Laurens schrijft over zijn gameverslaving als tiener: ‘Vanuit mijn eigen ervaringen wil ik mensen bewuster maken van hun digitale gedrag’
Na een jarenlange verslaving waarin Laurens zich verloor in de online gamewereld, wil hij nu met zijn eigen ervaringen mensen bewust laten worden van de digitale wereld waarin we leven. “Als geen ander ken ik de strijd tussen ‘eigenlijk willen stoppen’ en ‘genieten en door willen gaan’. Door middel van mijn boeken en workshops die ik geef, breng ik op anderen over hoe zij hierin zelf een keuze kunnen maken.”
Slechte cijfers, spijbelen en veel gamen
Tijdens de middelbare schoolperiode kwam Laurens terecht in een klas waar je vooral niet te veel je best moest doen, anders werd je aangezien voor een nerd. “Vroeger was ik een klein mannetje en gevoelig voor sociale druk, wilde ik er graag bij horen. Daarom ging ik niks meer voor school doen, begon ik steeds meer te spijbelen en haalde ik slechte cijfers. De uitdaging vond ik eigenlijk het in het gamen en dat werd mijn houvast.” In die tijd waren zijn ouders veel aan het werk en weg van huis. “Mijn ouders betaalden internet per uur en overdag was ik veel aan het gamen. Op een gegeven moment kwam er een flinke rekening thuis en begonnen de discussies thuis.” Ondanks de hoge rekeningen, discussies thuis en slechte cijfers op school bleef Laurens vooral ontkennen naar de buitenwereld dat hij verslaafd was aan gamen. “De gamewereld was een wereld waarin ik merkte dat ik populair was. Ik was geen buitenstaander en de wereld draaide om mij. Het was een plek waar ik mij veilig voelde.”
Stoppen met gamen
Laurens zakte uiteindelijk voor zijn vwo-diploma en dat was een belangrijk keerpunt in zijn leven. “Ik ging voor het eerst voelen dat het ook mis kan gaan in je leven. Ik ben heel goed in gamen en het is heel fijn dat ik die aandacht krijg, maar wat heb ik er eigenlijk aan? Dat kwartje viel toen voor het eerst.” Laurens moest dat jaar opnieuw examen doen en kwam in een klas terecht waar leerlingen hun best deden. “Dat stimuleerde mij ook om weer goede cijfers te halen, maar ik bleef wel door gamen. Maar een maand voor mijn examens ben ik écht gestopt met gamen. Ik ben er meer met mijn ouders over gaan praten en met een docent durfde ik te praten over mijn gameverslaving. Toen ben ik zelf in gaan zien dat dit niet is wat ik wil.”
Workshops over de digitale wereld
Uiteindelijk is Laurens psychologie gaan studeren en heeft hij na zijn studie veel gereisd. “Hier kwam ik erachter dat ik iets wilde doen met mijn eigen ervaringen op het gebied van gameverslavingen en dit wilde koppelen aan mijn werk als psycholoog.” Het bedrijf Digital Awareness was geboren en tot op heden coacht Laurens mensen en organisaties om zich niet te verliezen in digitaal gedrag. “Ik geef workshops op middelbare scholen, organiseer ouderavonden en geef lezingen in het bedrijfsleven die allemaal gaan over de vraag: hoe kan je bewuster omgaan met de digitale wereld?”
Levensverhaal opschrijven
Tijdens de coronaperiode kreeg Laurens een lege agenda en ontstond het idee om een boek te gaan schrijven over zijn verleden. “Ik heb eerst een boek geschreven voor ouders om hen praktische handvatten te geven om het digitale patroon van je kind te doorbreken. Toch vond ik het belangrijk om ook het kwetsbare gevoel dat je als kind doormaakt op papier te zetten.” In ‘Dagboek van een gameverslaafde’ beschrijft Laurens hoe hij zich voelde in die periode van zijn leven en wat hij precies deed toen hij gameverslaafd was. “Als je de computer uitzet, kom je weer in de werkelijke wereld waarin in je je eenzaam voelt. Wat doe je dan? Wat doen ouders daarin? Wat doen docenten daarin? Ik hoop dat mensen door het lezen van dit boek zien dat er veel meer achter een tiener schuilt die gameverslaafd is, dan dat wat je alleen maar aan de buitenkant ziet.”
