Daniella fotografeerde aan de Oekraïense grens: ‘Ik zag paniek, maar ook spelende kinderen’

De Haagse fotograaf Daniella van Bergen reed met de bus van ADO Den Haag mee naar de Oekraïense grens. “Ik zag een oproepje van Van Heugten Tours, voor het inzamelen van spullen. Als fotojournalist wilde ik ook wat doen voor Oekraïne. Dus ben ik meegegaan.”

Daniella wil laten zien wat mensen kunnen doen voor vluchtelingen zoals Berend en Alexandra, een stel uit Den Haag. Zij wilden een bus huren om naar Oekraïne te gaan, ze kwamen bij Van Heugten tours uit. Steeds meer ondernemers boden hulp aan en inmiddels is er een soort pendeldienst opgezet en rijden regelmatig bussen heen en weer van de Poolse grens naar opvangplekken in Nederland.

Mee met ADO

Meerdere bussen, waaronder de spelersbus van ADO Den Haag, reden vorige week naar de grens van Polen en Oekraïne. Op de heenweg volgeladen met eten, kleding en medicijnen, op de terugweg vol met vluchtelingen. “Ik wil met mijn foto’s de wereld laten zien hoe het met de vluchtelingen gaat en ook wat mensen zoals jij en ik kunnen doen”, aldus Daniella.

Lees verder onder de foto’s

5

“Wat me vooral opviel waren grote tegenstellingen. Bij de opvangplekken was alles zo goed geregeld. Mensen hebben daar hun eigen plekje, ze krijgen eten en iedereen wordt geregistreerd. Er is geen chaos, maar eindelijk een beetje rust en ik zag zelfs kinderen samen spelen.”

6

Daniella kon ook even op het station kijken, waar de vele vluchtelingen aankomen. “Daar kwamen hordes mensen uit de treinen met alleen een rugzakje of plastic tasje. Huilende uitgeputte kinderen, radeloze mensen die in paniek waren omdat ze geen idee hadden waar ze heen moesten. Een meisje van 16 jaar vertelde dat ze met haar 80-jarige oma 22 uur had gestaan in de trein.”

Lees verder onder de foto’s

6

Het waren twee heftige dagen die Daniella niet snel zal vergeten. “Ook de gastvrijheid en steun die de Poolse gemeenschap aan de Oekraïense vluchtelingen geeft raakt me. Van het aanbrengen van structuur op het station tot gratis maaltijden en een luisterend oor. En dan is er nog het leger en de politie die 24/7 paraat staan om de vrouwen en kinderen te beschermen tegen mensenhandelaren.”

Lees verder onder de foto’s

4

Hoop?

“Ik vind het belangrijk mijn foto’s te laten zien. Ik kijk met een professioneel oog, maar ook met mijn hart. Het raakt me om te zien dat Nederlandse ondernemers met hun team en buslijn een sprankje hoop bieden aan ouderen, moeders en kinderen. Het liefst willen ze weer herenigd worden met hun mannen in hun thuisland, maar een plek om weer te kunnen ademen geeft hen hopelijk een beetje hoop. Ze zijn bang om mee te gaan, maar ook weten ze dat ze verder moeten. In Polen alleen is er geen plek voor al die vluchtelingen.”

4

Lees de hele reportage bij het AD.