Lisa wil alle katten van Groningen in kaart brengen
Groningen heeft van een heleboel dingen heel veel. Veel studenten, terrasjes, fietsen, feestjes en... katten! Ze lopen door het Noorderplantsoen,...
Misschien heb je ‘m weleens gezien: de bronzen deur in de muur tegenover de synagoge in de Folkingestraat. Maar deze deur is anders dan andere deuren… Hij heeft namelijk geen deurklink. Waarom zit deze deur hier en waarom kan hij niet open? Wij zochten het voor je uit.
We ontdekken dat deze deur een naam heeft, ‘Het Portaal’, en dat de ontwerper Gert Sennema is. Achter deze deur ligt de (niet zo leuke) geschiedenis van de Folkingestraat verborgen. Tot 1942 was de Folkingestraat het centrum van de Jodenbuurt, tot er in datzelfde jaar bijna 2500 Joodse Groningers werden weggevoerd. Een jaar later nog eens 300. De eens zo florerende Folkingestraat was veranderd in een buurt met een zwarte bladzijde in de geschiedenis.
Zo’n twintig jaar geleden riep de gemeente Groningen via een openbare inschrijving kunstenaars op om die geschiedenis te herdenken. Op een bescheiden wijze, weliswaar. Het kunstwerk mocht geen ruimtelijk object op straatniveau zijn en moest voldoen aan de eisen van duurzaamheid. Uit de inschrijvingen werden vijf kunstenaars gekozen: Allie van Altena, Marijke Gémessy, Peter de Kan, Joseph Semah en Gert Sennema. Zij werden gekozen door een commissie bestaande uit vertegenwoordigers van de Folkingestraat, de joodse gemeenschap en de gemeente Groningen. Alle vijf maakten zij een kunstwerk in de Folkingestraat, waaronder Het Portaal.
“De bronzen deur kan niet open, en staat symbool voor de afsluiting van de Joodse geschiedenis van de Folkingestraat”, legt stadsgids Johan van Dijk uit. Dat was ook de insteek van kunstenaar Gert Sennema: “Achter deze gesloten deur ligt de geschiedenis van de Folkingestraat verborgen. Een geschiedenis die niet meer naverteld kan worden omdat de mensen die er eens leefden, tijdens de Tweede Wereldoorlog weggevoerd zijn”, laat Staat in Groningen weten.
In onze gids
Populaire rubrieken