Chantal: ‘Tijdens de Golden Tenloop kinderrun is de sport-oudermaffia volop aanwezig’

Afgelopen donderdag vond voor de 31e keer de Golden Tenloop plaats. Zo’n 4500 liefhebbers hebben de klinkers uit de straten van Delft gelopen. Iedere sportfanaat uit Delft en omstreken loopt mee. Alleen Chantal Deen niet: “Ik bak helemaal niets van hardlopen.”

Ik loop als een uitgelaten kind op weg naar huis. Mijn armen en benen zwabberen alle kanten op: ze leiden een compleet eigen leven. Het ziet er niet uit en het is dan ook niet verantwoord om mij de weg op te sturen. Gelukkig heb ik twee bloedjes van kinderen die mijn atletisch onvermogen niet hebben geërfd.

B. houdt wel van een wedstrijdje

Dochterlief was zeven toen ze haar eerste kilometer rende. Ze vond het geduw bij de start een drama en was dan ook vlot genezen. Voor haar geen Golden Tenloop meer. Ze loopt nog steeds hard maar dan wel zonder toeschouwers. Zoon B. daarentegen houdt wel van een wedstrijdje. Hij loopt al vanaf zijn zesde mee en ook niet onverdienstelijk. Maar zo competitief als hij is tijdens de race, zo totaal niet geïnteresseerd is hij in de voorbereiding. Dat heeft hij niet van een vreemde.

Sportmaffia

Veel ouders van kinderen die in de periode van zoonlief meeliepen, trainde zich samen met hun kroost suf voorafgaand aan de Golden Tenloop. Het Wilhelminapark en de Delftse Hout werden gebruikt als opwarmer voor de afstand van die ene kilometer. Bij ons ging dat wel anders: ik kan niet hardlopen, manlief is a-sportief en B. had belangrijkere dingen te doen. Gelukkig voetbalt hij dus stond hij niet totaal ongetraind aan de start.

Het gaat om de lol, toch? Nou, niet echt hoor. Naast de moedermaffia is er ook de sportmaffia. Dit zijn de ouders die zelf waarschijnlijk grandioze carrières in de sport zijn misgelopen en hopen dat hun kind dit wel gaat waarmaken. Je kunt ze vinden langs de lijnen van alle sporten. Ze zijn verbaal sterk en weten alles over de betreffende sport, in dit geval hardlopen.

Dafne Schippertjes en Martina Churandys

Als de dag is aangebroken hebben die ouders met hun Dafne Schippertjes en Martina Churandys in de dop er al een halve marathon opzitten. Gestoken in identieke outfits betreden ze de Burgwal vol vertrouwen. Mijn zoon droeg steevast gewoon zijn doordeweekse gympen en zijn voetbaltenue. Hij stond te popelen om van start te gaan, maar voor hem stonden al die kinderen wiens ouders wel vroeger waren opgestaan. Uiteindelijk liep hij best strakke tijden ondanks zijn mindere startpositie.Hij liep de een, tweeënhalf of zelfs de vijf kilometer. Tot dit jaar.

‘Je hebt me niet genoeg gedrild’

We zijn het gewoon vergeten. Als ik tegen zoonlief vertel dat de loop al is geweest, reageert hij niet heel teleurgesteld. “Ach, zo goed ben ik nou ook weer niet, mam”, zegt hij. Als ik hem vertel dat het toch om de fun gaat schudt hij zijn hoofd. “Natuurlijk niet, ik doe mee om te winnen. Eigenlijk komt het allemaal door jou, mam. Je hebt mij niet genoeg gedrild.”

Ook door Chantal: