Anke geeft na 40 jaar haar allerlaatste les bij de balletschool aan de Singelstraat
Zeg je balletschool aan de Singelstraat, dan zeg je Anke Wagner. Deze kwieke dame geeft al veertig jaar les in...
Fietsen, hardlopen, aan auto’s sleutelen en tuinieren; het zijn vrij normale hobby’s voor de meeste mensen. Maar voor Delftenaar Naigel (53) niet. Hij werd in 2017 blind en moest zo’n beetje alles opnieuw leren. Inmiddels doet hij al het bovenstaande met veel plezier: “Ik zat even in een diepe dip. Maar van jezelf thuis opsluiten word je niet gelukkig!”
Het was even na Naigel vijftigste toen hij merkte dat er iets mist was met zijn zicht. Hij begon vlekken en flitsen te zien. “Het bleek dat ik al een tijd last had van teveel druk op mijn oogtraanbuis, waarvoor mijn ogen uitdroogden. Thuis begon ik overal tegenaan te lopen, letterlijk. Na een tijdje kon ik geopereerd worden en kreeg ik een donorvlies. Maar de schade was toen al zo groot, dat de dokter zei ‘We gaan voor het licht, niet voor het zicht’.” Naigel ziet tegenwoordig nog maar tien procent, maar kan nog wel onderscheid maken in donker en licht.
Hoewel Naigel een positieve en vrolijke man is, was het blind worden echt niet makkelijk. “Ik ging door een diepe dip. Ik raakte al mijn zelfstandigheid kwijt. En het ergste was dat ik niet meer zomaar mijn kinderen op kon zoeken.” Om opnieuw te leren leven, ging Naigel naar een revalidatiecentrum. “Ik moest niet alleen praktisch, maar ook mentaal met mijn beperking om leren gaan. Ik putte veel kracht uit muziek. Op mijn laatste avond daar heb ik mijn eigen versie gezongen van ‘Ik leef m’n eigen leven’ van André Hazes. Dat gaf zóveel mensen in het revalidatiecentrum kracht, dat bij mij de knop om ging. Ik kwam uit de depressie en dacht; ik ga er weer voor.”
Eenmaal terug in Delft pakt Naigel het leven weer langzaam op. Hij woont zelfstandig, kookt zijn eigen maaltijden, heeft een leuke vriendin Ellen en gaat zo nu en dan op pad. Hij haalt bijvoorbeeld veel energie uit het lopen van hardloopwedstrijden: “Afgelopen jaar heb ik de Royal Ten, de Golden Ten en nog veel meer wedstrijden gelopen.” Dat doet hij met een buddy: iemand die mee rent en hem ‘de weg wijst’ doormiddel van een koord. “Ik train één keer in de week in Den Haag en een keer met AV’40. Het liefst zou ik nog vaker gaan”, lacht hij.
Tekst loopt verder onder het filmpje
Echt niet alles in het leven van Naigel gaat over rozen. Natuurlijk baalt hij van sommige dingen: “Ik vind het best heftig om te zien dat ik thuis schoonmaakhulp nodig heb. Ik probeer zoveel mogelijk zelf te doen, maar niet alles lukt. En ik heb een tandem gekregen van OogCafé Delft, maar ik kan niet zomaar alleen gaan fietsen. Ik zoek daarom nog een fietsmaatje!”
Om te laten zien hoe het ook kan, en wát een blinde allemaal kan, houdt Ellen een instagramaccount bij en maakt Naigel’s zoontje van twaalf YouTube-filmpjes met hem. “Hij houdt binnenkort zelfs een spreekbeurt over me. Ik ben zó trots.” Ook Naigels moeder is maar wat blij dat hij het leven weer oppakt. “Ik voel hoe ze geniet én hoe blij mijn kinderen zijn. Daar doe ik het allemaal voor.”
Naigel wil anderen vooral meegeven dat het leven niet voorbij is als je beperkt raakt. “Thuis zitten, daar schiet je niets mee op. Heb je een beperking en denk je dat je niet meer wil: ga eropuit, zoek mensen op, vraag hulp. Daar krijg je zoveel energie van.”
Tekst loopt verder onder het filmpje
Psst… Wil jij af en toe een ritje maken met Naigel op de tandem? Laat het ons weten!
In onze gids
Nu geopend
Nu gesloten
Nu gesloten
Populaire rubrieken