Column Aefke: Anders in Apeldoorn deel I
Mijn vriendin heeft een bos zwarte krullen en een getinte huidskleur. Er wordt haar wel eens gevraagd: ‘Hoe kom je…
‘Men schrijft, of men heeft vrienden’, zo leerde een docent van de Schrijversacademie mij al eerder. Gelukkig heb ik beide. Ik schrijf en ik heb vrienden. Ik maak er niet altijd per se meer vrienden mee. Met het schrijven van een column geef ik mijn eigen mening. Dat is het doel van een column, nietwaar. Daarbij ben ik ook een kei in ironie, theatraal schrijven en de drama-queen uithangen. Maar ik ben gek op iedereen. Iedereen mag zijn hoe hij, zij of die is. En dat steek ik niet onder stoelen of banken of kasten.
Over kasten gesproken. Afgelopen dinsdag was het Coming Out Day. Een dag waarop er speciaal aandacht is voor mensen die uit de kast willen komen. Nu vind ik dat een verschrikkelijke uitdrukking, ‘Uit de kast komen.’ Van mij hoeft niemand zich in een kast te verstoppen of in welk willekeurig meubelstuk dan ook.
Leven is ook… jezelf laten zien. En Coming Out Day is in het leven geroepen om sociale acceptatie te vergroten. Kom bij mij dan ook niet aan met leuke grappen als: ‘O, ik kom er vandaag openlijk voor uit. Ik kijk mijn hele leven al naar de Fabeltjeskrant’. Of: ‘Ik ga toch ook niet zeggen dat ik hetero ben’. Nee, dat klopt. Want hetero zijn is nou eenmaal de ‘norm’. Als je gaat googelen op romantiek en relaties, zie je heterostellen bij de afbeeldingen. Bij het googelen op trouwen, daten of relatie vind je heterostellen. Je hoeft als heterostel niet de moeite te doen om informatie te vinden of om representatie te vinden. Dat vind je zelfs als kind al genoeg in kinderseries, tekenfilms, kinderfilms en stripboeken.
Ik draag de LHBTIQA-+ gemeenschap een warm hart toe. Ik word blij van een heel kleurenpalet aan mensen. Ik kreeg dan ook direct een appje op het moment dat het regenboogzebrapad in Apeldoorn was bijgekleurd. Ik vond het geweldig dat er zo’n pad is bij het station en ik vond het een triest gezicht dat de kleuren vervaagden. Alsof daar letterlijk de diversiteit van Apeldoorn mee weggevaagd werd.
Maar goed. Een regenboogpad maakt Apeldoorn nog geen LHBTIQA+-vriendelijke gemeente. Laten we wel wezen. Er is nog een boel werk aan de winkel, dat kon iedereen afgelopen week wel lezen in dit artikel. De Coming Out Days en de labeltjes zijn nog steeds nodig. Liever had ik dat het helemaal geen issue was. Dat mensen mensen zijn, dat iedereen welkom is als M/V/X. Zo zit de wereld tot nu toe jammer genoeg nog niet in elkaar. Ik zou het leuk vinden dat de mailbox van deze mensen wordt overspoeld met ideeën om iedereen zich thuis te laten voelen in Apeldoorn.
M, V of X. Whatever. Alles is goed.
___
Aefke ten Hagen is in mei 2021 verhuisd vanuit Utrecht naar Apeldoorn, met haar man en twee zoons Tijl en Bo. Op indebuurt.nl/Apeldoorn publiceert ze wekelijks een column over haar nieuwe leven in Apeldoorn.
In onze gids
Populaire rubrieken