Mevrouw Beeris: ‘Mijn moeder maakte zondagse soep tijdens Kerstmis’
De Helmonder van de Week is een hele bijzondere: de 85-jarige Jopie Beeris, bewoonster van woonzorgcentrum de Pannehoeve. Wij spraken…
Mayke maakte een boek over het Helmondse paar Linnard en Dien: ‘Hij stapte uit en draaide het autootje zo, hup, zelf om’
Mayke Merkx schreef blogs en Xandra Knoth maakte illustraties. Toen de vriendinnen een avond bij elkaar zaten en Mayke vertelde over haar oom Linnard uit Helmond, kwamen ze op het lumineuze idee om hier samen een boek over te maken. Tijdens de lockdown hadden ze de tijd om dit concept uit te werken en Linnard en Dien kwamen weer helemaal tot leven.
Mayke: “Oom Linnard stond bekend als handoplegger. In zijn rode Canta reed hij rond om mensen te genezen of pijntjes weg te nemen. Of het echt werkte? Volgens de verhalen wel. Hij kon het ook via foto’s. Ik herinner me dat ik ontzettend nerveus was voor mijn eindexamen. Hij heeft toen een foto van me gebruikt voor een handoplegging om me rustig te maken. Of het daaraan lag weet ik niet, maar ik ben geslaagd!”, vertelt ze lachend.
Verbaasde blikken
“Het was een bijzonder koppel. Tante Dien was een stille, maar áls ze iets zei was het ook wel raak. Ze had een pruik die zo ver naar voren hing dat je haar wenkbrauwen nauwelijks meer kon zien. Linnard was – naast handoplegger – ook verwoed verzamelaar van koekoeksklokken. Je kunt je wel voorstellen wat voor herrie dat gaf om klokslag 12.00 uur. Ze waren beiden nogal fors en reden – wegens gebrek aan een autorijbewijs – rond in een rode Canta. Als Linnard verkeerd reed, ging hij niet moeilijk doen met keren, maar stapte uit en draaide het autootje zo, hup, zelf om. Dat zorgde uiteraard voor heel wat verbaasde blikken.”
De verhalen komen vanzelf
“Door het schrijven en illustreren van de boekjes houden we Linnard en Dien levend. De verhalen komen vanzelf, die twee zitten altijd in ons achterhoofd. Bij sommige dingen die we zien of meemaken vragen we ons af; ‘wat zouden Linnard en Dien doen in deze situatie? En voila: we hebben meteen inspiratie voor een nieuw verhaal.”
Helmonds dialect
Inmiddels woont Mayke al jaren in Utrecht en komt ze zo nu en dan nog in Helmond. “Het voelt er nog steeds fijn. Lekker gemoedelijk en ons kent ons. Ik hou ervan.” Haar roots komen ook terug in het boekje: alle teksten zijn in Helmonds dialect geschreven. “Ik moet zo nu en dan iets opzoeken of navragen, maar het is net als fietsen: zoiets verleer je niet.”
Cartoons
“Momenteel maken we vooral korte verhaaltjes en cartoons die aansluiten op de actualiteit, zoals laatst over de verkiezingen”, zegt Xandra. “Maar wie weet, misschien komt er ooit nog een feuilleton. We sluiten niets uit!”
Ben je nu benieuwd naar de verhalen over Linnard en Dien? Kunnen we ons helemaal voorstellen. Op deze website kun je ze allemaal lezen.
Lees ook:
