Kim verhuisde voor de liefde naar Bergen op Zoom: ‘Het was niet altijd makkelijk’

Kim van Vugt (42) uit Loon op Zand ontmoette dik zes jaar geleden haar grote liefde, Bergenaar Martijn (49). Een ongeplande zwangerschap en een stilgeboren dochtertje: het eerste jaar van hun relatie was niet makkelijk. “Zo heb ik het nooit voor ogen gehad.”

“Het begon allemaal in juli 2016”, vertelt Kim. “Martijn en ik hadden een match via Tinder en waren gezellig aan het appen. We planden een date in een klimhal in Breda, maar waren zo nieuwsgierig dat een week wachten eigenlijk te lang was. Daarom besloten we toch alvast een drankje te doen. Na het borrelen volgde ook een diner, zo leuk hadden we het.”

Zwitserland en Cambodja

Na die date volgden er nog velen. “Onze relatie overleefde ook onze vakanties van die zomer. Martijn ging mountainbiken in Zwitserland en ik ging een maand solo naar Cambodja. Daarna stelden we elkaar voor aan een deel van onze families. Het zat meer dan goed, we gingen als een verliefd puberstelletje picknicken, uiteten, naar de bios enzovoorts. Kortom: een heerlijke periode.”

‘Ik kende zijn moeder niet eens’

Maar in november voelt Kim dat er iets aan de hand was. “Ik deed een zwangerschapstest en die bleek positief. Kak! Ik bleek al meer dan vijf weken zwanger. We schrokken allebei. Ik kon alleen maar bedenken dat ik het nooit zo voor ogen had gehad; ik had al besloten kinderloos door het leven te gaan. Ik was 35 en had bedacht dat moeder worden er voor mij niet meer zin zat, dat ik ook zonder kinderen een leuk leven kon hebben. Wat nu? Ik kende zijn moeder nog niet eens!”

Ik verhuisde naar Bergen op Zoom met één doel: ons eigen gezin

Toch besluiten Kim en Martijn er samen voor te gaan. “Met pijn in mijn hart heb ik mijn fijne appartementje in Loon op Zand achtergelaten, net als mijn hele vriendengroep en mijn familie. Maar met een goed doel: voor ons eigen gezin. Maar ook dat liep anders…”

Lees verder onder de foto >

Femm

“Door complicaties met mijn hoge bloeddruk was de baby veel te klein en dit kwam ook niet meer goed. In de vier weken voor de bevalling gingen we drie keer per week naar het Erasmus MC in Rotterdam. Maar onze hoop veranderde in een nachtmerrie. De levensverwachting was nihil.” Op 20 maart 2017, na 23 weken en zes dagen zwangerschap, bevalt Kim van een stilgeboren kindje: Femm. “Ze was oh zo stil, maar voor ons was ze perfect.”

“Daar zit je dan, acht maanden na je eerste date. Crematie net achter de rug, in een huis dat nog niet echt het jouwe is, met een leeg kinderkamertje. Familie en vrienden op een uur rijden. De eenzaamheid sloeg in als een bom.”

Als de één boos was, schreeuwde en huilde van verdriet, was er de schouder van de ander om op te leunen.

Steun en toeverlaat

Naast al het verdriet moest Kim in die periode ook nog steeds wennen aan haar nieuwe woonplaats. Ze werkte nog in Waalwijk en had geen sociale contacten in Bergen op Zoom. Martijn hield haar op de been. “We groeiden nog meer naar elkaar toe, we werden echt maatjes. Als de één boos was, schreeuwde en huilde van verdriet, was er de schouder van de ander om op te leunen. Normale dingen als een zonnestraal op je gezicht of de zonsondergang, ze werden allemaal bijzonder en totaal niet vanzelfsprekend. Je gaat heel anders leven.”

Knop om

Ondanks dat twijfelde Kim of ze wel in Bergen op Zoom wilde blijven. “Ik wilde terug naar Loon op Zand, samen met Martijn. Want ook al woonde ik er, Bergen voelde ‘vreemd’ voor me. Totaal niet als thuis. Maar uiteindelijk ontdekte ik dat er een knopje om moest. Als ik niet zou veranderen en zijn huis niet als thuis zou zien, zou ik er ook nooit gelukkig worden. Ik veranderde van baan, leerde nieuwe mensen kennen en misschien nog belangrijker: het verschil tussen Vastenavend en carnaval.”

Het was niet altijd makkelijk, but we survived. En daar zijn we trots op!

Thuis

Inmiddels zijn Kim en Martijn 6,5 jaar samen en moeten ze er allebei niet meer aan denken om weg te gaan uit Bergen op Zoom. “Het was niet altijd makkelijk, but we survived. En daar zijn we trots op! Een nieuwe zwangerschap was en is gezien mijn leeftijd en de complicaties geen optie, maar met onze lieve hond Jim is het letterlijk huisje, boompje, beestje. We wonen nog steeds in hetzelfde huis, hebben fijne buren om ons heen, vrienden en werk om de hoek, het bos en het water dichtbij. We leven een lekker bourgondisch leven in een prachtige oude stad met een mooie historie en tradities. Berrege, dat is ons thuis!”