Column van Chantal: ‘Spread the love’

‘Als er weer een persconferentie is geweest en er zijn strengere maatregelen aangekondigd is het direct bal’, zegt mijn dochter. Ze heeft een bijbaan in de supermarkt en vangt soms letterlijk de eerste agressieve klappen op. Mensen zijn boos, gefrustreerd en teleurgesteld en dat laten ze weten ook.

Pas kwam er een vrouw op haar af die vroeg naar een bepaald product. Mijn dochter zei: “Het is tijdelijk niet leverbaar”. Dat was het startsein voor de vrouw om mijn dochter voor rotte vis uit te maken. “We worden erop getraind hoor mam”, zegt mijn dochter stoer. Ik baal ook van de zoveelste lockdown en ben daarnaast ook boos, teleurgesteld en gefrustreerd maar dat geeft mij niet het recht om iedereen uit te foeteren die voor mijn voeten loopt. We zijn lelijk tegen elkaar en dat zet echt geen zoden aan de dijk. Dat moet toch anders kunnen?

Complimententour

In Amerika is er een groep mensen die in hun cabrio door de straten rijdt en lopende of fietsende voorbijgangers voorzien van een compliment. Gewoon een opmerking over fraai haar, een goed zittende broek of het feit dat een stel zo leuk bij elkaar past. Als je de filmpjes bekijkt word je niet alleen vrolijk; het laat ook zien hoe simpel het is om juist positief naar je medemens te zijn. Ik dacht, waarom ga ik dat hier niet doen.

Ik vraag of er iemand mee wil rijden om onze complimententour te filmen en dan gaan we op pad. Hoe tof zou het zijn om te midden van deze algehele malaise wildvreemde en bekende mensen een compliment te geven? Toen mijn puber een jaar of zes was, had ik een sandwichbord voor hem gemaakt om te dragen op (toen) Koninginnedag. OP de voor- en achterkant had ik geschreven: “Voor 25 cent krijgt u van deze vent een compliment”. Het was een groot succes. Niet alleen kwamen de eurocenten met bakken binnen, de mensen reageerden zo open op zijn complimenten dat ik week in de knieën werd. Hij zei vaak niet meer dan; “Wat hebt u mooie ogen of wauw wat zit u haar goed”. Natuurlijk hielp ik mijn zoon een beetje op weg maar hij had zelf al snel door hoe de magie van complimenten werkte. Hij haalde die dag bijna tweehonderd euro op. Hoe kan ik dit idee vertalen naar het heden?

Klein beginnen

Het is wellicht in de herfst en winter erg ambitieus om in een cabrio (wie heeft er een voor de aankomende lente?) mensen op stoepen en fietspaden te overladen met complimenten. Hollanders kennende zal ik wel een rake opmerking terugkrijgen zoals, “Sodemieter op, dit is niet mijn eigen haarkleur en ik ben net vijf kilo aangekomen vandaar dat mijn broek zo strak zit.” Het ontvangen van complimenten zit niet in onze chauvinistische aard. Ik ben daarom klein begonnen. Iemand voorrang verlenen waar het niet hoeft. Een compliment geven aan een wildvreemde over haar toffe jas.

Gewoon glimlachen naar vreemden is een mooi instapmodel. Een praatje aanknopen met iemand in de supermarkt omdat het kan. Nergens heb ik gemerkt dat mensen het vervelend vonden of dat ik mijn bek even moest houden. Dus mensen, waar wachten we nog op? We kunnen gaan simmen over wat niet is (tenzij je daar echt een geldige reden voor hebt) of we kunnen onze navel intrekken, onze borst(en) naar voren duwen en de wereld iets positiever tegemoet te treden. Dat is niet alleen leuk en fijn voor de ander maar man man, je knapt er zelf ook gigantisch van op.