Hoe is het nu met: de Stadsboerin?

Drie jaar geleden maakten Doetinchemmers voor het eerst kennis met Ellen Willems (48) en de Stadsboerin, hier op indebuurt Doetinchem. Inmiddels is er een hoop veranderd bij de Stadsboerin. Ellen vertelt over al het nieuws en de plannen voor de toekomst.

Het begon in 2018 als een ‘kleine’ tuin van vijftienhonderd vierkante meter, inmiddels is de Stadsboerin uitgebreid naar drie hectare. Je vindt er onder andere twee moestuinen, honderd fruitbomen, twee bloementuinen, een kruidentuin en een tunnelkas. “Met die tunnelkas verlengen we het seizoen en kunnen we eerder beginnen met planten”, legt Ellen uit.

Naast alle ontwikkelingen op het land, groeide de Stadsboerin ook vanbinnen. In totaal helpen er zo’n vijftig mensen mee op de stadsboerderij. “Dat zijn mensen die hier werken, maar ook vrijwilligers, migranten die inburgeren, jongeren die stage lopen: onwijs divers.”

Lees verder onder de foto’s.

6

Een hommel, bloem of varken

De Stadsboerin heeft veel kennis in huis en dat werd gezien. Scholen klopten aan met de vraag of leerlingen eens mochten kijken en meedoen bij de Stadsboerin. Dat groeide uit tot een lesprogramma van zes weken, aanpasbaar voor elk niveau van basisschool tot hbo. “Met basisschoolkinderen heb je het over een hommel, bloemetje of varken. Maar met middelbareschoolleerlingen heb je bijvoorbeeld een discussie bij de varkens over wel of geen vlees eten.”

De basis is bij ieder niveau: van de grond tot het bord. De eerste weken gaat het om het werk buiten in de tuin. Daarna koken ze twee keer mee met de kookploeg. “En de laatste keer maken we buiten een vuurtje en zijn we lekker buiten in het bos.”

‘Gezellige huiskamer voor iedereen’

“Iedere dinsdag hebben we een inloop voor jongeren met een migratieachtergrond.” Dat kunnen jongeren uit een vluchtelingenkamp zijn, of jongeren die (vaak zonder ouders) in Doetinchem wonen. Bij de Stadsboerin kunnen zij samen sporten, koken en eten. “We willen die gezellige huiskamer zijn. Dat vinden we leuk om te doen en het is iets wat heel erg bij ons past: dat we deze mensen een plek geven.”

De inloopavond is niet de enige manier waarop de Stadsboerin mensen met elkaar verbindt. Dat doen ze ook door eten. “Iedere maand hebben we een Vreemde hap. Dan kookt een migrant, met hulp van de koks, een maaltijd. We hebben al Pools gegeten, Syrisch, Eritrees en Oekraïens.”

Lees verder onder de foto’s.

5

Eigen compost maken

Een nieuw project waar de Stadsboerin mee bezig is, is het maken van eigen compost. Dat gebeurt in de kippenren. Dat doen ze door gft-afval en droog houtig materiaal in de juiste verhouding in de ren te doen. “De kippen werken daaraan mee met hun eigen mest en ze krabbelen het met hun poten allemaal door elkaar.” De compost wordt nu ‘gemaakt’, zodat ze dit jaar kunnen testen of het goed werkt.

Leslokaal met een plein

Het terrein waar de Stadsboerin zit, wordt verkocht. Dat betekent dat er een nieuwe eigenaar komt, maar het liefst zou Ellen de grond in het beheer van de stichting willen. “Dan kunnen we een leslokaal bouwen waar klassen naartoe kunnen om dingen te leren. En dan ontstaat er een pleintje, nog een extra plek waar mensen elkaar kunnen ontmoeten.”