Erik is kapitein op een binnenvaartschip: ‘Ik ruik Arnhem bij thuiskomst’

Met tien kilometer per uur vaart Erik Pennekamp (56) over rivieren, kanalen en meren binnen Europa. De Arnhemmer vervoert grondstoffen als zoutzuur met een binnenvaartschip. “Ik heb elke dag het mooiste uitzicht van de wereld en ik krijg er nog voor betaald ook.”

Volgens Erik is werken op een schip niet te vergelijken met een kantoorbaan. ”Het is veertien dagen achter elkaar intensief doorgaan en daarna veertien dagen relaxen aan wal.”

‘Ik mis de helft van de feestjes’

Dat Erik voor zijn werk veel van huis is, heeft impact heeft op zijn privéleven. ”Door de mobiele telefoon voel ik me niet eenzaam, maar ik mis wel de helft van de feestjes thuis. Mijn jongste kleindochter werd deze zomer twee en ik kon er niet bij zijn. Ik schakel mijn gevoelens daarover uit en stel me erop in. Ik behandel het als een feit en kijk juist naar de momenten waarop ik er wél ben.”

Een ei bakken op het dek

Omdat hij leeft in een ander ritme dan normaal, heeft Erik geen tijdsbesef. Of het vandaag woensdag, zaterdag of een andere dag in de week is, weet de schipper niet. ”Ik leef met de seizoenen. Op het schip beleef je die anders dan aan wal. ’s Winters moet ik de leidingen aftappen, anders bevriezen ze. In de zomer kan het zó heet worden, dat ik een ei kan bakken op het dek.”

Lees verder onder de foto’s >

2

Van de ene verbazing in de andere

Ondanks het gebrek aan tijdsbesef en het langzame vaartempo zegt Erik dat geen dag hetzelfde is op het schip. ”Dat komt doordat ik veel tijd heb om om me heen te kijken. In Duitsland voer ik over de Rijn, stond er ineens een kasteel tussen de bossen tegen een berg aan. Het was zo’n romantisch beeld, waar zie je dat nou? Ik val vaak van de ene verbazing in de andere, want via het water kom ik op zulke mooie plekken.”

‘Een echte waterrat’

”Het water heeft veel diversiteit”, vervolgt Erik. ”Het fascineert me altijd al.” Waarom weet de schipper niet precies. ”Ik stond in de jaren ’80 weken lang op een surfboard en mijn vader had een speedboat. Ik ben graag in en op het water; een echte waterrat.”

Potige vent gezocht

Toch was het toevallig dat Erik op een schip aan het werk ging. ”Mijn zus was reisleider op een passagiersschip waar ze nog een matroos zochten. We gingen haar ophalen na een reis en de kapitein vroeg mij wat ik voor de kost deed. Hij zag in mij die potige vent die ze zochten en wist dat onze familie een niet lullen maar poetsen-mentaliteit had. Zo belandde ik in de wereld van de scheepvaart. Negentien jaar was ik.”

Lees verder onder de foto’s >

2

Nieuwe talenten ontdekken

Er ging een wereld open voor Erik. ”Ik ontdekte talenten waarvan ik niet wist dat ik ze had. Sleutelen aan de motoren in de machinekamer kon ik goed en ik vond het geweldig.” Dat vindt hij nu nog steeds. ”Het werk geeft me het gevoel dat ik iets nuttigs doe en dat vind ik leuk. Het geeft een kick.”

Thuiskomen is allesomvattend

Erik geniet van de periodes op het schip, maar thuiskomen in Arnhem maakt hem heel blij. Op die momenten zegt de schipper er écht te zijn. ”Als ik thuis ben, ben ik ook thuis. Aan wal heb ik overal de tijd voor, omdat ik niet hoef te werken. Ik geniet van het gezelschap van mijn vrouw, kinderen en kleinkinderen en ik ruik Arnhem. Dat klinkt misschien raar en echt uitleggen kan ik het niet, maar Arnhem ruikt naar een combinatie van geuren. Die van het bos, maar ook de Amsterdamseweg en rivier de Rijn. Thuiskomen is allesomvattend.”