworden was. Maar, ik vond het prachtig. Het Leiden van nu is echt schitterend in beeld gebracht.”

Vakantie met half Leiden

Om dit nu al mooie jaar voor hem compleet te maken, hoopt Emile dat hij deze zomer weer op vakantie kan. Dan gaat hij naar Carihuela: het Leiden van Spanje. Daar kan hij zijn camera wegleggen en komt hij tot rust. ”Als ik in Leiden ergens kom, krijg ik meteen twee vragen: waar is je camera en waar komt het in? In Carihuela is dat niet. Daar kan ik gewoon mijn eigen ding doen, maar toch met mensen die ik graag zie”, zegt Emile. ”Mijn vrouw Hillies vond het niks: zo’n vakantie met half Leiden. Ik ga pas naar Carihuela sinds zij is overleden. Het lintje en de serie had ze allebei prachtig gevonden. Dat weet ik zeker. Toen ze ging zei ze: beloof me dat je altijd doorgaat met wat je doet. Dus dat doe ik.”