Operatieassistente Lisette (31) schildert portretten in het ziekenhuis: ‘Ik zou het bijna een obsessie noemen’

De Apeldoornse Lisette (31) begon in 2020 als operatieassistent. Om tussendoor te kunnen ontspannen of tijd te doden, begon ze met het schilderen van portretten, gewoon, in haar piketkamer in het ziekenhuis. “Ik heb het soms ook nodig om mezelf goed te voelen.”

“In het begin geloof je niet dat het heel mooi is”, zegt Lisette tijdens het gesprek bij haar thuis op de bank. “Dan kan je familie wel zeggen ‘O, wat goed!’, maar is dat wel zo? Maar dan zet ik het op Instagram en dan reageren ook collega’s die het mooi vinden…”

Nieuwe hobby

Toen Lisette Visser-Hanekamp (31) na de bevalling van haar zoon Sibbe direct weer keihard wilde gaan sporten, wat ze altijd deed, protesteerde haar lichaam. “Ik liep een blessure op, hielspoor. Dus ben ik op zoek gegaan naar een nieuwe hobby. Ik wilde iets doen voor mijn ontspanning, anders zou mijn leven alleen maar bestaan uit werken en de baby. Inmiddels zou ik het bijna een obsessie noemen.”

Haar werk? Operatieassistent. “In principe heb ik één keer per week dienst, doordeweeks of in het weekend. Dan ben je 24 uur beschikbaar en ik ben in mijn geval dus 24 uur in het ziekenhuis (Lisette werkt in het Meander Medisch Centrum in Amersfoort, red.). Je bent niet altijd druk en moet soms lang wachten, dus dan neem ik mijn schilderspullen mee.”

In het begin geloof je niet dat het heel mooi is

Schilderen, ze had het eigenlijk nooit gedaan. Haar oma had haar ooit waterverfspullen gegeven waar ze niks mee deed. Ja, op de middelbare school tekende ze al wel stripfiguurtjes tijdens de les. Maar beter laat dan nooit: inmiddels zijn de schilderspullen van oma al aangevuld met meer verf en kwasten, die altijd meegaan naar het ziekenhuis. “Op YouTube heb ik allerlei tutorials gevolgd en letterlijk de stappen uit de instructievideo’s gevolgd. Als eerste schilderde ik een portret van ons zoontje. Gezichten schilderen vind ik het leukst. Ik heb een fascinatie voor gezichten, ook dierenkoppen.”

Twee uur op de knietjes

Dat ze met waterverf schildert, heeft een voordeel op haar werk. “Als ik opgeroepen word, gooi ik letterlijk mijn kwast neer.” Soms schildert ze in de koffiekamer van de OK. “Maar dan komt de anesthesioloog binnen, en de chirurg. Heel gezellig, maar dan hebben ze allemaal wat te zeggen”, lacht Lisette. Liever zit ze in haar piketkamer, een soort slaapkamer voor ziekenhuispersoneel. “Dan zit ik maximaal twee uur achter elkaar op de grond, op mijn knietjes, te schilderen. Ik sta al de hele dag op het werk, dus ik wil wel echt zitten.” Een (tafel)ezel heeft ze nog niet, haar doek ligt gewoon op de grond. “Ik heb een eigen lamp mee, zodat ik alle kleuren goed kan zien.”

Als ik opgeroepen word, gooi ik letterlijk mijn kwast neer

Ze heeft familieleden en collega’s al voorzien van portretten, meestal van diens kinderen. Op het toilet bij hun thuis hangt Harry Potter, ook schilderde ze de hoofdpersonages uit de film Black Widow en Netflix-serie The Witcher. Toen anderen haar werk zagen hangen bij familie thuis en ernaar vroegen, besloot ze er maar geld voor te gaan vragen. “Ik heb nu één à twee opdrachten per week. “Ook een keer een heel bijzondere opdracht: een collega-operatieassistent vroeg of ik een portret van een overleden familielid kon maken.”

Lisette schildert altijd foto’s na. “Een model naschilderen? Het schijnt dat je daar veel van leert, maar ik doe er best lang over, dus dan moet iemand lang stilzitten”, lacht de Apeldoornse. “Ik probeer er nu steeds meer kunst van te maken. Dus behalve een gelijkend portret er meer mee te doen. Het eerste portret van Sibbe is nog best braaf.”

“Soms heb ik het schilderen nodig om mezelf goed te voelen. In deze donkere tijd zit ik soms slecht in m’n vel. Schilderen helpt me om me beter te voelen.”

Lisette schildert in opdracht, voor een portret van 30 bij 40 centimeter vraagt ze 50 euro. Je kunt haar vinden en benaderen via Instagram: @lisettevisser_art en Facebook: facebook.com/lisettevisserart.

Ben of ken jij een Apeldoorner met een verhaal waard om te vertellen?

Laat het ons weten! Misschien wordt hij of zij binnenkort Apeldoorner van de Week op indebuurt!