Julia (22) belandde in een rolstoel, nu is ze Paralympisch Kampioen: ‘In het begin kon ik er vrij weinig van’

Rennen kan ze nauwelijks, maar basketballen des te meer. Julia van der Sprong (22) uit Gouda pakte met Team NL de gouden plak tijdens de Paralympische Spelen in Tokio. En als het aan haar ligt, is ze nog lang niet uitgerold!

Wie zegt dat een zittend beroep slecht is, heeft nog nooit in een rolstoel op het basketbalveld gestaan. Julia doet het dagelijks en is er nog goed in ook. “We trainen officieel zo’n 20 uur per week”, zegt Julia. ”Maar door school wil het soms nog wel iets minder zijn.”

Bijzonder

De Goudse, die haar tijd voornamelijk doorbrengt in het topsportcentrum in Papendal, heeft een bijzondere periode achter de rug. Op 1 oktober kreeg ze een Koninklijke onderscheiding uit handen van burgemeester Pieter Verhoeven. Kort daarvoor ontmoette ze de Koning himself nadat ze met een gouden plak terugkwam uit Tokio.

Tekst gaat verder na de instagrampost

View this post on Instagram

Een bericht gedeeld door Julia van der Sprong (@juliavdsprong)

“Als je het zo zegt, klinkt het allemaal heel gaaf om Paralympisch Kampioen te zijn. Maar mensen weten nog niet zoveel van rolstoelbasketbal. Als je een grotere sport doet, zoals voetbal, en iedereen kent het dan voel je je misschien toch wat specialer. Maar voor mezelf is het echt heel tof. Af en toe pak ik de medaille en voel hoe zwaar deze is.”

Ontsteking

Nog niet zo lang geleden (2015) rende Julia nog gewoon over het veld bij de Goudse Hockeyvereniging en schaatste en skeelerde ze bij Schaatsclub Gouda. “Het begon na een training. Het voelde alsof mijn linkeronderbeen begon te slapen. Ik ben naar bed gegaan en toen ik wakker werd kon ik niet meer opstaan om naar de wc te gaan.” In het ziekenhuis werd Myelitis transversa vastgesteld. Een acute ontsteking aan haar ruggenmerg. “Ik had niet door hoe erg het was en stuurde mijn trainer een berichtje dat ik hoopte er volgende week weer te zijn.”

Tekst gaat verder na de foto

Dat liep even anders. “Pas in het revalidatiecentrum kwam het besef.” Door de dwarslaesie is de kracht uit haar linkerbeen en haar zitvlak voelt ze niet meer waardoor ze is aangewezen op een rolstoel. “Kleine stukjes lopen gaat nog wel. Maar rennen of springen kan niet, dan zak ik door mijn been.” Iets wat van de buitenkant niet te zien is. “Als ik uit de auto stap met mijn invalidekaart of opsta in de supermarkt om iets te pakken dan zie ik mensen wel kijken. Dat trek ik me niet aan. Ik weet zelf wat ik heb.”

Talentendag

Aangezien stilzitten voor Julia nooit een optie is geweest. Zocht ze al snel naar een manier om toch te kunnen sporten. “In het revalidatiecentrum werd ik een soort ‘gescout’, ik kreeg een uitnodiging voor de paralympische talentendag. Daar mocht ik allerlei sporten uitproberen. Rolstoelbasketbal bleek haar wel te liggen. Ze was nog geen jaar aan het trainen of ze werd gevraagd of ze mee wilde Japan voor een oefen toernooi. “Ik kon er toen nog vrij weinig van”, lacht Julia.

Tekst gaat verder na de instagrampost

View this post on Instagram

Een bericht gedeeld door Julia van der Sprong (@juliavdsprong)

Met Team NL versloeg ze op 4 september de dames van China in de finale. “Normaal ben ik een koele kikker, maar zeker in de halve finale was ik zenuwachtig.” In Tokio leefden we in een soort bubbel. Pas toen ik thuis kwam, kwam alles op mij af.” Ze werd ontvangen door een erehaag in de straat en kreeg felicitaties van mensen die ze niet kende. “Dat was heel leuk.” Een dag na haar thuiskomst werd ze bij de Koning verwacht. “Het was super gaaf. We kwamen in een zaaltje hebben even gepraat en dat was het alweer.”

Buitenland

De komende tijd focust Julia zich op haar studie bedrijfskunde, maar zodra het papiertje binnen is denkt ze er stiekem aan om naar het buitenland te vertrekken. “Daar ligt het niveau van rolstoelbasketbal hoger en is er meer mogelijk. Ik blijf rolstoelbasketallen zolang als ik het leuk vind. Voor nu hoop ik meer een vaste waarde te worden in het team.”