In metalcafé De Witte Wolf komen de ‘zwarte schapen’ samen: ‘Op dit spirit board ligt zand uit een echt graf’

In café De Witte Wolf huilen de gitaren. Het pand aan het Zuiderdiep is een geliefde verzamelplek voor metal minnend Groningen, waar de aankleding een luguber verlengstuk vormt van de al even duistere muziek.

Het was 2019 toen Michelle van der Wal (31) moest verkassen. Haar huurcontract aan de Oude Boteringestraat liep af. En dus werd de witte sticker met wolf en pentagram eraf gepeuterd en op de ruit geplakt van Gedempte Zuiderdiep 140. Het nieuwe stekkie van De Witte Wolf.

Voor omwonenden was het even slikken, deze nieuwe buur. “‘Uh, wat komt hier straks voor publiek?’ vroegen ze me. Ach, het ziet er misschien wat eng uit, maar het valt allemaal erg mee hoor”, lacht Michelle.

Schedels en een altaar

Het is een spectaculair schouwspel, dit alternatieve café. Vanaf de muur tuurt Lucifer tevreden de ruimte in. Schedels, skeletten, pentagrammen, een duivels altaar; het is alsof Satan zelf is wezen shoppen voor de decoratie van zijn zaak. “En kijk, hier. Heb je het spiritboard al gezien? Zit zand in van een echt graf. Gaaf hè?”

De Witte Wolf is volgens de eigenaresse het enige metalcafé in het Noorden. Hoewel, voor de zekerheid: “In ieder geval in Groningen.” Tot 2010, toen De Witte Wolf Stad binnenkwam, was hier nog geen soortgelijke kroeg te vinden. Daarvoor moet je terug naar de jaren tachtig. Toen het gitaargebeuk uit de kieren knalde van De Ster en café De Hel.

Groningse metalscene

“Terwijl er toch echt een grote metalscene in Groningen is”, zegt Michelle. “Je ziet ook dat als er een metalconcert is in Vera of Simplon, er geen kaartje overblijft. Uiteindelijk besloot ik als liefhebber zelf maar een kroeg te openen.”

Goed gezien, zo bleek. Want over het aantal klanten heeft ze niks te klagen. “Er komt hier een grote vaste club, van zo’n 150 à 200 personen”, zegt Michelle. En dat ze moest verkassen naar het Zuiderdiep, gaf de klandizie zelfs een extra zetje. “Vera zit hier niet ver vandaan. Als daar een metalconcert is geweest, dan drinken hier dubbel zoveel mensen een biertje.”

Geen gezeik

De eigenaresse ziet het café als een tweede huiskamer, waar ‘geen gezeik’ is en je makkelijk een praatje kunt aanknopen. Ook met onbekenden. “Het helpt natuurlijk dat iedereen hier van metal houdt. Dan heb je al een gemeenschappelijke interesse waar je het over kunt hebben.”

Wijzend naar de rariteiten: “En anders kun je komen voor de horror. Die hier trouwens niet toevallig te vinden is. Het ligt namelijk dicht bij de metal, hoort bij de scene. Beide hebben die duistere sfeer om zich heen hangen”, zegt Michelle, die thuis soms even overschakelt naar een ander genre. “Bijvoorbeeld country, of Boudewijn de Groot. Maar ja, daar kan ik hier niet mee aankomen, haha.”

Gay the pray away

Op een bord in de bar staat een lange lijst aan thema-avonden. ‘Metal Karaoke’, Metal Disco’, ‘Vikingfeest’ ‘Draculafilmavond’, et cetera. “Voor april wil ik graag een gaynight organiseren. Met een dragqueen als gast”, zegt de eigenaresse. “Of die nog een titel heeft? Zeker: ‘Gay the pray away’. Leuk hè? Zo gaat dat hier, met de zwarte schapen van De Witte Wolf.”