Jip sprak met Felice Hanssen over de Gouden Olifant waar ze woont en werkt

Jip is onze gastredacteur en columniste. Ze schrijft over bijzondere, opvallende en grappige dingen die ze meemaakt. Deze keer sprak ze kunstenares Felice Hanssen. Ze woont en werkt aan de Grote Kerksbuurt in pand de Gouden Olifant.

Fijne geuren komen me tegemoet zodra ik de winkel van Felice binnenstap. Ik ruik een soort mengeling van citroen, boenwas en verf. Overal waar ik kijk staan, liggen en hangen kunstwerken, sjaals en kanten kragen. Tegen de muur staat een tafel met lapjes stof en een naaimachine. “Hoi, welkom. Ik heb net thee gezet. Ga lekker zitten, kijk rustig rond en geniet”, zijn haar eerste woorden tegen mij. Haar zangerige Limburgse accent verraadt al meteen dat ze hier niet altijd heeft gewoond. Met een lach zegt ze: “Nee dat klopt, ik ben geboren in Limburg. Heb in een aantal landen gewoond om uiteindelijk tien jaar geleden in Dordrecht neer te strijken”.

Gouden Olifant

Het pand de Gouden Olifant, waar ze nu woont en werkt, is van de Vereniging Hendrik de Keijzer. “Ik ben altijd zo benieuwd naar de geschiedenis van de vroegere bewoners. Het is een pand met een enorme historie. De achterzijde is uit de 16e eeuw en de voorgevels zijn later aangepast. Eeuwenlang hebben hier mensen met hun eigen verhaal geleefd.” Ze weet dat de vorige bewoner Bert Stoop was, de bekende Dordtse houtkunstenaar en restaurateur. Zelf schildert ze al haar hele leven. “Het is echt een kunstenaarspand, mijn werk komt hier zo mooi uit. Omdat ik hier woon en werk hoefde ik vroeger nooit oppas te regelen voor mijn kinderen. Ik was altijd in de buurt. Zij sliepen boven en ik kon achterin het atelier schilderen en voorin de winkel verkopen. Dat is een grote luxe.”

Je kunt verder lezen onder de foto’s.

4

Oude schatten

Toen Felice vijf jaar was, tekende ze al veel. Overal sjouwde ze haar blocnote en potlood mee naar toe. Ze ontdekte dat ze er goed in was en ging aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht studeren. Ze mocht een paar maanden naar de kunstacademie in Berlijn, vanwege een uitwisselingsproject. Daar heeft ze aan haar eindexamencollectie gewerkt. Haar liefde voor alles wat met stoffen te maken heeft, is minstens zo groot als voor het schilderen. Stoffen koopt ze in Parijs. Verder houdt ze over de hele wereld haar ogen en oren open als er maar restanten te vinden zijn. “Soms koop ik ook gewoon op de markt hoor”, zegt ze met een schaterlach. “Mensen bellen mij als ze iets moois hebben, maar er zelf niets mee kunnen. Denk aan tafelkleden of lakens met kant van een tante of oma. Oude schatten waar ik weer iets nieuws van kan maken. Ik heb in 25 jaar tijd een enorme stoffenbibliotheek aangelegd met garen, knoopjes, stoffen en kantjes. Soms komen klanten bij mij naar de winkel en dan gaan ze weg met precies dat sjaaltje waar ze al hun hele leven naar op zoek waren. Het plaatje klopt, dat is wat ik wil. Mensen beroeren met wat ik maak.”

‘Ik heb mijn eigen handtekening ontwikkeld waardoor mensen weten: hé, dat is een Felice Hanssen’

Liefde voor shawls

Felice heeft een voorliefde voor shawls. “Hoe dat komt? Ik was ooit zelf op zoek en kon nergens slagen. Toen dacht ik, ik maak het gewoon zelf. Verven, zeefdrukken, borduren: vele technieken pas ik toe. Met de kleuren die ik gebruik heb ik mijn eigen handtekening ontwikkeld waardoor mensen weten: hé, dat is een Felice Hanssen. Op het moment dat ze tegen me zegt: “Ik gooi een lap zijde in de pan om te verven”, kijk ik haar vragend aan. Ik gooi meestal aardappels in de pan, dus ben benieuwd. “Ik werk met zijdeverf, maar ook met natuurlijk verfstoffen. Ik gebruik schillen, van bijvoorbeeld avocado’s en walnoten. Ik kook de schillen tot een ‘soep’ en laat de wol en zijde zachtjes inkoken. Ten slotte spoel ik het uit en gebruik azijn om de kleur van de stof te behouden.” Aha.

De tekst gaat verder onder de foto’s.

4

Toekomstplannen

Momenteel komt ze eigenlijk niet aan schilderen of andere zaken toe, omdat er een grote vraag is naar mondkapjes. Die maakt Felice speciaal op bestelling voor de klant. Of ze nog nieuwe toekomstplannen heeft, wil ik weten. “Nou, misschien wel. Ik ben nu 51 jaar en voel me stabiel en creatief. Mijn zoon en dochter zijn het huis uit. Zij hebben overigens totaal geen kunstenaarsbloed, maar ze zijn wel enthousiast over mijn werken.” In de liefde is Felice ook gelukkig. Siert, haar geliefde, komt binnenkort bij haar in Dordrecht wonen. “Maar in de toekomst wil ik toch nog eens een nieuwe weg inslaan, een nieuwe manier van schilderen. Iets maken wat rechtstreeks uit mijn hart komt.”

Je kunt Felice volgen via: @felice_hanssen 

Liefs van Jip