Eindhovense Tara geeft binnenkort haar eerste prentenboek uit: ‘Door mijn ziekte kreeg ik er ruimte voor’

Tara Hoorweg (27) uit Eindhoven was als klein meisje al dol op tekenen. Nu bedenkt én tekent ze prentenboeken. Binnenkort komt haar eerste prentenboek Naar de maan uit dankzij een crowdfundingsactie. “Heel bijzonder dat mijn boek straks wordt voorgelezen aan kinderen.”

Het prentenboek Naar de Maan gaat over Tinus de meikever. Hij droomt ervan om naar de maan te vliegen, maar op zijn weg ernaartoe raakt hij steeds afgeleid door kunstlichten uit de mensenwereld. Gaat het hem lukken om zijn droom waar te maken?

Tara bedacht dit verhaal tijdens haar studie aan de Design Academy in Eindhoven. “Voor een project zaten we in een landhuis in de natuur en daar waren veel meikevers. Het viel me op dat ze steeds tegen het raam aanvlogen. Zo ontdekte ik dat meikevers het licht van de maan nodig hebben om te navigeren, maar door lichtvervuiling lukt dat niet zo goed.”

Ziekte van Lyme

In 2018 ontdekte Tara dat ze de ziekte van Lyme had, waardoor ze moest stoppen aan de Design Academy. “Het idee voor het prentenboek zat al langer in mijn hoofd. Door mijn ziekte kreeg ik ineens ruimte om ermee aan de slag te gaan. In de uurtjes dat ik energie had, kon ik eraan werken in mijn eigen tempo. Ideeën bedenken en dingen maken zit zo in mij, dat kan ik niet uitschakelen. Het tekenen geeft me perspectief als ik niet weet waar het naartoe gaat met mijn lijf.”

Tekst loopt door onder het bericht >

Nu is eigen haar prentenboek een feit. Tara laat trots de kleurrijke illustraties van het boek op de computer zien. Ze verwerkte er ook tekeningen van haar kat Mos en het huis van haar ouders in. “Dit soort details ziet een ander niet, maar ik weet het wel. Dat maakt het zo leuk.”

Voorgelezen in de klas

In totaal was ze er vier jaar mee bezig. “Er waren ook momenten waarop ik het boek niet meer leuk vond. Mijn moeder, die kleuterjuf is, heeft het verhaal toen een keer voorgelezen aan haar klas met mijn tekeningen op het digibord. Na afloop vroeg ze: moet Tara verder gaan met het verhaal? Alle kinderen riepen ‘ja’. Ze hadden het er later nog over en brachten zelfs een keer een dode meikever mee. Dit was voor mij zo’n opsteker dat ik mijn prentenboek toch wilde afmaken.”

Crowdfunding

In eerste instantie stuurde Tara haar verhaal en illustraties naar meerdere uitgeverijen, maar daar kreeg ze geen reactie op. “Toen dacht ik: ik wil dat het boek er komt, dus dan ga ik het zelf doen.” Door haar kennis vanuit de Design Academy wist Tara al een beetje wat daarvoor nodig is. “Zo moet je je tekeningen professioneel laten inscannen en het juiste papier kiezen om ze op te laten afdrukken.” Ze zette een crowdfundingsactie op en had al in vier dagen haar doel bereikt. Met het ingezamelde bedrag kan ze vijfhonderd exemplaren van haar boek laten drukken. Naar verwachting is het in september klaar.

Bewustzijn

Het prentenboek is bedoeld voor kinderen van drie tot zes jaar. Tara hoopt hen bewustzijn over de natuur bij te brengen. “Ik vind het bijzonder dat mijn verhaal straks wordt voorgelezen aan kinderen. Bij kinderen kun je zaadjes planten zodat ze iets nieuws leren. Ze hebben van nature al een connectie met dieren en de natuur. Ikzelf ook. Zo hadden we thuis vroeger een kat, konijnen en een kip. En ik vroeg mijn oom, die ook tekenaar was, als kind altijd om dieren te tekenen.”

Tekst loopt door onder de foto >

Band met de natuur

Tara komt oorspronkelijk uit Deventer, maar verhuisde naar Eindhoven voor haar studie. Hier woont ze nu met haar vriend op Strijp-S, waar ze ook haar atelier heeft. “Het is als een dorpje in een stad. Ik voel me hier heel erg thuis. Of ik inspiratie haal uit de stad? Niet concreet, maar sinds ik in Eindhoven woon ben ik wel aan de slag gegaan met mijn bedrijf Prentenaar en mijn boek. Ondanks dat ik in de stad woon, zoek ik nog altijd de connectie op met de natuur. Ik ga graag naar buiten en ontbijt met mijn kat Mos bij de picknicktafels die hier in de buurt staan.”

Dromen

Het verhaal over Tinus de meikever doet denken aan Tara’s eigen verhaal. “Zo heb ik het niet bedacht, maar als ik er nu op terugkijk is dat wel een beetje zo. Dat je ergens van droomt en het onverwacht toch lukt. Het boek staat voor mij ook symbool als afsluiting van een moeilijke periode en begin van een nieuwe periode waarin mijn ziekte hopelijk een minder grote rol speelt.” Maar Tara droomt nog verder. Ze is al begonnen met haar tweede prentenboek over hoe een baby er in de buik uitziet. “Dat is meer voor ouders om de zwangerschap visueel te maken, maar zeker ook voor kinderen.”