Mysterie: wat zit er achter de deuren van het Sikkenspoortje?

Iedereen die weleens in het Noorderplantsoen komt, kent het mysterieuze Sikkenspoortje. Een kleine deur in één van de heuvels in het Noorderplantsoen. Maar wat zit er precies achter het deurtje? Wij zochten het voor je uit!

We gaan eerst even terug in de tijd, naar het ontstaan van het poortje. Het Noorderplantsoen was voorheen de ‘rand’ van Groningen. Er stond een grote stadsmuur en daarachter was niets. Het Sikkenspoortje vormde in die tijd een doorgang, zodat Stadjers het terrein tussen de stadswal en de gracht konden inspecteren. De Vestingswet van 1874 maakte een eind aan de Groningse stadswallen en vanaf dat moment werd het Noorderplantsoen een park. In hoog tempo werden de wallen afgegraven en de stadspoorten gesloopt. Een deel van de vestingswerken bleef wel intact, waaronder het Sikkenspoortje.

Wiert Willemszoon Sikkens

Voordat de Vestingswet werd ingevoerd, werd het poortje al niet meer voor zijn oorspronkelijke doel gebruikt. In 1736 werd het gebruikt als een opslagplaats door touwslager Andries Pieters. Hij mocht van de gemeente een lijnbaan aanleggen en gebruikte het poortje om er zijn teertonnen op te slaan. Heel veel jaren later, in 1792, werd hetzelfde poortje gehuurd door verfhandelaar Wiert Willemszoon Sikkens. Je leest het al, aan deze beste man dankt het poortje zijn naam! Wiert gebruikte het poortje om er lak te stoken en daardoor kreeg het poortje in de volksmond de naam ‘Sikkenspoortje.’ Het poortje bleef dienen als lakstokerij tot 1869, toen het bedrijf verhuisde naar de Zwarteweg.

En nu?

In de jaren die volgden werd het Noorderplantsoen flink op de schop genomen. De ingang van de achttien meter lange doorgang (!) werd dichtgemaakt en tot 1965 gebruikt als opslagdienst van de plantsoendienst. Maar wat kunnen we nu achter het mysterieuze deurtje vinden? Bereid je voor: vleermuizen! Zes verschillende soort vleermuizen, om precies te zijn. In 1998 is het Sikkenpoortje weer tevoorschijn gehaald bij de renovatie van het Noorderplantsoen en ingericht als vleermuisonderkomen. Toch sloegen ze daarmee de plank een beetje mis: de vleermuizen bleken de tunnel te warm te vinden en wonen sindsdien liever ergens anders in het Noorderplantsoen.