Steven (40) is eindelijk boer: ‘Mijn Japanse Wagyu koeien krijgen geen bier’

Altijd wilde Steven Wiersema (40) al boer worden. Nu is dat gelukt, en wel met een heel bijzonder koeienras: de Japanse Wagyu. “Er gaan de gekste verhalen over rond, ik boer vooral logisch.”

Met de opleiding Veehouderij op Van Hall Larenstein was er voor Steven maar één doel: boer worden. “Helaas bleek dit moeilijk te realiseren zonder familie met een over te nemen boerderij.” En dus werkt Steven als adviseur in graszaden. Maar: “Het bleef jeuken”, lacht hij.

Japanse Wagyu koeien

Nu de kinderen iets groter zijn, ziet hij zijn kans schoon. “Ik wilde iets aparts doen, iets waar ik zelf schik van heb én wat ik naast mijn baan kan doen.” Al snel kwam hij uit bij het houden van Japanse Wagyu koeien. “Deze koeien staan met name bekend om de goede kwaliteit van het vlees. De marmering (hoeveelheid vetaders door het vlees) is erg goed en daardoor is het vlees bijzonder mals. Wagyu vlees bevat heel zacht onverzadigd vet met een laag smeltpunt, het is rijk aan omega 3 en 6.”

Enkeltje Gorssel

Een kleine week geleden kwamen de Japanse dames aan in Gorssel. “Ik had ze gekocht bij een Duitse boer, we zijn een hele dag in de wei en stallen geweest en toen heb ik er twee uitgezocht. Sakura en Hihotaka heten ze. Het regelen, de keuringen, het vervoer. Erg spannend allemaal. Ik was heel blij toen ze eindelijk in de wei stonden”, zegt Steven. De koeien staan eveneens bekend om hun fijne karakter. “Het zijn kleine lieve koetjes, ze zijn vrij rustig. Ik kom elke dag even bij ze.”

Bier, muziek en massage

Over de totstandkoming van zo’n Wagyu biefstukje gaan de gekste verhalen. “Om het vlees zo mals te krijgen, zouden de dieren bier drinken, naar klassieke muziek luisteren en worden gemasseerd”, lacht Steven. Op de Gorsselse grond worden geen koeienmassages gegeven, kan hij verzekeren. Wel besteedt hij extra aandacht aan de voeding en verzorging. “Ik noem het ‘logisch boeren’, boeren met aandacht voor de omgeving. Zo blijven de koeien zoveel mogelijk buiten, leven ze in een familiekudde en streef ik ernaar om geen antibiotica te gebruiken. Ze krijgen veel gras en een stuk minder krachtvoer dan de meeste koeien.”

Tijd en rust

Het doel van de nieuwbakken boer is om een kudde van zo’n tien tot vijftien dieren te houden. “Eén van mijn eerste koeien is al drachtig en ik sta op de wachtlijst om nog meer Wagyu’s te kopen.” Als alles volgens plan gaat, zou hij over een jaar of drie de eerste biefstukjes kunnen verkopen. “Als het verwachte kalf een stiertje is, dan kunnen we echt beginnen. Waar de meeste ossen (gecastreerde stier) met een maand of twintig worden geslacht, is dat bij dit ras pas bij drie jaar. Het heeft tijd nodig.” En ja, dit vlees is iets duurder dan we misschien gewend zijn, maar dat is volgens Steven juist van deze tijd. “Veel mensen eten niet meer elke dag vlees en het vlees dát we eten moet goed zijn en mag best ietsje meer kosten.”