Jean Pierre kookt met emotie bij El’Nare: ‘Eten is een feestje’

Toen Jean Pierre Katabaloeboeng zich in 1995 wilde gaan ondernemen in de horeca, gaf zijn vader Hanoch hem de naam El’Nare mee. Destijds stopte hij deze in een la. Nu, 25 jaar later, draagt Jean Pierres Molukse eethuisje aan de Hoofdstraat alsnog deze naam. “El’Nare is een ode aan mijn vader.”

“Mensen blij maken is iets waar ik gelukkig van word en als ik dat met eten kan doen is het helemaal geweldig”, glundert de horecaman. We praten met Jean Pierre Katabaloeboeng in een karakteristiek monumentaal pand aan de Hoofdstraat, waar tot eind 2018 lunchroom Rembrandt (die verhuisde naar de Marktstraat, red.) in gevestigd was. Hier heeft hij begin dit jaar zijn Molukse afhaalrestaurant El’Nare gevestigd.

Spitzen aan de wilgen

Dit jaar viert Jean Pierre dat hij 33 jaar in de horecabranche werkt. Dat terwijl hij oorspronkelijk een heel andere carrière had voorzien. “Van mijn 7e tot 18e zat ik op de balletacademie Lucia Marthas (in Amsterdam, red.), maar door omstandigheden stopte hij daarmee. “Ik heb mijn spitzen aan de wilgen gehangen.”

Ik heb alle vlakken van de horeca leren kennen

Jean Pierre begon zijn nieuwe levenspad bij Restaurant Parthenon. “Daar heb ik alle kneepjes van het vak geleerd.” Later was hij onder meer floormanager bij Le Garage (sterrenrestaurant van Joop Braakhekke), deed hij dinnershows bij Variétérestaurant Casablanca en had hij een eigen restaurant en was hij cateraar bij de Gay Pride in Amsterdam. “Van afwashulp tot ondernemer, ik heb alle vlakken van de horeca leren kennen.”

Gigantische pannen

De afgelopen paar jaar woonde Katabaloeboeng in Amsterdam, maar vorig jaar keerde hij terug naar Apeldoorn, waar hij na de zomer in zijn eigen keukentje begon met Molukse maaltijden koken. Al snel werd de ruimte te klein. Aan de Hoofdstraat 154 vond hij een geschiktere plek. “Het oude netwerk dat ik ken van vroeger heeft me hier met open armen ontvangen en komt hier regelmatig eten afhalen”, zegt de ondernemer met een glimlach.

Eén van de belangrijkste dingen die zorgen voor gevoel van verbinding in de Molukse cultuur is eten, aldus Jean Pierre. “Als kleine jongen stond ik al te kijken hoe mijn tantes al giechelend in de weer waren in hun keukens om uitgebreid te koken voor bruiloften, doopfeesten, belijdenissen. Dat ging met gigantische pannen in verschillende huizen; één huis voor rijst, één voor groentes, het andere voor vlees of vis. Het heeft een grote indruk op me gemaakt.”

Voor Jean Pierre is het normaal dat de eerste vraag is die je krijgt als je bij Molukkers over de vloer komt of je al gegeten hebt (sudah makkan), in plaats van hoe het gaat. Hij lacht. “Als ik vroeger (Jean Pierre groeide op in Vaassen, red.) vrienden mee naar huis nam was er altijd genoeg eten voor iedereen.”

Kritische Apeldoorners

Nasi kuning, Ajam karê, tjolo-tjolo; het zijn een paar voorbeelden van authentiek Molukse gerechten die Jean Pierre bij je op tafel tovert. En dat allemaal dagvers én voorzien van zijn ‘handtekening’. “Een rood pepertje, een bosuitje, zodat de gerechten echt mijn handtekeningen dragen.” Ook verloopt het contact met klanten via Whatsapp om het zo persoonlijk mogelijk te houden – en vraagt hij ze altijd hoe het geweest is. “Nazorg is belangrijk. In een restaurant word je ook gevraagd hoe het gesmaakt heeft en of er nog opmerkingen zijn. Meestal krijg ik de hele avond foto’s toegestuurd van het eten, geweldig.”

