Mantelzorger Tessel (21) maakt fotoboekje met Apeldoornse lotgenoten: ‘Zorgen voor, maar ook zorgen maken om’

Haar twee oudere broers brachten haar als jong meisje genoeg (kop)zorgen. Deze maand kwam het fotoboekje Gewone jongeren, bijzondere jeugd uit, waarvoor Tessel de foto’s maakte. “Ik ben een open boek, misschien openen anderen dankzij de verhalen ook hun eigen boek.”

In Apeldoorn wonen 11.000 jonge mantelzorgers. Dat zijn jongeren (onder de 23 jaar) die voor een naaste zorgen en/of zich zorgen maken over de situatie thuis. De Apeldoornse Tessel Sander (21) is één van hen. “Mijn vier jaar oudere broer heeft sinds zijn achtste diabetes en met hem ging ik vaak mee naar het ziekenhuis. Ik maakte me veel zorgen. Mijn zes jaar oudere broer heeft een angst- en paniekstoornis en is hoogbegaafd. Dat was ook niet makkelijk. Toch was het vanzelfsprekend voor me, ik weet niet beter. Mijn moeder zei altijd: ‘Als ze blind waren moest je ze voorlezen, en als ze in een rolstoel zaten moest je ze duwen’, als ze het had over rekening houden met mijn broers.

Gesteund

Sinds kort heeft de als fotograaf afgestudeerde Tessel wat meer rust gevonden bij haar vriend in Dordrecht. Haar jeugd mag bijzonder genoemd worden, net als die van de zestien Apeldoornse mantelzorgers die in het door haar geïnitieerde fotoboekje zijn beland. “Mijn moeder en ik hadden samen het bedacht foto’s van jonge mantelzorgers te maken. Tijdens een evenement hebben we het met Tineke van De Kap (stichting die hulp en ondersteuning in de thuissituatie biedt, red.) besproken. Zij kwam ermee om het in de vorm van een boekje te doen”, zegt Tessel. “We hebben het idee ingestuurd voor de Alice van Laar prijs (geldprijs voor vernieuwende en verbindende activiteit, een initiatief of publicatie gericht op jonge mantelzorgers, red.). We wonnen niet, maar hadden toen het plan al zover uitgewerkt dat we besloten het hoe dan ook uit te voeren.

Ik deed niet veel leuke dingen thuis, er was weinig tijd om naar het pretpark te gaan of te zwemmen

Tessel Sander

“Mijn moeder stuurde mij al op jonge leeftijd, rond mijn veertiende, naar De Kap, waar ik met andere mantelzorgers uitjes had, naar de film ging bijvoorbeeld. We deden wel leuke dingen in ons gezin, zoals dagjes uit of zwemmen en zo, maar daarbij moest er altijd veel rekening gehouden worden met mijn broers. Je voelt je daardoor op een bepaalde manier achtergesteld. Door met andere jongeren die in hetzelfde schuitje zitten op pad te gaan, voelde ik me gesteund.”

Steeds zorgen

De stichting reageerde enthousiast op haar idee en afgelopen jaar fotografeerde Tessel zo’n dertig Apeldoornse mantelzorgers, waarvan er zestien in het boekje zijn verschenen, allemaal met quotes en sommige met een kort interview. “Eén op de vier jongeren is jonge mantelzorger. Veel mensen weten niet wat dat precies betekent. Het is zorgen voor, maar ook zeker zorgen maken óm. Je maakt je steeds zorgen. Soms ga je zelfs niet naar school. Wellicht gaan mensen die het boekje lezen net de vragen stellen aan jonge mensen in hun omgeving, die ze anders niet gesteld zouden hebben.”

Het is zorgen voor, maar ook zeker zorgen maken óm

Tessel Sander

Praten

Ooit hoopt de ambitieuze fotografe terecht te komen bij National Geographic, maar ze heeft nu het plan om iets te doen met het thema kindermishandeling. “Mijn broers zijn als kind fysiek mishandeld door mijn vader, wat bij mij mentaal impact heeft gehad. Ik heb sinds 2010 geen contact meer met mijn vader door het verleden. Als mensen buitenaf over vroeger horen, schrikken ze vaak. Ik vind het wel goed om erover te praten, ben een open boek wat dat betreft. Misschien openen mensen dankzij het boekje ook hun eigen boek.”

Het fotoboekje Gewone jongeren, bijzondere jeugd is hier digitaal te bekijken of gratis af te halen bij de receptie van stichting de Kap.

Ben of ken jij een Apeldoorner met een verhaal waard om te vertellen?

Laat het ons weten! Misschien wordt hij of zij binnenkort Apeldoorner van de Week op indebuurt!