Huisje op wielen: 7 x trotse Apeldoorners met een eigen kampeerbusje of camper
Een bed, een keukentje en een stuur, meer heb je eigenlijk niet nodig als je met een camper op reis…
Anneke Rozeboom (41) verruilde haar koopappartement in de Apeldoornse binnenstad voor een bus. Daarmee reist ze sinds eind juni Europa door. “Ik maak me totaal niet meer druk.”
“Een paar jaar geleden kwam ik overspannen in de ziektewet”, begint Anneke haar verhaal. “Ik had in de zorg gewerkt. Mijn behandelaar zei: ‘Je kunt alles, je gedachtes en instelling veranderen.’ Ik kreeg een andere baan bij de Belastingdienst. En toen ging een kennis een jaar reizen. Ik dacht: waarom doe ik het niet zelf? Reizen vind ik heel leuk. Als ik het na een maand toch niks vind, ga ik terug.”
Zo gezegd, zo gedaan. In oktober kocht ze een bus die ze samen met een Apeldoornse kennis in een paar maanden tijd opknapte. “Mijn baan had ik al opgezegd, zodat ik alle tijd had om aan de bus te werken.” In juni verkocht ze haar appartement in de Apeldoornse Nieuwstraat en ging ze, samen met hond Toby, op pad.
Een kennis ging een jaar reizen. Ik dacht: waarom doe ik het niet zelf?
Anneke
“In eerste instantie reis ik door Europa en dan zoveel mogelijk langs de kust, is het idee. Ik was in België, Frankrijk, nu in Spanje en reis straks door naar Portugal, waar ik vrienden zal ontmoeten”, vertelt Anneke begin augustus aan de telefoon. “Daarna ga ik misschien weer terug naar Spanje of Frankrijk om druiven te plukken. Of ik ga naar Italië, Oostenrijk, Zwitserland en Albanië. Overwinteren doe ik straks misschien in Nederland, maar in de Zwitserse besneeuwde bergen zitten lijkt me ook leuk.”
Lees verder onder de foto
Ze verblijft telkens een aantal weken bij een ander huishouden op het erf of terrein en helpt mee op het land, in ruil voor kost en soms inwoning. “Dat is via de website Workaway. In Frankrijk was ik eens bij een gezin waar na een week een tweede meisje bij kwam. Toen is zij naar de kamer gegaan waar ik sliep en heb ik in mijn bus geslapen.”
Overwinteren doe ik straks misschien in Nederland, maar in de Zwitserse besneeuwde bergen zitten lijkt me ook leuk
Anneke
“Ik heb alles in mijn bus. Een douche, keuken en bed. Zelfs zonnepanelen op het dak. Ik wil bij wijze van spreken ergens een maand in een bos kunnen staan als het moet. Mijn douche, een douchekop die is aangesloten op mijn keukenkraan, heb ik overigens nog niet gebruikt. Ik ben er niet mee bezig”, lacht Anneke. “Waar ik nu ben heb ik stromend water uit de bergen.”
“Voor mij is dit rust. Ik denk niet meer na. Ik ben op het land aan het werk voor mijn eten. Letterlijk met mijn handen in de grond, van acht uur ’s morgens tot 23.00 uur ’s avonds. Rond het middaguur gaan we vaak naar binnen wegens de hitte. Dan doen we andere dingen, eten klaarmaken bijvoorbeeld. Ik heb een familie in Frankrijk, die veel courgettes telen, geleerd jam van courgettes te maken. Dat kan die familie weer verkopen. Om half elf ’s avonds eten we onze laatste maaltijd pas.”
Of ze Apeldoorn nooit mist? “Donderdagavond hadden mijn vriendinnen en ik meidenavond. Dan eindigden we vaak bij de karaokeavond bij Den Olifant. Die avonden kan ik soms wel missen. Maar dat is eigenlijk het enige. Gek genoeg heb ik nu meer contact met mijn zus in Zutphen dan voordat ik wegging.”
Ik voel me nooit eenzaam, ook niet als ik alleen ben
Anneke
“Ik voel me nooit eenzaam, ook niet als ik alleen ben. De dagen tussen twee werkperiodes in heb je even tijd voor jezelf. Als je alleen in een restaurant zit, kom je vanzelf in gesprek.”
“Nederland is een land van structuur en tijden en van afspraken maken. Hier hoef ik mij niet van tevoren aan te melden. Als ik zie hoe snel ik wen aan dit leven… Ik maak me hier totaal niet druk. Als het vandaag niet lukt, dan morgen. Ik eet ook veel gezonder hier, alles komt van het land. Het is echt een heerlijk leven. Ik kan het iedereen aanraden.”
In onze gids
Populaire rubrieken