Auke is steward met verzamelwoede: ‘Ik pluk bijna wekelijks iets bij andermans grofvuil weg’

Deze week mogen we binnenkijken in het huis van een moderne ontdekkingsreiziger. Auke Steven Ferwerda (46) is steward bij de KLM en neemt uit vrijwel alle landen waar hij komt souvenirs mee. Niet zomaar souvenirs. Gekke, grappige en obscure souvenirs. Van een mini-terracottaleger tot levensechte krokodillenbeelden. Je zou het verzamelwoede kúnnen noemen.

Hysterisch is het. Auke’s huis staat en hangt helemaal vol. En dat is een flinke opgave. Voor Amsterdamse begrippen heeft Auke namelijk een villa: een huis mét tuin vlakbij de Overtoom. “Als er vrienden over de vloer komen, maken ze altijd eerst een rondje door het huis om te kijken wat ik nu weer op de kop heb getikt.”

Tekst gaat verder onder foto >

Verzamelwoede

In de tuin kletsen we makkelijk een uur weg met de jolige Auke, maar wanneer we zijn gigantische woonkamer binnenlopen vallen we stil. De muren zijn volgeplakt met wel honderd schilderijen, spiegels, brocante kasten en een metersgrote hertenkop. Auke lacht als we hem vragen of hij verzamelwoede heeft: “Ik krijg zelf ook steeds meer het idee dat ik een hoarder ben.”

“Ach, ik zie het zo: ik verzamel geen spullen maar verhalen.” Ondertussen loopt er een zuchtende schoonmaakster voorbij met een bak vol stoffige tierelantijntjes. “Als ik naar de helm op die schouw kijk, denk ik bijvoorbeeld aan een tocht die ik maakte over de Chinese Muur. Dit oranje koeienkleed brengt me even terug naar Buenos Aires. Oh, deze lamp doet me aan m’n buurvrouw denken, want die stond bij haar grofvuil. En…”

En zo gaat Auke nog even door.

Tekst gaat verder onder foto’s >

5

Verzakken 

Boven een bos bloemen die ongeveer twee keer zo groot is als Auke ontdekken we een dikke scheur in de muur. “De huizen in deze straat zijn aan het verzakken. Echt een drama. Ik moet met al mijn spullen naar de eerste verdieping verhuizen zodat de fundering van de benedenverdieping verstevigt kan worden. Dat proces gaat wel anderhalf jaar duren.”

Op de eerste etage is niet genoeg ruimte voor Auke’s extravagante inboedel. Zelfs ons doet het een beetje pijn wanneer hij zegt: “Tja, ach ja. Ik zal dan eindelijk eens wat spullen weg moeten doen.”