Mooi initiatief! Manon start een dagbesteding gericht op moestuinen
Na de opleiding SPW en maatschappelijk werk ging het goed met de carrière van Manon Wijermars. Ze klom steeds een…
Met pensioen? 63-jarige Ton Vreeken moet er niet aan denken: ‘Afgelopen jaar harder gewerkt dan ooit’
Voor de coronacrisis kwamen klanten uit heel Nederland naar Dordrecht om zaadjes en planten te kopen bij Vreeken’s Zaden. “We trekken duizenden mensen naar Dordt”, weet zelfbenoemde zadenman Ton Vreeken. Ondanks de coronacrisis bloeit het bedrijf aan de Voorstraat, en dat omdat het familiebedrijf al decennialang ook online actief is.
Ton merkt dat tuinieren een van de coronahobby’s is. “Toen de winkel nog open was, zagen we een normale stijging in de interesse daarin. Als ik kijk hoeveel orders we hebben binnengekregen via onze webshop weet ik dat onze klantenkring is uitgebreid. Mensen hebben nu meer tijd voor hun tuin. Als je eenmaal begonnen bent met tuinieren merk je: het is heerlijk om buiten te werken. We hebben veel meer omzet sinds de uitbraak van het coronavirus terwijl andere branches het slecht hebben. Een dubbel gevoel.”
Opvallen
“Met internet kunnen veel winkeliers een inhaalslag maken”, weet de ondernemer. “Ik wil andere winkeleigenaren echt adviseren om energie te steken in een goed opgezette website. Die moet er niet alleen mooi uitzien, maar ook een uniek assortiment bevatten die je niet overal vindt. Je moet iets unieks creëren zodat je online opvalt. Neem een goede webbouwer in de hand en maak je vindbaar op Google. Wij hebben ontzettend geluk gehad dat we al een website hadden. Als je tijd besteed aan je website, dan kun je veel crises doorstaan.”
Lees verder onder de archieffoto.
Vreeken’s Zaden kende niet alleen vette jaren. Zijn grootvader was de tweede generatie in het familiebedrijf. “Ik heb van hem begrepen dat de dertiger jaren een lastige tijd waren.” In de jaren 80 nam Ton de zaak over van zijn vader. Op dat moment kende de winkel, net als heel Nederland, zware jaren. “Het kostte ons veel moeite om het hoofd boven water te houden. De zaak was sterk verliesgevend en ik moest personeel ontslaan. Ik besefte rond 1998 dat we een product hadden dat goed paste bij internet. Toen Google opkwam, ging het hard. We waren er al klaar voor.”
“We krijgen veel mails van mensen die hun jaarlijkse uitje naar Dordrecht missen”, zegt Ton. “Ze komen minstens een uur shoppen in onze winkel en combineren hun inkoop met bijvoorbeeld een bezoekje aan Villa Augustus, een van de musea of een rondje door de stad. Je ziet dat er meer aandacht is voor wat er op je bord ligt. Winkels hebben een groter aanbod in groenten en fruit en media hebben meer aandacht voor moestuinieren. Dat merken we ook in onze winkel. Er is wel dagelijks iemand die voor het eerst begint met een moestuin.”
De nieuwe generatie
Al in een eerder interview gaf Ton aan te zoeken naar een opvolger. “Mijn kinderen hebben hele andere interesses, maar dat is niet erg. Ik ga kijken of ik de zaak kan overdragen aan iemand die genoeg basiskennis heeft om verder te gaan zonder mij. Maar goed, dat is minstens een vijfjarenplan hoor, want ik ben er voorlopig nog niet klaar mee”, zei hij viereneenhalf jaar geleden. Hoe zit dat nu?
“We zoeken actief een opvolger. Ons bedrijf is redelijk groot met veertig medewerkers en tamelijk ingewikkeld. Je moet hard kunnen werken en wat financiële middelen hebben. Het zou jammer zijn als ik de zaak moet afbouwen en ik geen nieuwe eigenaar kan vinden. Maar ik wil niet doorwerken tot mijn tachtigste. Afgelopen jaar en begin dit jaar heb ik harder gewerkt dan ooit.”
Lees verder onder de foto van het dakterras van Ton.
Na mijn pensioen wil ik meer moestuinieren
En wat heeft de zadenverkoper zelf in zijn tuin staan? “Op ons ruime dakterras hebben we veel planten en daar ben ik druk genoeg mee. Naast mijn werk heb ik weinig tijd om een grote tuin te onderhouden. Op het dakterras experimenteer ik met eetbare gewassen. Zo staat er een vijgenboom, heb ik Japanse gember, groeit er Nieuw-Zeelandse spinazie en kweek ik nog veel meer. In de zomer is dat fantastisch met ons uitzicht. Na mijn pensioen zou ik wel meer willen doen met moestuinieren.”
