Delftenaar Erik zet zich in voor vrede in Afrika: ‘We willen een revolutie zonder geweld’
Hij vertrok ooit naar Afrika voor het avontuur, maar kwam terug als vredesactivist. Delftenaar Erik van der Zanden (32) zet…
Het is drie jaar geleden dat haar grote zus overleed. Nu heeft de veertienjarige Nova van der Lecq uit Delft haar herinneringen aan dit verlies opgeschreven in de bundel Onze band is nooit voorbij. “Voor mijn zus doe ik mijn best om zelfverzekerd te zijn.”
In de bundel beschrijft Nova het moment dat ze hoort dat er iets ergs is gebeurd met haar zestienjarige zus Gaia. Nova zit op school, in groep 8 van de basisschool, als een vriendin van haar ouders komt vertellen dat haar zus in het ziekenhuis ligt. In het ziekenhuis hoort ze van haar ouders wat er is gebeurd: haar zus heeft geprobeerd zich van het leven te beroven. Gaia ligt in coma en na vijf weken overlijdt ze. ‘Ik hoorde mijn gezin en mezelf huilen’, schrijft Nova over dit moment.
“Het was mooi, maar ook wel emotioneel zwaar om dit op te schrijven”, vertelt Nova. “Mijn zus was mijn beste vriendin en mijn voorbeeld, dus ze betekende alles voor me. Het was de eerste keer dat ik deze herinneringen aan haar op papier zette, dus dat was best moeilijk. Gelukkig waren er begeleiders die ons daarbij op weg hielpen.” Nova schreef haar verhaal op, tijdens een kamp van stichting Nooit Voorbij. Deze stichting organiseert activiteiten voor kinderen en jongeren die een broer of zus hebben verloren.
Nova zat tijdens het schrijfweekend in een groepje met vijf leeftijdsgenoten. “Het was fijn om anderen te ontmoeten die ook een broer of zus zijn kwijtgeraakt”, vertelt Nova. “Je weet natuurlijk dat er meer mensen zijn die dit hebben meegemaakt, maar het was toch best een shock. Je begrijpt elkaar heel snel en je herkent veel dingen bij elkaar. Ik kan met hen veel makkelijker over mijn zus praten dan met andere vriendinnen.”
Daarnaast was er tijdens het weekend ook tijd voor mooie en leuke activiteiten. “We hebben kaarsen gemaakt en die gebrand voor onze broer of zus”, vertelt Nova. “Daarnaast kwam er iemand langs met roofvogels en uilen die we op onze arm mochten houden. Dat vond ik mooi, want ik hou erg van de natuur. Dat deelde ik ook met mijn zus.”
Op 10 december kreeg Nova de bundel met daarin haar verhaal uitgereikt tijdens een boekpresentatie. “Dat was een bijzondere dag”, zegt Nova. “Eerst deden we met mijn groepje van het schrijfweekend een spel en wat creatiefs. Daarna kwam onze familie binnen voor de presentatie. We hebben toen een kaars gebrand voor onze broers en zussen en we mochten vragen beantwoorden. Een vraag die we allemaal kregen, is of we trots zijn op wat we gemaakt hebben. Dat ben ik zeker, want het boek is heel mooi geworden.
In onze gids
Populaire rubrieken