Column Kristen: ‘Juf… Moeten we nu vechten?’

Waar kan deze column anders over gaan dan over de situatie in de Oekraïne? Een paar weken terug schreef ik nog dat we wat liever voor elkaar zouden moeten zijn…

Dat ging vooral om de reacties op social media, maar uiteraard geldt ‘wat liever zijn’ voor veel meer dingen. Met lieve woorden of daden bereik je eenmaal meer.

Uitleggen aan kinderen

Er zijn weinig momenten in de klas dat ik met mijn mond vol tanden sta. Zo wordt er wel eens een vraag gesteld over de bloemetjes en de bijtjes door een kleuter. Daar weet ik inmiddels wel antwoord op te geven: “Vraag dat maar aan papa en mama”. 

Een ander kind vroeg zich af waarom mensen zouden willen zwemmen in Bacardi Lemon en wat daar leuk aan is. Het desbetreffende kind had het bekende liedje op de radio gehoord. Verder dan de bovenstaande weet ik bijna altijd passend antwoord te geven en in te spelen op de situatie. 

‘Moeten we nu vechten?’

Hopend dat de vraag niet zou komen, namen de kinderen plaats in de kring. Aan het begin van de dag bespreken we samen wat dingen, vooral wat een kind bezig houdt op dat moment. Na de activiteiten doorgenomen te hebben, kwamen die ochtend de prangende vragen: “Juf, is het oorlog en moeten we nu vechten?” 

“Ehm”, was het enige wat ik kon zeggen op dat moment. Het is niet fijn om over zulke dingen te moeten praten, zeker niet als je er zelf ook van onder de indruk bent. Het is angstig voor iedereen. Daarnaast heb ik rekening te houden met wat ze moeten weten en wat ze zullen begrijpen. Dat is niet aan mij als juf, maar aan de ouders. In een bovenbouwgroep is dat misschien anders. 

Verschrikkelijke beelden

Een paar weken later is de vraag niet meer aan bod gekomen, maar is de oorlog nog steeds gaande. Het zijn schrijdende en verschrikkelijke beelden, maar ik ben blij om te merken dat the love in de andere landen nog wel ergens te vinden is. Heel de wereld staat op voor de Oekraïne, ook Nederland. 

Voor Gouda geldt dit ook. Naast de vlag van het Stadhuis en het bij elkaar komen, wordt er ook voor opvang gezorgd. Er zijn spullen ingezameld en iedereen draagt zijn steentje bij. Een donatie of iets anders; alles is meegenomen. Dat is mooi en hartverwarmend. 

Verbonden

Indebuurt schreef er al eerder over, maar de Gouwenaars voelen zich verbonden met de Oekraïne en daar kunnen we alleen maar trots op zijn. Mijn hart gaat uit naar alle vluchtelingen van de Oekraïne en ik hoop dat zij overal ter wereld goed worden opgevangen en verzorgd. In Gouda zijn ze meer dan welkom.

Als juf hoop ik dat ik nog maar weinig echt moeilijke vragen hoef te beantwoorden. Kinderen horen zich daar niet druk over te hoeven maken. Dan praat ik veel liever over een gezellige zomerhit, maar dan zonder Bacardi Lemon.