Fort de Roovere was krachtpatser
Hoge en gemetselde muren, die had het fort volgens de West-Brabantse Waterlinie niet. De verdediging bestond uit dikke aarden wallen, die de gietijzeren kogels beter konden opvangen dan een stuk steen. Om het de vijand extra moeilijk te maken, lag daar een natte gracht, een gedekte weg en een glacis (schuin aflopend terrein) omheen. In totaal had de krachtpatser een omvang van 839 meter. Om de verdediging nóg sterker te maken, werd in de 18e eeuw begonnen met de Liniewal tussen Fort de Roovere en Bergen op Zoom. Hoewel de buitenkant indrukwekkend geweest moet zijn, was het binnenterrein eenvoudig. Volgens de West-Brabantse Waterlinie stonden er barakken, magazijnen, een kerkruimte en een eigen huis van de commandant.
(Tekst loopt door onder foto)
Het gevaar is geweken
Fort de Roovere heeft volgens Zuiderwaterlinie Noord-Brabant flink wat vijanden tegengehouden. Spanjaarden, Fransen en Belgen: ze kwamen er niet langs. In 1816 werd het fort opgeheven als vestingwerk. Doordat de natuur er mee aan de haal ging, verdween de kale vlakte die omringd was met water onder een dikke laag groen. In 2010 is het verdedigingswerk helemaal opgeknapt en werd de verdediging door de natuur teruggeven aan de mens.
Pompejus de Roovere
Leuk weetje: de Pompejustoren die op Fort de Roovere staat én het verdedigingswerk zelf, zijn vernoemd naar Pompejus de Roovere. Deze man was namens de Staten van Holland verantwoordelijk voor de bouw van verdedigingswerken op verschillende plaatsen. Nu het gevaar geweken is, kan je boven het fort even tot rust komen en wat drinken. Precies op de plek waar eeuwen daarvoor militairen de stad probeerden te beschermen.