Nazorg is belangrijk. In een restaurant word je ook gevraagd hoe het gesmaakt heeft

“Als je als Apeldoornse ondernemer mensen blij maakt en je goed loopt, mag je je op de borst kloppen”, zegt Jean Pierre. “Apeldoorners zijn kritisch.” Nóg kritischer wellicht zijn Molukkers. “Die bestellen nooit eten, omdat zijzelf of hun oma of hun tante anders koken”, lacht Jean Pierre. Maar tot zijn blijde verrassing ziet hij steeds vaker bestellingen van Molukse mensen binnenkomen. Niet alleen uit Apeldoorn, maar uit de verre omtrek. “Uit Deventer, Twello, Zwolle, Hilversum, Huissen en Zevenaar komen ze hierheen om het op te halen. Dan zorg ik dat de deksels los op de bakjes zitten en geef ik ze instructies hoe ze het op moeten warmen, zodat de kwaliteit van het eten gewaarborgd blijft.

Eten van rieten borden

Jean Pierre heeft zijn eigen bezorgers in dienst, herkenbaar aan eigen bedrijfslogo’s op hun shirt. Zij bezorgen de maaltijden met handschoenen aan en mondkapjes voor. Bestellingen worden echter nooit op de grond voor de deur gezet. “Dat is verboden, ik wil dat ze het eten gastvrij afleveren.”

“Ik laat ze ook altijd helpen met de voorbereidingen en het opscheppen in de keuken. “En als we klaar zijn, gaan we samen eten. Dan weten ze wat ze bezorgen. Dat zorgt ook weer voor meer betrokkenheid en een persoonlijke benadering aan de deur. Wil je extra beleving, kun je een piring lidi, een rieten bord, bij je maaltijd bestellen, daar gaat je eten dan op, met een vetvrij papier ertussen.”

“Ik kies er nu voor om te genieten van mijn werk. En dat is voor mij koken met emotie, mijn verhaal vertellen. Jean Pierre is eigenlijk eten. Je hebt het nodig en het geeft je voldoening. Het is fijn om samen te delen. Eten is een feestje. En zoals ik zelf wil eten wil ik ook dat anderen eten.”

Jean Pierre is eigenlijk eten

In een toekomst ‘na corona’ hoopt hij aan de Hoofdstraat private dinings te kunnen houden op vrijdag- en zaterdagavonden. “Maar dat is muziek voor in de toekomst. Voor nu ligt de focus op koken, bezorgen en afhalen en cateringopdrachten. Laten we er eerst voor zorgen dat ik gesetteld ben.” En wat als hij het (veel) drukker gaat krijgen? “Ik hou het op maximaal vijftig of zestig bestellingen per avond. Zodat ik de kwaliteit, service en beleving kan bieden die ik voor ogen heb. Het moet leuk blijven.”

Saamhorigheid en verbinding

Maar dan de naam, El’Nare. In 1995, toen Jean Pierre zich oriënteerde op ondernemerschap in de horeca, gaf zijn vader deze naam aan hem mee. “El’Nare betekent saamhorigheid en verbinding. Het is een term afkomstig van het eiland Kai Ketjil en de andere kei-eilanden in de zuid-oost Molukken. Mijn vader is geboren in een dorp op dit eiland.”

De naam die zijn vader hem tipte stopte hij echter in eerste instantie in een la. “Toen was het me niet commercieel genoeg.” Maar tijden veranderen. “Door mijn vader en zijn goedheid ben ik geworden wie ik nu ben. Toen mijn vader terminaal ziek werd heb ik hem een jaar lang thuis verzorgd. Elke avond vroeg ik hem wat hij wilde eten. Als we dan samen aan het eten waren en ik commentaar op anderen had, zei hij ‘Kijk naar je eigen vingers, die zijn ook niet allemaal even lang. Kijk in de spiegel. Werk aan jezelf, draag dat uit en heb lief. Dat kost je niks.”

Heb lief. Dat kost je niks

In zijn zaak hangt een groot portret van zijn vader. “Dat is de eerste foto die van hem gemaakt is in Nederland”, zegt hij over de foto van Hanoch. Het verhaal dat ik met mijn bedrijf vertel is een verhaal van saamhorigheid en verbinding, van samen eten. Toen ik een naam besprak met mijn familie zei ik de naam die mijn vader me lang geleden gaf nu te willen gebruiken. De cirkel is rond. El’Nare is een ode aan mijn vader.”

Eten bestellen

Proeven van Jean Pierres maaltijden? El’Nare is geopend op maandag, donderdag, vrijdag, zaterdag en zondag van 16.00 tot 20.00 uur. Bestellen kun je tot de dag zelf tot 12.00 uur doorgeven (via Whatsapp). Dit in verband met inkoop en voorbereidingen. Het menu wordt iedere woensdag tot lunchtijd bekend gemaakt via Facebook en Instagram. Of je vraag ernaar via een Whatsapp naar Jean Pierre via 06 19052267.

Ondernemer Uitgelicht

Ken jij een Apeldoornse ondernemer met een leuk verhaal? Laat het ons weten via [email protected]