Jillian en Eline uit Apeldoorn al twaalf jaar beste vriendinnen: ‘Wij zijn als yin en yang’
Jillian Henricus (24) en Eline Hartman (bijna 25) zijn in veel opzichten tegenpolen. Maar ze matchen uitstekend. Al kende het…
Advertentie wordt geladen…
Deze zes Apeldoorners wandelen al 15 jaar elke ochtend samen: ‘Elke dag hetzelfde rondje en het verveelt nooit’
In de Apeldoornse bossen zijn diverse wandelgroepjes. Mensen die met of zonder honden regelmatig met elkaar afspreken om een lekkere wandeling te maken. Wandelclub ‘Ochtendrondje’ wandelt al bijna vijftien jaar elke ochtend om kwart voor acht met elkaar in het hondenbos aan het einde van de Bosweg. Wat is het geheim van deze groep? Waar hebben ze het elke ochtend met elkaar over? En is dit hun geheim om fit te blijven?
Advertentie wordt geladen…
Een gemêleerd gezelschap
De wandelgroep is bijna vijftien jaar geleden in het hondenbos aan de Bosweg ontstaan en bestaat uit zes personen: Carmen Luttikhuis (57) met hond Saar, Evelien Veenstra (47) met hond Jimi, Siea Bakker (55) met hond Sacha, Paul Steinhauer (89) met hond Wampie, Marijke Bakker-Schut (81) met hond Ziva en Marjan van der Heide (60) met hond Hunter. Een gemêleerd gezelschap. Ze noemen hun club in de groepsapp ‘Ochtendrondje’ en ze wonen allemaal in Apeldoorn-West. Vlakbij het bos waar ze elkaar tijdens het wandelen met hun honden hebben leren kennen.
Wampies
Paul Steinhauer (89) liep er al elke dag met zijn hond Wampie. “Eigenlijk hadden we de hond Lampie willen noemen, omdat we lampen verkopen, maar het is toch Wampie geworden”, licht hij lachend toe. “Inmiddels loop ik hier nu met Wampie de vierde, steeds hetzelfde ras en dezelfde naam, lekker makkelijk. Door de hondjes blijf ik lekker in beweging en heb ik veel leuke contacten in het bos. Ik hecht heel veel waarde aan deze club mensen. Al noemt mijn vrouw ze wel eens gekscherend mijn bosnimfen.”
Ik hecht heel veel waarde aan deze club mensen. Al noemt mijn vrouw ze wel eens gekscherend mijn bosnimfen
Paul
Advertentie wordt geladen…
Erg knap
De groep is ontstaan doordat Paul bijna vijftien jaar geleden aan Marijke vroeg of ze met hem mee wilde wandelen. Ze kwamen elkaar al vaak tegen. De anderen zijn later aangesloten. “Het is wel bijzonder dat Paul hier iedere ochtend is hoor, met zijn 89 jaar, dat vinden we erg knap”, zegt Siea.
Jarig in het bos
Op de dag van het interview is Paul toevallig jarig. En daar heeft de club een traditie voor! Er wordt getrakteerd bij het hek. Alle aanwezigen krijgen een heerlijk gebakje, uit het vuistje. “Altijd als er iemand jarig is trakteert diegene. En zorgt de rest voor een leuk cadeautje”, zegt Carmen. “We zijn er ook altijd voor elkaar. Ook als het even niet zo goed met één van ons gaat.”
Lees verder onder de foto >
Fit
Ondanks het leeftijdsverschil lopen de leden allemaal in hetzelfde tempo. “Het houdt ons ook echt allemaal fit. We beginnen allemaal lekker fris aan de dag, ook al komen we hier soms nog een beetje slaperig aan”, zegt Marjan.
Door weer en wind
In het weekend wandelt de wandelclub niet samen. Maar doordeweeks zijn ze er allemaal vrijwel elke dag. “Als je niet komt hoef je je ook niet af te melden. We vertrekken gewoon om kwart voor acht. We lopen ook elke dag hetzelfde rondje en dat verveelt nooit. Je ziet altijd weer iets nieuws”, vertelt Carmen. Het maakt de groep ook niet uit wat voor weer het is. Er wordt altijd gewandeld, door weer en wind. “De hondjes moeten toch uit dus kunnen we net zo goed gewoon gaan, ook al giet het van de regen. En je maakt de seizoenen ook mooi mee zo”, zegt Marijke. “We zetten elke wandeling ongeveer 3500 stappen in een half uurtje”, vult Siea aan.
We beginnen allemaal lekker fris aan de dag, ook al komen we hier soms nog een beetje slaperig aan
Marjan
Nooit ruzie, wel meningsverschillen
Het geheim van deze club mensen is dat ze elkaar steunen en naar elkaar luisteren. “We hebben het echt over van alles. Over televisie, het nieuws, politiek maar ook over wat iemand gegeten heeft of hoe de eitjes klaar gemaakt worden”, zegt Paul.
We zetten elke wandeling ongeveer 3500 stappen in een half uurtje
Siea
Het is niet altijd pais en vree in het groepje. “We hebben flinke discussies. Maar dat mag, want iedereen mag zijn of haar eigen mening hebben. Dat houdt het ook leuk. We zijn elkaar niet snel zat”, zegt Evelien.
Jaarlijkse barbecue
De wandelaars zien elkaar elke dag. Maar komen vrijwel niet bij elkaar over de vloer. Behalve op de jaarlijkse barbecue die elk jaar bij één van de wandelaars wordt gehouden. Weer zo’n traditie die ze graag in stand houden. “Iedereen heeft dan ook een vaste taak, de een zorgt voor de drankjes, de ander voor vlees en Paul neemt altijd een emmer met kippenpootjes mee”, vertelt Evelien.
Honden overleden
In de afgelopen vijftien jaar zijn er honden uit de groep overleden. Maar de baasjes zijn altijd door blijven wandelen. En er kwamen altijd weer nieuwe hondjes bij. “Dit is mijn vijfde labrador, ik heb ze in alle kleuren gehad”, vertelt Marijke. “Toen de vierde overleed heeft de groep mij daar ook erg in gesteund en hebben ze me geholpen om een nieuwe hond te vinden. Zo fijn. Een goede motivatie om nog heerlijk mee te blijven wandelen.”
Lees ook:
