Toen in Delft: de telefonistes in het oude postkantoor
Tegenwoordig zijn we allemaal razendsnel met mobieltjes en internet. Maar nog niet zo heel lang geleden lag het hart van alle communicatie in Delft op de Hippolytusbuurt. In het postkantoor verzond je je brieven én werden je telefoontjes doorverbonden.
Als je halverwege de vorige eeuw de telefoon thuis van de haak pakte, moest je door een van de telefonistes in het postkantoor worden doorverbonden. Eén van die telefonistes, An Bergman, heeft haar prachtige herinneringen op papier gezet. Zij won daarmee in 2008 de verhalenwedstrijd van Delfia Batavorum.
Zo ging het
In haar verhaal vertelt An hoe het er vroeger aan toe ging: “Ik herinner mij dat ik op eerste kerstdag op mijn post zo’n verbinding met Amerika binnen kreeg. Ik verbond door en moest (dat was verplicht vanwege de hoge kosten) steeds controleren of het gesprek goed verliep. Wat ik hoorde was: Dag Piet, gaat het goed? Ja met mij gaat het goed. Fijn, is het mooi weer? Ja het is mooi weer. Fijn dat het goed gaat, prettige kerstdagen, dag Piet, dag moeder. Einde gesprek. Meteen knalde de stem van de chef-telefoniste in mijn oor: De drie minuten zijn nog niet om, zegt u dat even. (Je betaalde ook al sprak je maar 1 minuut, sowieso voor drie minuten) Ik deed dat en met medewerking van de radiotelefoondienst werd de verbinding weer tot stand gebracht, maar het vervolg van het gesprek voegde weinig toe.”
Het volledige, prachtige verhaal van An Bergman lees je hier.
