Bentley (12) rapt, maar niet over geld of drugs: ‘Ik vind het mooi om te rappen met een verhaal’

Bentley Fiering, of beter gezegd, B.entley, is nog maar 12 jaar en heeft nu al haar eigen rap op Spotify staan. Ze rapt over de puberteit, maar ook over haar pestverleden: “Ik ben nu mezelf en het gaat goed.”  

Nu zit ze nog in groep acht, maar na de zomervakantie gaat ze naar de middelbare. “Eindelijk mag ik naar de eerste straks”, vertelt ze blij. Iedere dag oefent ze het rappen op haar slaapkamer. “Ik ben aan het sparen voor een microfoon. Voor school heb ik straks een laptop nodig en daar kan ik dan ook mee opnemen en editen, dat soort dingen.” Beats laat ze meestal maken door anderen: “Dat kan ik echt voor geen meter, laat mij maar rappen.”

Jonge rapper

Bentley rapt sinds haar negende: “Dat is bijna vier jaar. Dat begon toen ik met mijn gezin op vakantie naar Frankrijk ging. Ik zat samen met mijn broer in de auto. We zaten lekker muziekjes te luisteren en te kletsen. Ik zei dat rappen mij heel gaaf en leuk lijkt. Toen zei mijn broer Paul: ‘Laten we dan een rap schrijven’. Dat hebben we gedaan. De eerste zin is: ‘Luister nu maar even, deze rap heb ik geschreven voor de open oren die mijn gedachtes willen beleven’.” 

Ze heeft een tijdje gezocht naar een rappersnaam, maar dat was best lastig. “Mijn ouders zeiden steeds dat Bentley al zo’n leuke naam is. Maar ik wilde een andere naam, net als bijna elke rapper. Ik ben heel tegendraads, dus meestal doe ik dan totaal wat anders. Maar toen kwam mijn broer op de naam B.entley. Dat vond ik een hele gave naam. Zo heb ik toch mijn eigen naam, maar dan anders.”

Pesten en puberteit

Veel rappers rappen over bijvoorbeeld geld en faam, maar Bentley begint daar niet aan: “Dat vind ik een beetje onlogisch. Het is misschien wel leuke muziek, maar de tekst klopt dan niet helemaal. Ik vind het mooi om te rappen met een verhaal. Ik ben vroeger gepest van groep 1 tot groep 7. Dat was heel moeilijk en ik was heel verdrietig. Daar rap ik over en dat ik daar overheen ben gekomen. Dat ik nu boven hen sta, want ik weet dat pesters dat alleen maar doen omdat ze zelf niet goed in hun vel zitten.” Ze vertelt dat ze al die jaren dat ze gepest werd, niet zichzelf was. “Als je niet jezelf bent, dan worden mensen niet je vrienden om de goede redenen. Sinds ik mezelf ben, doet iedereen heel aardig. Het gaat nu goed.”

Ook rapt Bentley over de puberteit. “De puberteit is gewoon heel shit. Dus ik rap over het puberbrein: ‘het brein dat mij verandert en helpt mijzelf te zijn’.” In haar telefoon staan twee notitieboekjes waar ze teksten in schrijft. “Eentje is voor rappen, de ander voor het dagelijks leven. Die van rappen staat helemaal vol met tekstjes die ik misschien nog kan verwerken.” Inmiddels heeft ze al haar raps in haar hoofd gestampt. “Als je voor een microfoon staat is dat wel handig. Bij het restaurant Rode Peper & Basilicum heb ik in de studio gestaan, maar die zijn nu gestopt. Nu heb ik de optie om bij Astrant op te nemen.” Optreden heeft ze ook een paar keer gedaan, bijvoorbeeld in Cultura en in Astrant.

Idool

Haar grootste idool is Eminem. “Hij schrijft ook over zijn verleden. Hij was de enige blanke tussen de donkere mensen. Soms werd hij in elkaar geslagen op straat. Een vader had hij niet, zijn moeder zat aan de drank en met zijn stiefvader had hij geen goede band. Hij had alles over voor zijn zusje die  nog heel jong was en hetzelfde meemaakte als hij. Hij is mijn grote voorbeeld omdat hij rapt over dingen die hij heeft meegemaakt. Als je de tekst goed verstaat, dan krijg je echt tranen in je ogen, zo mooi is het.” Bentley merkt vooral dat Eminem rapt met gevoel. “Niet eentonig. Dat deed ik eerst ook, omdat ik niet wist wat ik moest doen. Hij rapt echt op een manier waardoor je geraakt wordt.” 

Rapgroep

Sinds een tijdje zit Bentley in een groep rappers uit Ede. Dat kwam haar schoonzus per toeval tegen op Instagram. “We hebben niet echt een naam, maar mijn nummer die ik maakte met Jesse staat op Spotify onder de naam (n)Ederig. Daar ben ik heel blij mee. Het is wel apart hoor, dat je als twaalfjarig meisje aan het rappen bent en dat iemand van twintig jou dan zo goed vindt dat hij samen een nummer wilt schrijven.” De groep rappers hebben veel contact met elkaar. “Het zijn allemaal gasten van twintig en dertig en dan zit ik daar als enig meisje van twaalf ertussen. Mijn broer gaat wel vaak mee, maar ik voel mij nu wel thuis. Iedereen wil altijd met mij samenwerken, want ze zien niet iedere dag een meisje van twaalf jaar die rapt en in zo’n groep zit. Ik ben heel dankbaar dat ik daarbij zit.”

Zelf leren schrijven

Vaak schrijft Bentley samen met haar broer haar rapteksten. “Als ik hem een verhaal vertel, maakt hij dat tot een tekst hoe ik het precies bedoel. Precies hoe mensen zich moeten inleven en precies wat bij mij hoort. Dat zeg ik ook weleens tegen hem, dat het perfect en gaaf is. Maar op een gegeven moment moet ik het wel zelf doen.” Dat lijkt haar vooral handig omdat haar broer vaak druk is en zij meer tijd heeft. “Ik heb nu bijna geen huiswerk dus ik kan veel schrijven. Vanuit de rapgroep gaat iemand mij helpen om zelf te schrijven. Dan kan ik het ook eindelijk zelf doen.” 

Bekend worden staat niet hoog op haar lijstje. Ze ziet het rappen vooral als haar hobby. “Ik vind het leuk om te doen. Later wil ik graag de ouderenzorg in. Mijn oma is dement en als ik kom logeren help ik haar veel. Ik krijg er energie van om oudere mensen te helpen.”