Lisa meldde zich aan voor een buddy: ‘Joyce is écht een vriendin, door haar voel ik mij weer normaal’

De drempel om zich aan te melden voor een maatje was hoog. Toch besloot Lisa (31) dat ze weinig te verliezen had. Het kon alleen maar iets moois opleveren. En dat gebeurde ook. “Joyce was mijn eerste match en meteen een hele goede. Door haar voel ik me weer een normaal mens. Ik ben niet een ziekte.”

Iedereen doet ertoe. Maar in deze moeilijke tijden raken mensen dat gevoel soms kwijt. Bijvoorbeeld door isolement of financiële of mentale problemen. Gelukkig zijn er sociale initiatieven. Deze initiatieven dóen ertoe. Want ze zorgen dat mensen toch mee kunnen doen en er niet alleen voorstaan. Daarom steunt het Oranje Fonds sociale initiatieven. In dit artikel maak je kennis met zo’n initiatief. Ontdek je hoe jij er zelf toe kan doen op oranjefonds.nl.

In goede en slechte tijden

Echte vriendinnen zijn ze. “We zijn er onvoorwaardelijk voor elkaar, in goede en slechte tijden”, vertelt Joyce (30). “Als we elkaar hebben gezien, kijk ik terug op een leuke dag en heb ik zin om gelijk weer af te spreken.” Ze meldde zich aan als vrijwilliger bij [Buddies] HandicapNL, omdat ze vindt dat niemand eenzaam hoort te zijn. “Het kostbaarste wat je iemand kan geven is je tijd. Als we minder op social media zitten en meer in real life aandacht aan elkaar besteden, dan maken we de wereld mooier.” 

Lees verder onder de foto >

Haar vriendschap met Lisa, die de ziekte van Crohn heeft, is het bewijs. Lisa: “Door mijn onzichtbare ziekte stuitte ik op veel onbegrip. Ik raakte vrienden kwijt. Toen ik op mijn 26e ziek thuis kwam te zitten, verloor ik ook het contact met collega’s. Ik voelde een afstand tot de maatschappij en was eenzaam. Alle mensen om mij heen zaten in een andere levensfase. Hun leven ging op een snel tempo door, de mijne stond stil en werd steeds kleiner.” 

“Mijn leven heeft op sociaal gebied weer zin gekregen door mij aan te melden voor een buddy. Ik heb zo vaak mensen verloren. Daarom vind ik het lastig om nieuwe contacten aan te gaan. Door Joyce leer ik daar weer vertrouwen in te krijgen. Ze stelt gewoon vragen aan mij, ook over mijn ziekte. Daardoor hebben we diepgaande gesprekken. Dat is zo fijn. Ik kan helemaal mezelf zijn. Ze geeft me het gevoel dat ik ertoe doe.”

Uit de comfortzone stappen 

Voor Joyce is het allemaal meer dan logisch. “Zo hoort het toch ook? We hebben goede gesprekken en kunnen ook de minder leuke dingen bespreken. Maar we hebben vooral heel veel lol en doen ook leuke dingen samen.

Lisa: “Ik vind het heel fijn om weer iets leuks te ondernemen. Dat doe je niet zo snel in je eentje, zeker geen dingen die buiten je comfortzone liggen. Ik zou zelf niet snel naar een museum gaan, maar door Joyce heb ik dat geprobeerd. En Joyce vindt zichzelf niet creatief, maar toch hebben we samen bloemstukjes gemaakt.” Joyce: “Ja, zo leer ik ook weer allerlei nieuwe dingen kennen.” 

Maatjes noemen ze elkaar al lang niet meer. “Ik weet nog dat we naar de bioscoop gingen en Lisa tegen iemand had gezegd dat ze met haar buddy had afgesproken”, vertelt Joyce. Lisa: “Ik durfde haar nog niet te bestempelen als vriendin, maar buddy’s vond ik ook niet bij ons passen. Toen hebben we uitgesproken dat we echt vriendinnen zijn.”

Joyce: “Ja, ik geef superveel om Lisa. Als ik aan haar denk, dan moet ik gelijk lachen. Ik ben zo blij dat ik haar heb leren kennen. Het is zo’n goede match geweest. Ik weet dat ze er altijd voor mij zal zijn.” Lisa: “En andersom ook. We zijn pas een jaar vriendinnen, maar we hebben al mooie herinneringen die niemand van ons afpakt.” Joyce: “En we hebben ook nog heel veel plannen!” 

Benieuwd hoe jij ertoe kunt doen voor anderen? Check het op oranjefonds.nl.