Binnenkijken bij Rommy: ‘De meeste spullen zijn me komen aanwaaien’
In het huis van Rommy Postma raak je niet snel uitgekeken. De woonkamer staat vol bijzondere spullen en achter elk...
Annelies, Marieke en Rommy hebben een eigen huis maar wonen toch bij elkaar
Je eigen huis, maar toch met meerdere huishoudens samen wonen. Dat doen de bewoners van Centraal Wonen (CW) de Wonenwij al sinds 1997 in de Rietkampen. Wat is er zo anders aan hier wonen? En wat delen de bewoners met elkaar? Wij spraken bewoners Marieke Faas, Annelies Hoefsloot en Rommy Postma.
‘De Wonenwij is geen commune of vorm van begeleid wonen’, staat duidelijk vermeld op de website. Een vaak gemaakt misverstand, maar in de Wonenwij heeft ieder huishouden een eigen huurwoning. Iedereen woont zelfstandig en heeft privacy, maar er zijn wel een aantal gedeelde voorzieningen. Denk aan een logeerruimte, atelier, werkplaats, wasruimte, tuinberging, grote binnentuin (met vlinder- en moestuin), schuren en projectruimte met de naam ’t Schip.
De tekst gaat verder onder de foto’s.
Gemeenschappelijke ruimtes
De tuin en gemeenschappelijke ruimte zijn ontmoetingsplaatsen. De bewoners ondernemen namelijk geregeld activiteiten samen. Denk aan barbecues of vergaderingen van verenigingen.
Het hele complex bestaat uit twee lange rijen woningen, met daar tussenin de binnentuin. Op de kop van de rijen zijn aan de ene kant ook woningen te vinden, op de kop van de andere kant staat een grote schuur. Vanaf de Hegelstate zie je eigenlijk niets opvallends (behalve paarse voordeuren) maar vanaf de andere kant, de Erasmusstate, vallen de huizen wel op. Kijk zelf maar:
De tekst gaat verder onder de foto.
Gezamenlijke activiteiten
Geregeld worden er gezamenlijke activiteiten georganiseerd in de Wonenwij. “Nu met corona ligt het een beetje op z’n gat”, vertelt Rommy. “Maar normaal gesproken hebben we zes keer per jaar een tuindag om aan de tuin te werken. Eén keer per maand is er een gezamenlijke maaltijd en kinderactiviteit, we vieren samen Sinterklaas, hebben paas- en kerstbrunches. En wekelijks is er een koffiemoment, er zijn algemene ledenvergaderingen en ga zo maar door. En dan zijn er nog de aparte dingen. Zoals kledingbeurzen en schurenopruimdagen.”
Rommy en Annelies wonen al in de Wonenwij zolang deze bestaat: 23 jaar. “We zijn hier allebei via een krantenartikel gekomen”, leggen ze uit. “Naar aanleiding van een oproep van Woonstede en de Gemeente Ede.” Marieke (op onderstaande foto) haakte later aan. “Ik woon hier nu vijftien jaar. Toen ik 21 was, wilde ik niet meer bij m’n ouders wonen en tipte een vriendin, die hier ook woont, mij de Wonenwij. Ik vond het project mooi, er is veel plek en veel groen. Het viel allemaal op z’n plek.”
De tekst gaat verder onder de foto.
‘Meer met je buren delen dan de muren’
Rommy: “Ik ging daarna naar een bijeenkomst om er meer over te weten te komen. Het sociale, meer met je buren delen dan de muren, dat sprak me aan.” Annelies vult aan: “Ik wilde wonen in een vorm met meerdere mensen. Ik was al aan het kijken naar een woongroep, toen ik dit tegenkwam.”
De Wonenwij telt 47 woningen. Niet alle woningen zijn hetzelfde: er zijn appartementen, gelijkvloerse woningen, maisonnettes en woonhuizen in verschillende groottes. Ook de leeftijden van de bewoners zijn heel divers. Annelies, lachend: “De nieuwste bewoner is op komst en de oudste is 95.”
Kinderen zien opgroeien
Annelies: “Dat ik kinderen hier zo opgroeien, dat vind ik een cadeautje. Zelf heb ik geen kinderen, maar dat ik ze hier zie opgroeien vind ik een grote toegevoegde waarde. Je bent nauw betrokken bij elkaar, de kinderen lopen bij iedereen naar binnen.”
De tekst gaat verder onder de foto’s.
Marieke woont met haar gezin van twee dochters in de Wonenwij. “Ik vind het het einde om hier met kinderen te wonen. Er is altijd iemand voor ze om mee te spelen, er is ruimte genoeg, het is superveilig. Soms heb je dat in een superleuke straat, maar hier weet je dat je dat sowieso hebt. Kinderfeestjes vieren wij bijvoorbeeld altijd in ’t Schip. Als ouders hun kind dan op komen halen, vinden ze dat fantastisch. In de zomer is het hier net een camping, in positieve zin. Wij maken de bewuste keuze om hier te blijven, willen niet meer weg.”
Overal binnenlopen
Marieke gaat door: “Dat de kinderen in een gemeenschap opgroeien is belangrijk voor ons als multicultureel gezin. Mijn man groeide op in Kenia, waar hij veel meer buiten was dan wij hier in Nederland gewend zijn. Hij werd opgevoed door meer dan één volwassene, dat hebben de kinderen in de Wonenwij ook.”
Wachtlijst
Voor ze een huis kreeg in de Wonenwij stond Geralda zo’n anderhalf tot twee jaar op een wachtlijst. “Geïnteresseerden laten we eerst naar informatiebijeenkomsten komen. Als ze daarna interesse hebben, laten we ze een motivatiebrief schrijven. Die gaat dan over het huishouden, met wat foto’s erbij. Die brief gaat rond onder de bewoners. Als iemand bezwaar heeft, kan hij of zij dit melden. Een intake-commissie oordeelt of dit bezwaar gegrond is. Daarna nodigen we de potentiële nieuwe bewoners uit om te peilen of iemand hier past. Zo ja, dan komt diegene op de kandidatenlijst. Op deze lijst telt niet de datum van inschrijving, maar hoe gemotiveerd je bent om hier te komen wonen. Als je op de kandidatenlijst staat, word je voor alle activiteiten van de Wonenwij al uitgenodigd.”
Divers, gemeenschappelijk en duurzaam
De drie pijlers van de Wonenwij zijn divers, gemeenschappelijk en duurzaam. Rommy: “Het is de bedoeling dat iedereen actief betrokken is bij elkaar. Er zijn verschillende werkgroepen, zoals de tuingroep, nieuwsbriefgroep, beheergroep enzovoorts. Iedere volwassene die zich inschrijft bij de Wonenwij wordt lid van de vereniging en sluit zich aan bij een werkgroep.”
