Boodschappen bestel je tegenwoordig op internet en ’s ochtends word je gewekt door het alarm op een smartphone. Maar vroeger ging dat allemaal heel anders. Tijd voor een trip down memory lane. Deze IJsselsteinseberoepen waren vroeger heel gewoon, maar zijn al lang uit het straatbeeld verdwenen.
Met dank aan: Jasper van Muijden / Historische Kring IJsselstein
Lantaarnopsteker
Voordat er elektrische lantaarnpalen waren, brandden deze op gas of olie. En dat moest natuurlijk wel door iemand worden aangestoken. Dit klusje was vroeger voor de lantaarnopsteker. Toen de lantaarnpalen eenmaal overgingen van gaslicht op elektriciteit, is de lantaarnopsteker zijn baan kwijtgeraakt.
Lantaarnopsteker C. van Zanten in IJsselstein. Foto: collectie HKIJ / 04657
Advertentie wordt geladen…
Melkboer
Tegenwoordig kun jij met één klik op internet een pak melk bestellen, maar vroeger ging dat heel anders. De melkboer (of melkslijter) stond toen dagelijks op de stoep met de vraag of je interesse had in melk of andere zuivelproducten. Door de uitvinding van de koelkast verdwenen zijn klanten.
Gerard Oskam vanuit – waarschijnlijk – de Kloosterstraat in IJsselstein. Opname omstreeks 1931. Foto: collectie HKIJ / 01601
Advertentie wordt geladen…
Koetsier
De taxi van vroeger: de koets. Wilde je je vroeger verplaatsen, dan kon je de koets nemen. Op onderstaande foto is te zien hoe enkele kinderen vervoerd worden door de koetsier. De foto is genomen aan de Maria van Henegouwenstraat.
Foto: collectie HKIJ / 07691
Advertentie wordt geladen…
Kruidenier
In de loop der jaren zijn veel beroepen verdwenen. Zo ook de kruidenier: een detailhandelaar in ‘droge’ levensmiddelen. Onder kruiden verstond men in die tijd voornamelijk gedroogde keukenkruiden en zogenoemde ‘koloniale waren’ zoals specerijen, koffie, thee, cacao en tabak. Door de opkomst van de supermarkten rond 1970 is de kruidenierszaak nagenoeg verdwenen. Op de foto zie je kruidenierszaak de Oude Meelmuis omstreeks 1950.
Foto: collectie HKIJ / 15768
Advertentie wordt geladen…
Kolenboer
Tot de jaren zestig van de vorige eeuw was het beroep kolenboer een begrip onder het volk. Wat een kolenboer precies deed? Hij ging langs huizen en voorzag huishoudens van kolen. Het was een zwaar beroep: de boer moest sjouwen met zakken die gemiddeld 35 kilo wogen. Voor de Tweede Wereldoorlog vervoerde een kolenboer de kolen met paard en wagen, maar ruilde die na de oorlog in voor een vrachtwagen. Toen steeds meer huishoudens voorzien werden van centrale verwarming, verdween het beroep van kolenboer.
Kolenboer Jan van Sijl in IJsselstein met paard en wagen. Foto: collectie HKIJ / 02991
Advertentie wordt geladen…
Dienstbode
Tot de tweede helft van de twintigste eeuw hadden veel rijke gezinnen een dienstbode of dienstmeisje. Zij waren verantwoordelijk voor de huishoudelijke taken. Na 1950 verdween dit beroep.
Een dienstbode (links) en een dochter (rechts) van notaris Bleker. Opname omstreeks 1907 aan de Kerkstraat. Foto: collectie HKIJ / 09799
Advertentie wordt geladen…
Porder
Een porder was de ouderwetse variant van de wekker. Hij zorgde ervoor dat mensen ’s ochtends op tijd werden gewekt. Hoe hij dat deed? Door op de afgesproken tijd met een hengel op het raam te tikken. Zo verscheen de man des huizes op tijd op zijn werk. Alleen de grote vraag is: hoe werd de porder zélf op tijd wakker?
Gezicht in de Steenweg in Utrecht. Op de voorgrond drie ‘porders’. Foto: collectie Het Utrechts Archief / 70928
Advertentie wordt geladen…
Lees ook:
9 x herinner je deze IJsselsteinse winkels van vroeger nog?
Toen ze er zaten, dacht je er nooit over na dat ze misschien ooit wel weer zouden verdwijnen. We hebben…